ای کاش من هم هواداری مثل «مرتضی احمدی» باشم
تهران - محمد گلرخی
تشییع، خاکسپاری و مراسم یادبود شادروان «مرتضی احمدی» با شکوه هر چه تمام تر و با حضور گروهی از اسطوره های فوتبال و باشگاه پرسپولیس انجام شد. همیشه رسم بود وقتی پیشکسوتان فوتبال از دنیا می رفتند. هواداران زیر تابوت آن ها را می گرفتند، اما این بار خود پیشکسوتان بودند که در تشییع پیکر یک «هوادار» شرکت می کردند! چرا و چگونه مرتضی احمدی به چنین درجه ای رسید که سلطان علی پروین شخصا در تمامی مراسم اش شرکت کرد؟ سئوالی است که پاسخ آن می تواند چراغ راه آینده هوادار پرسپولیس باشد.
شادروان «مرتضی احمدی» الگوی هواداری ورزشی بود، هواداری که نق نمی زد. هواداری که انتقاد می کرد، اما فحاشی نمی کرد.هواداری که در همه حال پشتیبان و یاور تیمش بود. هوادار عاشقی که هرگز از عشق خود فارغ نشد. هواداری هرگز کسی را به نفع دیگری تخریب نکرد. مرحوم مرتضی احمدی نسبت به کسی بغض و کینه نداشت. هرگز از پرسپولیس قهر نکرد. فقط رفیق برد نبود شریک باخت هم بود.. هم در باخت و های های گریه کنار پرسپولیس بود و هم در «وای وای، واویلا، بزن 6 تایی بشه» همراه تیم بود. کم نمی آورد. رفیق نیمه راه نبود. هر زمانی که به ورزشگاه آمد فقط تیم را تشویق کرد. بی ریا و بی تفاوت حرفش را می زد، اما با احترام به خاطر همین بود که «آقا مرتضی» به دل می نشست. اهل دل شکستن نبود. دل به دست می آورد.
شادروان «مرتضی احمدی» به ما راه و رسم عاشقی آموخت. خدایش قرین رحمت کند که الگوی هواداری بود.
ای کاش من هم هواداری باشم مثل آقا مرتضی احمدی
