در حالی از دو شرکت خودروسازی برای واگذاری پرسپولیس و استقلال نام برده می شود که آنها نیز مانند سرخابی ها با بدهی های میلیاردی مواجه هستند.
چندسالی هست که خبر خصوصی شدن دو باشگاه پرسپولیس و استقلال مثل قصه های مادربزرگ ها نسل به نسل و سینه به سینه بین اهالی ورزش و خاصه فوتبال نقل می شود اما در عمل این موضوع رنگ واقعیت به خود نمی گیرد تا هواداران این دو باشگاه با رویای خصوصی شدن باشگاه متبوعشان روزگار را سپری کنند تا بلکه با خصوصی شدن و برآوردن دست این دو باشگاه از جیب دولت شرایط برای سرخابی ها بهتر شود.
در حالی که دولتمردان دولت یازدهم حرف از خصوصی شدن این دو باشگاه تا پایان سال 93 می زدند اما این اتفاق رخ نداد تا وقت های اضافه در سال 94 روشنگر این مسئله باشد.
البته در این راستا اتفاقات عجیب کم نیفتاده به طوری که هر روز یا هر هفته نام فرد یا گروهی به عنوان خریداران استقلال و پرسپولیس مطرح می شود اما در عمل شاهد هستیم که این اتفاق رخ نمی دهد. به طور مثال برخی مسئولان وزارت ورزش و جوانان با فردی مثل حسین هدایتی جلسه می گذارند تا پرسپولیس را به او بسپارند اما در حالی که هدایتی کمک های مالی برای جذب سرمربی خارجی، جذب بازیکن و همچنین پرداخت پاداش انجام می دهد اما می بینیم که در پشت پرده اتفاقات دیگری رخ می دهد که همه معادلات از پیش تعیین شده را به هم می زند و به نظر می رسد که محوریت این بحث ها در جایی خارج از محدوده ورزش مطرح و پرداخت می شود و به نظر می رسد با این اتفاقات عزم و اراده ای برای واگذاری سرخابی ها به بخش خصوصی نیست و حالا هم که در تازه ترین اخبار می شنویم قرار است این دو باشگاه به شرکت های ایران خودرو و سایپا واگذار شود.
تصمیم گیری در مورد نحوه واگذاری استقلال و پرسپولیس با توجه به شرایط بسیار حساسی که در لایه ها مختلف اجتماعی کشور دارند، کار راحتی نیست. در واقع تیغ دو لبه ای است که خطا در تصمیم گیری شان می تواند عواقب بدی را به همراه داشته باشد.
حداقل تجربه در خصوص نحوه واگذاری پرسپولیس گواهی می دهد که خطاها بارها تکرار شده اند. هنوز فراموش نکرده ایم که چگونه پرسپولیس تحت پوشش حوزه فرهنگی رفت و شکست خورد، چگونه در زمان مدیریت محلوجی تحت پوشش وزارت صنایع رفت و دست از پا درازتر به آغوش سازمان تربیت بدنی برگشت؛ پس در این موقعیت حساس که پرونده واگذاری سرخابی ها جدی شده، نباید خطاهای گذشته را تکرار کرد، چون به خوبی آموخته ایم که آزموده را آزمودن خطاست.
همان طور که اشاره شد، برخی از مسئولان ورزش کشورمان به صراحت در مصاحبه هایشان اعلام کردند که قرار است استقلال به ایران خودرو و پرسپولیس به ساپیا واگذار شود این در حالی است که این دو شرکت خودروسازی طبق اعلام نظر کارشناسان اقتصادی زیان ده هستند و بدهی های چند ده میلیارد تومانی و یا بیشتر به دولت دارند و مشخص نیست چطور این شرکت های زیان ده می خواهند ساحلی باشند برای کشتی طوفان زده پرسپولیس و استقلال.(اگر چه گفته می شود که مدیران عامل این دو شرکت خودروسازی اعلام مخالفت خود را در این زمینه اعلام کرده اند)
موضوع دیگر به سیستم کارگری این دو شرکت برمی گردد و مشخص نیست که آیا مسئولان تصمیم گیرنده به این فکر کرده اند که اگر فردا روزی کارگران یکی از این دو شرکت به دلیل پرداخت های میلیاردی با فوتبالیست ها اراده و انگیزه مناسب برای کار را از دست بدهد چه خواهد شد. هر چند که دو باشگاه پیکان و سایپا که زیرمجموعه این دو شرکت خودروسازی هستند از گذشته وجود داشتند و شاید خیلی اعتراضی به مسئولان ورزش این دو شرکت نشود هر چند که درباره یکی از این شرکت ها که بازیکنان گران قیمتی را به خدمت گرفت صحبت هایی مبنی بر اعتراض کارگرانش به گوش می رسید.
باید امیدوار باشیم که اگر قرار است تغییراتی در چارت دو باشگاه پرسپولیس و استقلال رخ دهد بهتر است که این تصمیم گیری ها در زمین های ورزشی باشد نه بر روی میز سیاست مردان.
سرخابی ها هواداران میلیونی در سراسر کشور دارند و این موضوعی نیست که تازگی داشته باشد اما همین دو باشگاه به دلیل تصمیمات ورزشی که توسط سیاست مردان گرفته شده بارها ضربه خورده اند که نمونه اش کم نیست و بهتر است تصمیمات ورزشی را در محیط های ورزشی بگیرند تا موفقیت چنین باشگاه هایی با هواداران میلیونی برای کشورمان یک نشاط اجتماعی به همراه داشته باشد.
موضوع دیگر به اینجا برمی گردد که اگر این دو باشگاه به شرکت های خودروسازی واگذار شوند عملا از زیرمجموعه وزارت ورزش و جوانان خارج شده و به وزارت صنایع خواهند پیوست که این موضوع هم خطراتی برای آینده این دو باشگاه به همراه خواهد داشت که این مسئله باید مورد توجه جدی تصمیم گیرندگان قرار بگیرد که آیا سرنوشت این دو باشگاه ورزشی همچنان به ورزش ختم خواهند شد یا دیگران بهره کامل را از سرخابی ها خواهند برد؟
دو باشگاه پرسپولیس و استقلال چند سالی هست که همانند گوشت قربانی مورد استفاده و حتی سوءاستفاده افرادی قرار گرفته اند اما در زمان برگزاری بازی پرسپولیس ایران و النصر عربستان همه شاهد بودند که چطور بیش از صد هزار تماشاگر به استادیوم آمد و چه نشاطی در سطح جامعه به دلیل برتری این تیم مقابل حریف دیرینه اش در سطح کشور به وجود آمد و قطعا این نشاط همگانی یک ثروت اجتماعی است، پس چه بهتر که از این ثروت به بهترین نحو استفاده شود تا در فرایند خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس در درازمدت شاهد به وجود آمدن مشکلات برای این دو باشگاه نباشیم.