چرا گروگان! اصرار به حضور دارد؟
شاهین تهرانی
در اینکه کی روش مربی بزرگی است، شکی وجود ندارد؛ اما انتقادات فنی هم به تیم ملی وارد است. والا کی روش به جای پاسخ به انتقادات از مسائل غیرفنی حرف می زند که بوی حاشیه و توهین می دهد و می گوید: «در ایران با من مثل گروگان ها رفتار می کنند!» البته رقم مالیات کی روش نشان می دهد که این گروگان(!) چقدر گرفته است؟ روزی 15 میلیون تومان و تاکنون بالای «50» میلیارد تومان! رقمی برابر با بودجه 30 فدراسیون ورزشی در سال. آیا کی روش روزی 15 میلیون تومان از ما می گیرد تا علیه ما حرف بزند؟ اگر شرایط ایران بد است و اگر کی روش در ایران گروگان است، پس چرا تا این حد اصرار به حضور در ایران دارد!؟
آیا سرمربی تیم ملی که طی ماه های اخیر پس از جام جهانی بدل به سخنور پرشوری شده مورد قبول همه است؟ کی روش با قرارگرفتن دائمی برابر میکروفون ها بر علی کفاشیان هم پیشی جسته که به خودی خود رکوردی به شمار می رود. در نگاه اول اشاره های کی روش به خودش قابل درک به نظر می رسند. مثلا اینکه گفته: «از اتفاقی که در فروشگاه افتاد خبر داریم و این امر لطمه روحی به آبروی داخلی و بین المللی من زده» در حالی که جستجو در سایت های خارجی نشان می دهد هیچ کس در هیچ کجا اعتبار کی روش را زیر سؤال نبرده و آنهایی هم که در این باره نوشته اند و تعدادشان هم کم شمار است ورزش ایران را زیر تازیانه گرفته اند و نه کی روش را! همه مدیریت ورزشی در ایران را زیر سؤال برده اند و نه کارلوس را!
کی روش در جمله هایش به صورت ظریفی گفته: «آنچه که روز اول فروردین رخ داد بسیار بد بود و مسئولان قول دادند این موضوع تکرار نشود؛ ولی با وجود قول شان باز هم این اتفاق افتاد» که این طعنه او پیشترها هم بر زبان آمده بود. ولی برخی از جمله های ابرازشده توسط او دامنه فوتبال را پشت سر گذاشته اند و نیاز به رمز گشایی پیدا کرده اند. جمله هایی که قاعدتا نباید در محاورات رسانه ای یک مربی بین المللی آمده از منچستر یونایتد و رئال مادرید جایی داشته باشند.
سخنان کی روش نشان می دهد مشاوران فارسی زبانش با آگاهی کلمات بسیار کلیدی را در دهان او گذاشته یا به او پیشنهاد کرده اند از آنها استفاده کند. همه می دانند واژه گروگان چگونه در اشاره به ایران مورد استفاده قرار می گیرد.
اشاره کی روش به موارد مالی اش معمولا لابلای سخنان دیگرش قرار می گیرند و در نگاه ظاهری برایش اهمیت چندانی ندارند؛ ولی احتمالا باید در همین وادی دنبال اختلافات گشت. در عین حال می توان پرسید چرا مسئله مالیات کی روش طی چهار سال اخیر مورد اشاره قرار نگرفت؟ آن هم در دوره ای که او دستمزدش به نقل از منابع مختلف 30 تا 50 میلیارد تومانی – را مرحله به مرحله دریافت می کرده و البته چرا نه کی روش و نه فدراسیون فوتبال یک بار شفاف درباره دستمزد او اطلاعات صحیحی را عرضه نکرده اند؟
در کنار همه اینها چرا کی روش به رغم همه این مصائب – به نقل از خودش– کماکان حاضر به ادامه همکاری در صورت اعمال شرط های جدیدش شده؟ آیا به راستی شرایطی که او از آنها سخن گفته با یکی دو قول سرپایی تحقق خواهند یافت؟ آیا به راستی عشق مردم ایران تا این حد او را واله کرده که حاضر است بماند و سختی بکشد و با خون دل راهش را ادامه دهد؟ اینکه مرد پرتغالی ما را دوست دارد خیلی معرکه است؛ ولی در حالی که نزدیک به یک ماه به آغاز رقابت های مقدماتی جام جهانی 2018 مانده و ایران از قرعه خوبی هم برخوردار شده همه از افشاگری های کی روش درباره ؟ اسدی و ماجرای فرودگاه حرف می زنند، و نه از تیمی بی صاحب. تیمی که اگر مربی با این رویکرد «گروگان گونه» عنانش را در دست بگیرد روشن نیست برابر حریفان به کجا خواهد رسید. حقیقت این است نه کی روش که «فوتبال ملی ایران» در کشاکش مرد پرتغالی و فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش به گروگان گرفته شده اند.
در اینکه کی روش مربی بزرگی است، شکی وجود ندارد؛ اما انتقادات فنی هم به تیم ملی وارد است. والا کی روش به جای پاسخ به انتقادات از مسائل غیرفنی حرف می زند که بوی حاشیه و توهین می دهد و می گوید: «در ایران با من مثل گروگان ها رفتار می کنند!» البته رقم مالیات کی روش نشان می دهد که این گروگان(!) چقدر گرفته است؟ روزی 15 میلیون تومان و تاکنون بالای «50» میلیارد تومان! رقمی برابر با بودجه 30 فدراسیون ورزشی در سال. آیا کی روش روزی 15 میلیون تومان از ما می گیرد تا علیه ما حرف بزند؟ اگر شرایط ایران بد است و اگر کی روش در ایران گروگان است، پس چرا تا این حد اصرار به حضور در ایران دارد!؟
