اصولا جدا شدن از چیزهایی که دوستشان داری، سخت است. مادی و غیر مادی، فرقی ندارد. جدایی از هر چیزی که آدم ها آن ها را دوست دارند، سخت است. مثلا همین برانکو؛ جدایی اش از پرسپولیس برای هواداران این تیم به شدت سخت است. سه بار پرسپولیس را قهرمان لیگ برتر کرده و یک بار هم به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسانده است. عملکردش عالی است و طبیعی است که هواداران از جدایی او حسابی شاکی باشند.
اما آنچه که باعث شده هواداران پرسپولیس این روزها تجمع کنند، فقط ناراحتی بابت جدایی برانکو نیست. دلیل این تجمعات بیش از آنکه ناراحتی ناشی از رفتن سرمربی موفقی مثل برانکو باشد، نارضایتی از عملکرد مدیرانی است که نتوانسته اند تیم موفق پرسپولیس را مدیریت کنند.
قطعا باشگاه نباید برای تمدید قرارداد مربی موفقی که سه سال تیم را قهرمان کرده، حتی یک لحظه هم تردید داشته باشد. به قبل تر برگردیم؛ حتی زمانی که تیم هنوز قهرمان نشده بود هم مدیران پرسپولیس باید دنبال تمدید قرارداد او می رفتند و اصلا اجازه نمی دادند کار به اینجا برسد.
پرسپولیس سه سال متوالی قهرمان لیگ برتر شده اما باز هم مشکل مدیریتی دارد. این البته درباره استقلال هم صدق می کند. استقلالی ها هم در گذشته، بارها و بارها با مشکل مدیریتی مواجه بوده اند و در سطح مدیریتی مشکلاتی داشته اند که باعث نگرانی و اعتراض هواداران شده است.
در راس تمام عواملی که باعث ناکامی فنی یک تیم می شود، باید مشکلات مدیریتی را در نظر گرفت. اینکه چطور می شود یک تیم رویایی را با سرعت به چنین وضعیت بدی رساند، کاری است که انجام آن واقعا از عهده هر کسی برنمی آید. اینکه وزارت ورزش با چه معیاری در طول سال های گذشته، بعضی از مدیران را بالای سر استقلال و پرسپولیس گذاشته، واقعا سوالی است که جواب دادن به آن هم سخت است، حتی برای خود مدیران وزارت ورزش.
