آن چه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد
محمدرضا تهرانی
بسیاری معتقدند که این حضور پررنگ هواداران افغانی در ورزشگاه آزادی تهران یک فرصت است برای پرکردن جای خالی تماشاگران ایرانی! که دولت مردان فوتبال ایران باید این جمعیت بیگانه را حفظ کرد و آن را به شهرستان ها تعمیم و گسترش داد.
بخواهیم یا نخواهیم، قبول کنیم یا نکنیم، سکوهای ورزشگاه کشورمان روزگار خوبی ندارد! ورزشگاه های فوتبال ما تهی از تماشاگر شده و رهایی از آن توانی می خواهد که گرداننده اصلی کنونی این رشته فاقد آن است. امروز در اوج نومیدی از فدراسیون فوتبال می خواهیم به بازی پیش مقدماتی المپیک ریو بین دو تیم امید ایران و افغانستان اشاره کنیم. دیداری که نه یک اتفاق در واقع یک شوک در فوتبال ایران بود!
حضور «85» هزار افغانی در ورزشگاه آزادی برای تماشای این دیدار «60» هزار افغانی دیگر در بیرون ورزشگاه تلنگر بزرگی نه تنها به فوتبال، بلکه به مسئولین کشورمان زد! چون با وجود سخت گیری هایی که نسبت به حضور غیرقانونی اتباع بیگانه در کشور می شود؛ اما همچنان شاهد حضور اتباع افغانی ها در ایران هستیم! از قرار معلوم بیش از سه میلیون افغانی در کشورمان حضور دارند که حدود «2» میلیون نفرشان به صورت غیرقانونی در ایران ساکن هستند! یعنی دو سوم افغانی های مقیم ایران بدون مدرک قانونی در کشورمان حضور دارند که حضور آنان تبعاتی نیز برای شان به دنبال دارد، 65 درصد کودکان خیابانی را اتباع بیگانه تشکیل می دهند که اغلب آنان افغانی هستند!
این تعداد تماشاگر افغانی برای دیدن یک بازی نه چندان مهم آن هم در رده امید بسیار نوبرانه و در عین حال باعث تعجب بود! به قول «محمد خاکپور» سرمربی تیم ملی امید کشورمان چه به سر فوتبال ایران آمده که از این «85» هزار تماشاگر تنها «300» نفر ایرانی بود! و ما نقش میزبان غریب را بازی کردیم!
پاسخ به این پرسش را باید کسانی بدهند که باعث به وجود آمدن این وضعیت شدند. اینکه افغان ها با استفاده از کدام شبکه درونی اجتماعی توانسته اند بیش از «140» هزار تماشاگر را سازماندهی کنند، قطعاً نکته ای مهم و قابل تأمل است! چون حکومت مرکزی افغانستان هرگز نتوانسته بود، چنین اجتماعی را در عرض چند ساعت در آن کشور ایجاد کند، شاید هم خواسته برخی از مسئولین ورزش کشورمان همین بوده تا تعداد تماشاگران فوتبال را کم کنند و با مدیریت ضعیف، ناتوان و بی برنامگی خود هم به این مهم(!) رسیدند.
روز نهم فروردین ماه 1394 شاهد یک آمار استثنایی در فوتبال ایران بودیم. روزی که تیم امید کشورمان مقابل تیم امید افغانستان قرار گرفت تا شانس خود را برای صعود به مرحله نهایی مقدماتی المپیک 2016 امتحان کند، حضور گسترده و پررنگ افغانی ها در شرایطی که تیم فوتبال کشورمان میزبان بود و تنها 300 تا 400 تماشاگر ایرانی داشت! بیش از «85 هزار افغانی خود را به ورزشگاه آزادی رساندند و حدود «60» هزار افغانی هم بیرون ورزشگاه پشت در مانده بودند. در واقع با اینکه امید ایران با نتیجه پرگل 6بر صفر به برتری رسید؛ اما این تماشاگران پرتعداد افغانی بودند که حضور پررنگ خود را در یک رقابت ورزشی به رخ کشیدند! با این وجود حضور یکصد و چهل هزار افغانی در داخل و خارج از ورزشگاه آزادی بسیار بعید بود و نباید به سادگی از کنار آن گذشت و چنین جمعیتی را فراموش کرد.
در این میان بسیاری معتقدند که این حضور پررنگ هواداران افغانی در ورزشگاه آزادی تهران یک فرصت است برای پرکردن جای خالی تماشاگران ایرانی! که دولت مردان فوتبال ایران باید این جمعیت بیگانه را حفظ کرد و آن را به شهرستان ها تعمیم و گسترش داد. باید در پاسخ گفت: آن چه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد!گروه ورزشی نشریه «شما» هم پیشنهاد می دهد؛ به جای تشکیل اتاق فکر و جلسات هم اندیشی جهت حذف تماشاگران افغانی بهتر آن است تا روی قیمت بلیت و دسترسی آسان برای تهیه بلیت توجه شود. همان طوری که در دیدار پرسپولیس تهران و النصر عربستان در چارچوب لیگ قهرمانان آسیا در روز چهارشنبه 19 فروردین ماه 94 توجه شد و صدهزار تماشاگر مشتاق را به ورزشگاه آزادی تهران کشاند و نیز باید به کیفیت بازی ها، روز و ساعات برگزاری مسابقات و از همه مهم تر بحث تکریم تماشاگران، سرویس های رفاهی و رفت و برگشت آنان و همچنین به امکانات و تجهیزات ورزشگاه ها توجه لازم و کافی شود. در غیر این صورت شاید در سال های نه چندان دور آرزوی حضور همین تعداد اندک تماشاگر فوتبال در ورزشگاه را خواهیم داشت.
