* تلنگر *
(( پیشکسوتان ورزش و ورزش پیشکسوتان ))
علی بدیع - روزنامه‌نگار و مشاور فرهنگی جمعیت حامیان
انگار همین دیروز بود ، بالا رفتن از سکوهای قهرمانی و افتخار ، تبلیغات رسانه ای و عکس روی مجلات ورزشی ، برخورد گرم مردم و . . . ولی وقتی دوره قهرمانی تمام شد خیلی ها که تا دیروز تقاضای عکس گرفتن با قهرمان را داشتند انگار که دیگر او را نمی شناسند، از طرف دیگر بالا رفتن سن و مشکلات مالی و اشتغال و خانوادگی ، که در دوره قهرمانی همه به نوعی با ان کنار می آمدند و انرا تسهیل می کردند ، حالا همه چیز حساب و کتاب پیدا کرده و قهرمان هم یک فرد عادی جامعه ، مثل سایر افراد شده است .
چند خط بالا مشکل بسیاری از قهرمانان ورزشی کشور است که پس از پایان دوره قهرمانی با آن روبرو می شوند و گویی که از یک خواب خوش بیدار شده اند ، البته شاید سوپراستارهای ورزشی و جمعی از فوتبالیست ها با این مشکلات روبرو نشوند که تعداد انها در قیاس با کل جامعه ورزش بسیار اندک است .
این مقدمه کلی نشان از توجه ویژه به نیازهای پیشکسوتان ورزش دارد که در کنار آنهم می بایست به ادامه فعالیت ورزشی قهرمانان دیروز هم عنایت لازم را داشته باشیم چرا که مسئله حفظ سلامتی این عزیزان بسیار مهم است ، قهرمانان بسیاری بوده اند که پس از کنار گذاشتن ورزش قهرمانی و با توجه به دلایل ذکر شده و امثالهم ، دچار افسردگی و مشکلات روحی و عاطفی شده و بر خلاف تصور اعتیاد به مواد مخدر و یا الکل را پیش گرفته اند،
همچنین حضور موسفیدان ورزش در میادین ورزشی ، جدا از شور و نشاط خاصی که به آن برنامه می دهد ، راهنمایی و مشاوره و تجربه این بزرگان بسیار می تواند موثر بوده و کارایی داشته باشد و در جذب حداکثری قشر جوان و نوجوان هم به ورزش حائز اهمیت است ، و نکته مهم این مسئله اینست که جهت گرایش موسفیدان و قهرمانان گذشته به ورزش پس از دوره قهرمانی ایجاد بستر و شرایط و امکانات لازم می باشد که در این مورد می بایست تمام وزارتخانه ها و سازمانها مثل وزارت نفت صاحب این نگاه ممتاز شوند و اما نکته مهم دیگر و مرتبط با بحث ، وارد شدن درصد بالایی از جمعیت آماری کشور به سن میان سالی و پیری در چند سال آینده است که توجه ویژه به امر ورزش این قشر عظیم می تواند از هدر رفتن بسیاری از منابع مالی و درمانی که کل جامعه را درگیر خود می کند جلوگیری کرد و در جهت فرهنگ سازی برای روآوردن قشر سالمند به ورزش ، حضور پیشکسوتان ورزشی می تواند عامل انگیزه و جذب حداکثری شود چرا که هم محبوب و مقبول هستند و هم تاثیرگذار ، پس مسئولین امر باید بیش از پیش به پیشکسوتان بها داده و انها را تکریم و احترام کنند .
و اما انگیزه ای که مرا در راستای رسالت قلم به نوشتن این یادداشت هدایت کرد حضور در جمع پر از مهر و صفا کانون پیشکسوتان ورزش خوزستان در روزهای گذشته بود که طی سالهای بازنشستگی ساکن تهران و البرز شده اند ، جمعی که تک تک انها ستاره بودند و افتخارات زیادی در سطح باشگاهی ،ملی ، آسیایی و جهانی و المپیک برای ایران کسب کرده اند مثلا فوتبالیست های قدیمی مانند علیرضا عزیزی و نظام آزادی که اگر در این دوره بازیکن بودند بدون شک در بهترین تیمهای اروپایی توپ می زدند ، نکته جالب صمیمیت و رفاقت بین این عزیزان بود که در رشته های مختلف ورزشی فعالیت کرده بودند ، والیبال ، کشتی ، وزنه برداری ، بوکس ، شنا ، واترپلو ، بسکتبال و . . . فرقی نمی کرد ، انگار همه یک خانواده و حول محور ورزش بودند ، از این روابط زیبا لذت بردم و انرژی مثبت گرفتم و این در حالی است در این دوره زمانه شرایط طوری شده که حتی بازیکنان یک تیم و یک رشته ورزشی نوعا با یکدیگر دوستی و رفاقتی ندارند که این هم خود تلنگری به این قشر ورزشکار امروزی است.
به هر حال اگر گوش شنوایی باشد باید گفت همین تشکلها و سازمانهای مردم نهاد ورزشی مانند همین کانون پیشکسوتان ورزش خوزستان و امثالهم می توانند بازوی کمکی مهمی برای ورزش کشور باشند البته اگر وزارت ورزش بخواهد که تاکنون نخواسته است ، خلاصه کلام عنایت ویژه به ورزش پیشکسوتان و پیشکسوتان ورزش باید در دستور کار نهادها و سازمانهای مسئول قرار گیرد .
در خاتمه یادداشت خود را با گرامیداشت یاد استاد رضا سلطانپور به ایشان تقدیم می کنم. مرحوم سلطانپور پیشکسوت عرصه رسانه و مطبوعات ورزشی و از پیروان اصیل و وفادار مکتب شاهین و از موسفیدان ورزش خوزستان بودند که در روزهای گذشته دعوت حق را لبیک گفتند و به دیار باقی شتافتند، همچنین در آستانه سال جدید آرزوی سلامتی و طول عمر باعزت را برای پیشکسوتان اصیل ورزش ایران از درگاه احدیت خواهانم .
