تکراری و کسل کننده است اگر دوباره بنویسیم، فوتبال یک صنعت است، پیچیده و چند بعدی است، باید حرفه‌ای باشیم و از مقایسه با دیگران فرار نکنیم. چمن سبز اتفاق مهمی در فوتبال است.
فوتبال از روز اول حرفه‌ای نبوده است، اروپا از ابتدای راه فوتبالی خود، در صدر جدول دنیای فوتبال نبوده است، این یک مسیر طی شده و یک فرایند مملو از آزمون و خطا است که هر جا هر چیزی در جای خودش قرار گرفته، خروجی و محصولات خوبی هم به دست داده است.
بخش مهم و غیر قابل انکار در دنیای فوتبال حرفه‌ای، کیفیت چمن در استادیوم‌ها است، شاید به بهانه اهمیت این موضوع، بارها به این مهم پرداخته‌ایم و البته جای بررسی بیشتر از سوی کارشناسان، دانشگاهیان و شرکت‌های ذیربط در این عرصه کاملاً احساس می‌شود.
فرصت‌های اشتغالزایی در این عرصه نیز بسیار بکر و شگفت انگیز است، دانشجویان مهندسی کشاورزی، مهندسان عرصه گیاه و مراتع، ژنتیک دانان و جوانان ایرانی موفق و دانشمند در عرصه نانو، ربات‌های هوشمند و بزرگان عرصه آب و خاک، می‌توانند در این فضا وارد شده و دست به کارهای ملی و بزرگی بزنند، اتفاقاتی که می‌تواند در این روزگار حساس ما را از وابستگی در تکنولوژی‌های صنعت فوتبال، نسبت به اروپا و آمریکا بی نیاز کند.
گزارش مفصل علمی و تحلیلی اخیر ال پایس اسپانیا از آخرین تکنولوژی کیفیت چمن در فوتبال، بار دیگر بهانه‌ای شد برای پرداختن به این مهم که می‌تواند دستکم مخاطب خاص و اهالی متخصص این عرصه را نسبت به فعالیت ملی و جدی گرفتن این «رفع وابستگی» تحریک کند.
در این گزارش می‌خوانیم: «10 سالی می‌شود که پل بورخس مهندس کشاورزی و پیمانکار شماره یک استادیوم امارات آرسنال، با مقامات سانتیاگو برنابئو رئال مادرید نیز قرارداد همکاری منعقد کرده و با تیمی 80 نفری مشغول ترمیم، بازسازی و طراحی چمن سبز این استادیوم بزرگ و قدیمی است. او در این 10 سال فقط به خاطر نگهداری و ترمیم همیشگی چمن حقوق نگرفته بلکه عملاً در دل برنابئو بالاترین درآمدزایی را از همین طریق برای خود، بیش از 80 پرسنل اسپانیایی و خود باشگاه رئال مادرید ایجاد کرده و به ثبت رسانده است.»
این ادعا درباره درآمدزایی در صنعت فوتبال در بخش چمن می‌تواند برای خواننده ایرانی کمی عجیب باشد؟ چمن سبز و خوب و با کیفیت و درآمدزایی؟
در ادامه گزارش آمده است: «این پیمانکار تنها متخصص در زمینه چمن در فوتبال اسپانیا نیست اما با ابتکار و ایده‌های نوین خود این عرصه را به یک اتفاق درآمدزا تبدیل کرده و امروز، مقامات استادیوم ال مادریگال ویارئال هم وارد این مبارزه سبز شده‌اند. ماجرا از این قرار است که بین دو مسابقه فوتبال، شرکت طرف قرارداد عملاً نگاهش به زمین چمن به مثابه یک زمین زراعی و بارور است که می‌تواند محصولات خوبی داشته باشد، از تولید به مصرف، در واقع با تکنولوژی‌های نوین، چمن سبز و تازه و با کیفیت در مدت زمان کوتاهی رشد کرده و به صورت رول، پیچیده و بسته بندی شده به سایر استادیوم‌ها، مدارس فوتبال، آکادمی‌های کوچک و بزرگ فروخته می‌شود و حتی در ماجرای رئال مادرید، کار به صادرات چمن سبز به برخی کشورهای آفریقایی و عربی حاشیه خلیج فارس کشیده شده است و استادیوم‌های باشگاه‌های مناطق کویری چمن سبز بسته بندی شده مانند موکت را تقریباً هر هفته برای ترمیم بخش‌های از بین رفته زمین خود از باشگاه‌های بزرگی مثل رئال مادرید خریداری می‌کنند و این باشگاه از همین محل صادرات، سود سرشاری به جیب زده است.»
نویسنده گزارش سپس با اشاره به محرمانه بودن ساز و کار برخی از این تکنولوژی‌ها، می‌نویسد:«موضوع، موضوع نورها است، تکنولوژی طیف‌های مختلف نوری و تأثیر عجیبی که تلفیق این نورها همزمان با کود خاص و مناسب در دماهای خاص بر رشد سریع چمن می‌گذارند و عمر مؤثر این چمن‌ها را تا حدی غیر قابل تصور بالاتر می‌برند.»
در پایان این گزارش می‌خوانیم: «نزدیک به 40 فاکتور در کیفیت چمن سبز استادیوم‌ها تأثیر دارند که گفته می‌شود در برنابئو بیش از 30 فاکتور رعایت شده است و امروزه یکی از بهترین چمن‌های فوتبال از همین استادیوم به بسیاری از کشورهای دنیا صادر می‌شود.»
