عذر بدتر از گناه!
پرسش این است که اگر قرار بود مانند پیشینیان عمل شود، چه لزومی به اینقدر جار و جنجال بود؟
"آیا در 20 سال گذشته اسپانسر استقلال و پرسپولیس به این شکل انتخاب نمی شد؟ بحث فروش استقلال و پرسپولیس مطرح نبود که بخواهیم این دو باشگاه را به مزایده بگذاریم. اسپانسری یک ساله و موقت دو باشگاه به صورت سال های گذشته انجام شد ..."
جملات بالا متعلق به امیر خادم، نماینده تام الاختیار وزیر ورزش و جوانان در امور دو باشگاه پرسپولیس و استقلال است. او در واکنش به روند مبهم انتخاب اسپانسر این دو تیم، این واکنش را نشان داده و از آن دفاع می کند؛ اما دفاعی که کاش صورت نمی گرفت.
پرسش این است که اگر قرار بود مانند پیشینیان عمل شود، چه لزومی به اینقدر جار و جنجال بود؟ مگر خادم در هفته های اخیر، بارها عملکرد پیشینیان را مورد نقد قرار نداده است؟ پس چگونه است که برای جلوگیری از تداوم این روند غلط، اقدامی صورت نمی دهد و برای مهر تائید زدن به عملکرد خود، آن را مستند به گذشتگان می داند؟ آیا باید یک روند غلط را تغییر داد یا بر آن مسلک بود؟
باید عنوان داشت که این پاسخ ها، اصطلاحا عذر بدتر از گناه است. کاش وی و همراهانش در وزارت ورزش، در این زمینه با هوشمندی و شفافیت بیشتری اقدام می کردند تا امروز برای توجیه به چنین استدلال هایی متوسل نمی شدند.
