با استانداردهای بین المللی
دارا بودن برنامه استراتزیک و پایبندی به اصول حرفه ای از نکات بارز فعالیت سیاه جامگان در فوتبال ایران است نتیجه این فعالیت حرفه ای ایجاد یک تیم یکدست و بدون حاشیه در سال های حضور در لیگ های دو و یک ایران است.
سیاه جامگان، باشگاهی خصوصی با استانداردهای بین المللی
روزهایی نه چندان دور دعوا بر سر مالکیت باشگاه ابومسلم نقل رایج محافل مشهد وچشمان نگران فوتبال دوستان منتظر نتیجه این دعوا و ختم به خیر شدن آن بود. پادرمیانی های اندک انجام شده نیز نتیجه نمی داد و هیچ کدام از طرفین دعوا حاضر نبود قدمی به عقب برود. محمدرضا عباسی که این جدال را بیهوده می دید و صرف وقت در این دعوا را بی ثمر می پنداشت تصمیم گرفت طرحی نو در اندازد.
باشگاه سیاه جامگان ابومسلم خراسان متولد شد. ساختاری جدید و سازمانی جدید با مدیریت محمدرضا عباسی شروعی از نقطه صفر بود. از پایین ترین سطح ممکن مسابقات فوتبال در ایران سیاه جامگان شروع کرد.
برخلاف باشگاه قبلی ساختار مالکیت و سازمان باشگاه جدید شفاف بود و از آن مهم تر دارای برنامه استراتژیک برای حضور هدفمند در مسابقات بود.
دارا بودن برنامه استراتزیک و پایبندی به اصول حرفه ای از نکات بارز فعالیت سیاه جامگان در فوتبال ایران است نتیجه این فعالیت حرفه ای ایجاد یک تیم یکدست و بدون حاشیه در سال های حضور در لیگ های دو و یک ایران است.
در این سال ها نیمکت سیاه جامگان یکی از باثبات ترین تیم های مربیگری در تاریخ فوتبال ایران را شاهد بود. نحوه مدیریت و عملکرد سرمربی با دانش و بی حاشیه سیاه جامگان در این سال ها باعث شد که کوچک ترین اثری از آفت بزرگ این روزهای فوتبال ایران یعنی بازیکن سالاری در تیم دیده نشود.
میانگین پایین سنی تیم و انگیزه بالای بازیکنان دانش فنی مربیان و برنامه ریزی کادر مدیریت باعث شد سیاه جامگان دوران رشد تا بلوغ را به سرعت طی کند.
فصل ۹۳ -۹۲ در حالی پایان یافت که سیاه جامگان با حداقل امتیاز از کورس رقابت با همشهری متمول خود جاماند. اما این امر باعث از بین رفتن انگیزه نشد و هیچ گسستی در برنامههای باشگاه بوجود نیامد. و نتیجه فعالیت های سال های قبل سرانجام به بار نشست و در فصل ۹۳-۹۴ سیاه جامگان زود تر از برنامه پیش بینی شده خود توانست جواز حضور در بالا ترین سطح فوتبال ایران را دریافت کند.
روز انتهایی لیگ در حضور بیش از بیست هزار طرفدار فوتبال در مشهد ابومسلم مجددا متولد شد. نامی که می رفت در سایه دعواهای مدیریتی از سپهر فوتبال ایران پاک شود مجددا زنده شد. کشاندن مردم به استادیوم با پول و امتیاز و جایزه امکان پدیر نیست. هوادار فوتبال با عشق به تماشای فوتبال می نشیند ملوان در شمال سپاهان در اصفهان فولاد در اهواز نساجی در قائم شهر و تراکتورسازی در تبریز و... این نام ها می توانند هواداران را به ورزشگاه بکشانند و حالا دوباره ابوسملم به فضای فوتبال ایران برگشته است تیمی که به شهادت ایام بعد از سرخابی های پایتخت بیشترین سرمایه اجتماعی را دارد.
برای ورزش بی رمق خراسان رضوی ظهور مجدد ابومسلم می تواند به مثابه لوکوموتیو و محرک سایر شاخه ها باشد. تا اینجای کار را محمدرضا عباسی یکه و تنها آمده اما برای حضور در لیگ بر تر و از همه مهم تر بقای در ان می بایست به کمکش برویم و تن هایش نگداریم. یک نگاه گدرا به تیمهای حاضر در لیگ بر تر ایران نشان می دهد که تعداد تیم های خصوصی واقعا معدود و انگشت شمار است و در پشت تیم های موفق سازمان های اقتصادی بزرگی وجود دارند مانند آنچه که در تراکتورسازی و سپاهان و دوب آهن و فولاد می بینیم.
لذا حمایت از سیاه جامگان ابومسلم نخست باید توسط مسئولین استان انجام شود و در ثانی صاحبان سرمایه با توجه به سرمایه اجتماعی بزرگ ایجاد شده می تواندد ضمن حمایت از باشگاه به اهداف اقتصادی خود نیز برسند. سیاه جامگان تا اینجای کار نشان داده که کار خود را در زمین و نیمکت و مدیریت خوب بلد است کاش از این به بعد سایر عوامل موثر در موفقیت های آتی نیز نشان دهند که کار خود را خوب بلدند.