برای پرهیز از حواشی مخرب فوتبال تجهیز ورزشگاه ها تنها اقدام بازدارنده نخواهد بود و فرهنگ رفتاری و گفتاری برخی مربیان و بازیکنان لیگ برتر هم نیاز به بازسازی و تجهیز دارد.
نوزدهمین دوره لیگ برتر به دلیل ایجاد الزامات ایمنی و امنیتی در ورزشگاه ها به تعویق افتاد. فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ نیز باشگاه ها را وادارا کردند تا هر چه سریع تر وضعیت مناسب تری را برای تماشاگران فراهم کنند. به این ترتیب لیگ برتر قرار است از روز 31 مرداد(پنجشنبه آینده) آغاز شود. این در حالی است که چند ورزشگاه هنوز شرایط مورد نظر را پیدا نکرده اند و اگر تمهیدات لازم در آنها اجرا نشود ممکن است برخی تیم ها از جمله نفت مسجدسلیمان، ذوب آهن اصفهان، سایپا و ...مجبور شوند در شهر بی طرف و بدون حضور تماشاگر میزبان حریفان باشند.
تجهیز ورزشگاه ها از نظر سخت افزاری اقدامی مناسب و شایسته است که فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به درستی بر اجرایش پافشاری کرده اند اما قطعا تجهیز ورزشگاه ها نمی تواند تنها اقدام مثبت و موثر برای فرار از حواشی مخرب فوتبال ایران باشد. حواشی نظیر آن اتفاقاتی که در دیدار پرسپولیس و سپاهان در جام حذفی در ورزشگاه نقش جهان اصفهان رخ داد، حواشی مانند آنچه در بازی تراکتورسازی و پیکان در تبریز در لیگ برتر روی داد. تجهیز ورزشگاه ها هرگز نمی تواند فحاشی به داوران در جریان مسابقه را در لیگ برتر از بین ببرد.
هنوز دربی تاریخی پایتخت در دهه 60 را خیلی از اهالی فوتبال به یاد دارند. همان مسابقه ای که تا نیم متری زمین چمن ورزشگاه آزادی تماشاگر نشسته بود! همان مسابقه ای که داور و مسئولان برگزاری برای روشن کردن نور افکن های ورزشگاه ها مجبور شدند چند دقیقه بازی را متوقف کنند تا تماشاگران از روی پایه های آهنین نورافکن های ورزشگاه پایین بیایند. در آن مسابقه نه دوربین مدار بسته ای در ورزشگاه آزادی نصب شده بود ، نه حتی ورزشگاه آزادی صندلی داشت که بخواهد شماره دار شود! هواداران دو تیم استقلال و پرسپولیس در کمال آرامش روی سکوهای سیمانی نشستند. اتفاقا آن بازی برنده هم داشت و استقلال با گل دقایق پایانی مظلومی برنده شد اما نه شیشه ای شکست نه خونی از دماغ هواداری جاری شد و نه خودرویی به آتش کشیده شد!
بنابراین تجهیز ورزشگاه ها اگرچه شرط لازم برای پرهیز از حواشی مخرب است اما شرط کافی نیست! به نظر می رسد فرهنگ هواداران فوتبال ایران نیاز به بازسازی و تجهیز دارد. هواداران فوتبال ایران باید دوباره مثل همان دهه 60 کنار هم در صلح و صفا بنشینند و از رقابت مردانه فوتبال لذت ببرند نه اینکه به دوست، برادر، پسرعمو و ...آشنایان خود ناسزا بگویند و با زنجیر و سنگ به جان هم بیفتند!
بازسازی فرهنگ هواداری نیازی به زمان دارد حتی اگر بخواهیم و آرزو کنیم که هواداران امروزی فوتبال کشورمان مثل 20 سال پیش رفتار کنند اما ریشه برخی از تنش ها و حواشی مخرب فوتبال متاسفانه در رفتار و گفتار و فرهنگ مربیان و بازیکنان مثلا حرفه ای لیگ برتر است. مربی که در همین بازی های دوستانه پیش از فصل به داور پرخاش می کند! مربی و بازیکنی که در همین مسابقات بی اهمیت دوستانه و تدارکاتی خبرهای درگیری شان منتشر می شود چگونه می خواهد از روز 31 مرداد خود را در میدان حساس لیگ برتر کنترل کند؟!
مربی که در جریان بازی دوستانه اش با یک مدیر برنامه کنار زمین بزن بزن می کند و بازی تدارکاتی تیمش به جنجال کشیده می شود چگونه می خواهد در جریان لیگ برتر بر اعصابش مسلط باشد؟!
مربیانی که اکنون برخی از آنها دستمزدهای میلیاردی می گیرند آیا واقعا تحمل یک سوت اشتباه داور را دارند؟ یا با اولین تصمیم اشتباه داور باعث خواهند شد که یک ورزشگاه علیه قاضی میدان فحش های رکیک سر بدهد؟!
بدون تعارف برخی از مربیان و بازیکنان اگر در ورزشگاه هایی نظیر نیوکمپ بارسلونا یا آنفیلد هم به میدان بروند می توانند زمینه ساز جنجالی عظیم در فوتبال شوند. به نظر می رسد این بازیکنان و مربیان با قراردادهای میلیاردی بهتر است فرهنگ خود را بازسازی و تجهیز کنند وگرنه با تجهیز ورزشگاه ها نیز دوباره شاهد حواشی زیادی در لیگ برتر خواهیم بود. اگر می خواهیم فرهنگ فوتبال رشد و توسعه پیدا کند مربیان و بازیکنان سرشناس لیگ برتر باید فرهنگ سازی و رفتار موقرانه و مودبانه را از خودشان شروع کنند. الگوی هم تا دلتان بخواهد در همین ایران اسلامی داریم. همان تماشاگران، مربیان و بازیکنان دهه 60 بهترین نمونه اند!
