مصدومیت ها یکی از بزرگ ترین نگرانی های مربیان ملی قبل از جام جهانی است. هر چه به این رقابت ها نزدیک می شویم، بیم مصدومیت در قبال هر بار زمین خوردن ستاره ها افزایش می یابد. طی روزهای گذشته بازیکنان جدیدی به فهرست کسانی که جام جهانی را از دست داده اند افزوده شده است. خیلی از بازیکنان هم که از مدت ها قبل مصدوم شده و در حال درمان برای حضور به موقع در این رویداد هستند، مشخص نیست با چه درصدی از آمادگی به جام جهانی می رسند و آیا می توانند به تیم خود کمک کنند یا خیر.
درباره ایران هم این نگرانی وجود دارد. کارلوس کی روش روزانه عملکرد بازیکنان مدنظر خود را برای حضور در جام جهانی رصد می کنند. او دستیاران خود را در داخل و خارج از ایران مامور رصد روزانه میزان آمادگی بازیکنان خود کرده است و حتی دو تن از دستیارانش از چند روز قبل راهی جام جهانی شده اند.
کارشناسان بسیاری بر این باورند که همزمان با آمادگی تکنیکی و تاکتیکی تیم ها، خوش شانسی تیم ها در داشتن بازیکنان خود در این جام جهانی و مصدوم نشدن بازیکنان قبل از این رویداد مهم اهمیت بسیاری دارد.
نگاهی به تاریخچه فوتبال ملی ایران نیز موید این مطلب است که گهگاه مصدومیت ها گریبان تیم ها را گرفته است و تیم ملی ایران نتوانسته در حد و قواره خود ظاهر شود.
*جام جهانی 1978 آرژانتین
تیم ملی ایران در حالی با حشمت مهاجرانی راهی جام جهانی شد که چند تن از بازیکنان اصلی این تیم گرفتار مصدومیت شده بودند. رضا عادلخانی چند روز قبل از اعزام تیم ملی به این رقابت ها در هنگام قدم برداشتن روی پله های منزل مسکونی خود سرنگون می شود و به علت تورم شدید و شکستگی زانوی پای خود نمی تواند تیم ملی را در جام جهانی همراهی کند.
حسن روشن از امیدهای گلزنی تیم ملی ایران با مصدومیت راهی جام جهانی می شود و نمی تواند آن طور که باید تیم ملی را همراهی کند.
غلامحسین مظلومی، مهاجم تیم ملی ایران به علت مصدومیت حضور در جام جهانی را از دست می دهد و تیم ملی با مهاجمانی جوان و کم نام و نشان مانند حسین فکری و بهتاش فریبا به این رقابت ها می رود و یکی از مشکلات تیم ملی ناتوانی در گلزنی می شود.
*جام جهانی 1998 فرانسه
در این دوره هم تیم ملی گرفتار مصدومیت های بد موقع می شود. احمدرضا عابدزاده، دروازه بان تیم ملی ایران به علت مصدومیت در بازی نخست با یوگوسلاوی مصدوم بود و تیم ملی با یک گل این دیدار را از دست داد.
رضا شاهرودی، مدافع چپ تیم ملی ایران در اوج آمادگی این رقابت ها را از دست داد و تیم ملی در همین سمت با مشکلاتی رو به رو شده بود.
*جام جهانی 2006 آلمان
ستار زارع، مدافع چپ محبوب برانکو ایوانکوویچ در این پست بود که چند روز قبل از جام جهانی مصدوم شد تا برانکو او را به جام جهانی نبرد.
مجتبی جباری در حالی که در اوج به سر می برد به علت پاره شدن رباط صلیبی به جام جهانی نرسید.
اما بیش ترین حسرت درباره غیبت نیکبخت واحدی وجود دارد. علیرضا آن روزها بهترین چپ ایران بود و با استقلال هم قهرمان شده بود ولی مصدومیت بد موقع باعث شد به جام جهانی نرود و مهرزاد معدنچی در جام جهانی بازی کند. این اتفاق اثرات خوبی بر نیکبخت نگذاشت و در نهایت او بعد از جام جهانی راهی پرسپولیس شد.
*جام جهانی 2014 برزیل
عجیب ترین مصدومیت نصیب هاشم بیک زاده می شود. قرار بود دفاع چپ تیم ملی در جام جهانی باشد ولی مصدومیت این رویای او را از بین برد و صرفا به عنوان تماشاگر راهی جام جهانی برزیل شد.
*جام جهانی 2018 روسیه
در این دوره علی کریمی، هافبک وسط تیم ملی ایران به دلیل مصدومیت شانس بازی در جام جهانی را از دست داد.
داریوش شجاعیان که در اردوی تیم ملی حضور داشت، به علت پاره شدن رباط صلیبی نتوانست در اردوهای نهایی تیم ملی حضور داشته باشد و این بازی ها را از دست داد.
محمدحسین کنعانی زادگان از نفرات محبوب کارلوس کی روش بود که به علت مصدومیت نتوانست راهی بزرگ ترین تورنمنت فوتبالی دنیا شود.
علی قلی زاده قبل از جام جهانی 2018 در فهرست کارلوس کی روش بود اما مصدومیت این بازی در تمرینات پایانی تیم ملی منجر به کنار گذاشتن او می شود و قلی زاده هم این مسابقات را از دست می دهد.
*جام جهانی 2022 قطر
از هم اکنون می توان گفت اللهیار صیادمنش، مهاجم هال سیتی انگلیس اولین غایب تیم ملی در جام جهانی است اما هنوز درباره نفرات بعدی تردیدهایی وجود دارد.
تاکنون مصدومیت سردار آزمون بیش ترین نگرانی را برای کادرفنی و هواداران به دنبال داشته اما مراقبت های لازم از این بازیکن برای حضور در قطر انجام می شود و آزمون به احتمال زیاد به این مسابقات می رسد.
سایر نفرات مانند بیرانوند و سرلک با اندک مصدومیت به کار خود ادامه می دهند و به نظر نمی رسد این دو هم در جام جهانی غایب باشند. کارلوس کی روش تا این لحظه با امیدواری به جام جهانی نگاه می کند و امیدوار است در چند هفته باقی مانده تا این رقابت ها هیچ بازیکنی را از دست ندهد.
