ده سرمربی برتر تاریخ به انتخاب یوفا

در این فهرست نام ده سرمربی بدون ترتیب، به عنوان برترین های عصر یوفا آورده شده است. سر الکس فرگوسن، هلنیو هررا، ژوزه مورینیو، آریگو ساکی، ویسنته دل بوسکه، برایان کلاف، یوهان کرایوف، اودو لاتک، والری لوبانوفسکی، رینوس میشل ده مربی منتخب یوفا هستند.

برایان کلاف

کلاف مهاجمی برجسته برای باشگاه محل تولدش میدلزبرو بودو در 213 بازی 197 گل برای آنها به ثمر رساند. بعد تر هم آمار 54 گل در 61 بازی  در ساندرلند به جا گذاشت. او در 29 و در سال 1962 به علت مصدومیت خیلی زود از فوتبال بازنشسته شد و بعد از دورانی کوتاه به عنوان سرمربی تیم جوانان ساندرلند در 30 سالگی به هارتلپولز یونایتد پیوست و به جوانتر سرمربی لیگ بدل شد. وی در سال 67 به دربی کانتی پیوست و افسانه اش را آغاز کرد.

یوهان کرایوف

او که یکی از بهتری و خوش استیل ترین بازیکنان عصر خود بود در دوران بازی به همراه آژاکس به سه قهرمانی لیگ قهرمان اروپا رسید. سپس او به بارسلونا رفت و فوتبال اسپانیا را زیر و رو کرد و فلسفه آبی اناری ها را برای همیشه تغییر داد. به عنوان سرمربی در بارسلونا قوانین خود را وضع کرد و ترکیب 2-4-4 را کنار گذاشت و ترکیب تقریباً ناشناخته 3-4-3 را به کار گرفت. او تاکیدش را بر حفظ توپ گذاشت و به جوانان ایمان بسیار داشت و بازیکنان متعددی از جمله پپ گواردیولا را از لاماسیا به تیم اصلی آورد.

ویسنته دل بوسکه

تیم های او در مادرید و تیم ملی اسپانیا گروهی از برترین بازیکنان دنیا را در خود داشتند و او با مهارت های مدیریت جنتلمنانه خود تیم های قدرتمندی از آنها ساخت. او در سال 2008 جایگزین لوئیس آراگونس در تیم ملی اسپانیا شد سبک تیک تاکای تیم ملی را حفظ کرد و زمانی که تیم ملی اسپانیا در رقابت های یورو 2012 مهاجمی نوک آماده ای نداشت 'شماره 9 کاذب' را معرفی کرد.

سر الکس فرگوسن

بخشی از پایداری طولانی مدت فرگوسن در سطح اول دنیای فوتبال ناشی از توانایی او برای تطبیق پذیری با فوتبال روز دنیا بود. بخش دیگری از استادی او همچنین در این بود که می دانست چه زمانی کدام دستیاران و یا بازیکنان را کنار بگذارد و چگونه برای پا به پا پیش رفتن به رقبا پوست اندازی کند.

هلنیو هررا

در سبک کاری او  آمادگی روانی و جسمانی مهمترین نکته بودند. او 'از بازی هایی صحبت می کرد که تیمش قبل از ورود به زمین پیروز می شد.' کاتناچو و سیستم سفت و سخت یارگیری نفر به نفر او زبانزد است و استفاده از یک هافبک که عقب می ماند تا به عنوان یک سوئیپر ایفای نقش کند به مدافع کنار تیم اجازه می داد تا آزادانه به سمت دروازه حریف حمله کند.

اودو لاتک

او که یک آموزگار آموزش دیده بود مهارت های ارتباطی فوق العاده ای داشت و رویکرد آزادانه او تفاوتی جدی با فوتبال خشک آلمان داشت. با اینکه او هرگز در زمینه تاکتیکی نوآوری نداشت اما مهارت بزرگ او در بیرون کشیدن بهترین ها از بازیکنانش بود؛ از همین رو با اینکه بایرن مونیخ زیر نظر او تیمی تهاجمی بود، بروسیا مونشن گلادباخِ لاتک با دفاع سرسختانه اش به یاد آورده می شود.

والری لوبانوفسکی

او که یکی از آینده نگر های بزرگ دنیای فوتبال بود سیستم فوتبالی ای را به کار گرفت که نیازمند پرس بالا و بازیکنان چند کاره بود. بازیکنان با ویژگی های مناسب از سن کم در آکادمی دیناموکیف تربیت می شدند تا آینده باشگاه را تضمین کنند.

رینوس میشل

تیم مجارستان معروف به 'مجار های جادویی' و آژاکس جک رینولدز الهام بخش میشل برای بنا نهادن توتال فوتبال شدند؛ سبک فوتبالی ای که نیازمند تغییر پست و جای بازیکنان با توجه به روند بازی بود. سبک بازی میشل هر چیزی بود جز رها و آزاد و به تلاش و آگاهی بسیار نیاز داشت.

ژوزه مورینیو

او با سیستم های 2-4-4 و 1-5-4 احساس راحتی می کند و سیستم تیم هایش را بر اساس بازیکنان در دسترس شکل می داد. توانایی او در انگیزه دادن به بازیکنان و وسواس بسیارش در مطالعه دقیق حریفان از ویژگی های معروف شخصیتی و سبک کاری او هستند.

آریگو ساکی

او که به مفاهیمی مثل 'هوش جمعی' معتقد بود به یازده بازیکن هوشیار در تک تک لحظات بازی نیاز داشت. ساکی سیستم 2-4-4 را با دفاع منطقه ای، آفساید گیری و پرس بالا به کار می گرفت.