ای کاش 16 تا ذوب آهن و نفت داشتیم!
نمایشی که تیم های جوان ذوب آهن و نفت تهران در لیگ برتر فوتبال ارائه می دهند، حسرت فوتبال دوستان ایرانی از "بی کیفیتی فوتبال داخلی" را بیشتر کرده است.
امسال چهاردهمین سالی است که لیگ فوتبال ایران لقب "برتر" را یدک می کشد و در تمام این سال ها تیم های متعددی خود را در حد یک مدعی نشان داده اند. برخی از این تیم ها مانند استقلال و سپاهان تقریبا هر سال مدعی اند، برخی مانند فولاد و پرسپولیس چند فصل مدعی می شوند و چند فصل افت می کنند، برخی تیم ها مثل تراکتورسازی چند سال است که مدعی شده و سایر تیم ها هم یا در میانه میدان حضور فعال دارند یا هر سال برای نیفتادن می جنگند!
در فوتبال ایران ثبات در هیچ شکلی وجود ندارد؛ چه مربیان، چه مدیران و چه بازیکنان نمی توانند در این فوتبال به ثبات خود در یک تیم مطمئن باشند. البته این جدا از داستان افرادی است که خود دوست دارند بنا به دلایل مختلف هر سال در یک تیم باشند و فضای جدیدی را تجربه کنند.
همین مساله در کنار نبود ساختارهای مناسب و کافی و شیوه های مدیریت نادرست باعث شده که تیم ها هم ثبات خوبی در نتیجه گیری نداشته باشند و به جز یکی دو تیم، سایرین، سال به سال با افت و خیز مواجه باشند.
در این میان اما دو تیم هستند که ثابت کرده اند اگر باشگاه دارای زیرساخت های مدیریتی مناسبی و امکانات حداقلی باشد، می توان از یک تیم جوان و به ظاهر کم بضاعت انتظار انجام کارهای بزرگ داشت.
ذوب آهن و نفت تهران این دو تیم هستند. سبزپوشان اصفهانی و زردپوشان تهرانی امسال به خوبی نشان داده اند که در فوتبال ایران می شود به بازیکنان کهنه و سن بالا تکیه نکرد، می شود به مربیان امتحان پس داده و ناتوان امید نبست، می توان با کمی اعتماد به مربی و بازیکنان جوان دست به کارهای بزرگ زد.
چند سال پیش که نفت تهران به لیگ برتر صعود کرد، به جرأت می توان گفت کسی پیش بینی نمی کرد که این تیم یک سال مدعی درجه یک قهرمانی شود. حرکت رو به جلوی نفت از آن روزی شروع شد که تا سقوط دوباره به لیگ دسته اول تنها چند دقیقه فاصله داشت. در پایان فصل 90 – 89 نفت تهران تا آستانه سقوط پیش رفت اما گل ثانیه های پایانی اش باعث شد در لیگ برتر بماند و پاس همدان به دسته یک سقوط کند.
حسین فرکی آن روز سرمربی نفت بود. مدیرعامل باشگاه از او حمایت کرد و فصل بعد هم تیم را به او سپرد. فرکی نفت را با خود بالا برد و به تیمی قابل احترام تبدیل کرد. پس از فرکی نوبت به منصور ابراهیم زاده رسید که هدایت نفت را بر عهده بگیرد. ابراهیم زاده هم سابقه حضور در فینال لیگ قهرمانان باشگاه های آسیا را با ذوب آهن داشت و توانست با نفت نتایج خوبی کسب کند.
در فصل سیزدهم لیگ برتر فوتبال مسئولان باشگاه نفت تصمیم بزرگی گرفتند و با این کار خدمت شایانی به فوتبال ایران کردند. یحیی گل محمدی با پرسپولیس به فینال جام حذفی رسیده بود اما برابر چشم هواداران پرشمارش از سپاهان باخت و همه چیز علیه او بود. مدیران پرسپولیس هم آشکارا تقصیرها را گردن گل محمدی انداخته بودند و در چنین فضایی مدیران یک باشگاه باید دل و جرأت می داشتند که مربی جوانی مثل گل محمدی را برای تیم خود برگزینند؛ اتفاقی که در نفت رخ داد.
یحیی نفت را بار دیگر احیا کرد و برای نخستین بار در تاریخ این تیم قدیمی را به رده سوم لیگ برتر رساند. گل محمدی با نفت سهیمه لیگ قهرمانان آسیا را گرفت اما برخلاف آنچه تصور میشد در نفت نماند و راهی اصفهان شد؛ تصمیم خوب دیگری که به فوتبال ایران کمک کرد.
گل محمدی به ذوب آهن رفت و منصوریان جوان هدایت نفت را بر عهده گرفت. منصوریان این بخت را داشت که حاصل کاشته قبلی ها را درو کند و خوب هم از عهده این کار برآمد. نفت امسال مدعی درجه یک قهرمانی است و به جز یکی دو بازی که پایش لغزید، در همه بازی ها عملکرد خوبی داشت.
نکته جالب این است که نفت پس از هفته ها صدرنشینی با شکست برابر تیمی صدر جدول را از دست داد که مربی اش در ساختن این "نفت پرافتخار" نقش زیادی داشت. در هفته بیست و ششم لیگ برتر، نفت در یک بازی زیبا از ذوب آهن شکست خورد.
کمی آن سوتر در اصفهان، سعید آذری دوباره کرسی مدیریت ذوب آهن را در دست گرفت و برای آن که تیمش را از بحران چند ساله خارج کند، دست به دامان انگیزه و نیروی جوان و بالنده یحیی گل محمدی شد؛ تصمیم آذری در هفته های ابتدایی لیگ چندان مناسب به چشم نیامد اما مدیرعامل ذوب آهن به مربی تیمش اعتماد کرد و جایگاهش را از او نگرفت. حالا ذوب آهن توانسته از بحران خارج شود و با اطمینان ادعای کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را داشته باشد.
هر دو تیم در اوایل لیگ نتایج بدی گرفتند اما با اعتماد مدیران و ادامه کار، سرمربی ها از آب و گل درآمدند و به قله رسیدند. اینک هر دو تیم به فینال جام حذفی فوتبال کشور رسیده اند؛ جامی که در آن نه از استقلال و پرسپولیس اثری هست و نه از سپاهان و فولاد و تراکتورسازی.
دیدار این هفته ذوب آهن و نفت تهران در لیگ برتر آن قدر جذاب بود که کمتر در لیگ ایران مشابه آن وجود داشته است. ذوب آهن با نتیجه 5 بر 3 نفت را شکست داد تا هم رقابت مدعیان قهرمانی جذاب تر شود و هم خودش به سهمیه آسیا نزدیک تر.
ای کاش لیگ برتر ایران به جای این همه تیم بی ثبات، پرهزینه، پر تلاطم، بدون سبک، بدون سازندگی، بی امکانات، بی ساختار، غیرحرفه ای و ... 16 تا ذوب آهن و نفت داشت تا هر هفته در لیگ شاهد بازی های زیبا و در کلاس بین المللی بودیم.
