جابجایی مربیان لیگ برتری، در این فصل نتیجه‌ای بهتر از همیشه داشته و انتخاب‌های جدید 4 تیم از انتخاب‌های اول فصل‌شان موفق‌تر بوده‌اند.
تغییر پرتعداد مربیان، جبران اشتباهی است که مدیران باشگاه اول فصل انجام داده‌اند. زمانی که تعداد آن‌ها بالا برود، نشان دهنده بی ثباتی و انتخاب‌های عجولانه است و هیچ باشگاهی هم، با تغییر پیاپی مربی نتوانسته به موفقیتی طولانی مدت و تضمین شده برسد. سال‌های اخیر، آمار تغییر مربیان در لیگ برتر نسبت به قبل کمتر شده بود اما این فصل تا هفته یازدهم و حدود یک سوم لیگ، 5 تیم نیمکت‌شان را تغییر داده‌اند. خداداد عزیزی با استعفا در هفته دوم و جدایی در هفته سوم، یک رکورد جدید در لیگ برتر ثبت کرد و کریمی جانشین او هم نشان داد مثل نفت در هر باشگاه، بیشتر از یک دوره مربیگری میکند.
نکته متفاوت اما، نتیجه این تغییرات است. بر خلاف بیشتر اوقات، تغییرات این فصل لیگ تا اینجا موفق بوده‌اند و تا حد زیادی، به نجات باشگاه کمک کرده‌اند. بین همه آن‌ها، فقط فولاد نتوانسته از این تغییر نتیجه بگیرد و اوضاعش بعد از جدایی پورموسوی و انتخاب دستیار او، بدتر شده است.
بهترین تغییر نیمکت‌های لیگ برتری، جدایی توشاک و انتخاب موقت تقوی بود که با این نتایج احتمالا دائمی خواهد شد. توشاک با تیمی پرستاره در 6 بازی ابتدایی لیگ، 9 امتیاز گرفت و در رده هفتم جدول بود. با انتخاب تقوی، تغییرات ترکیب اصلی تراکتورسازی کمتر شد و آن‌ها از 5 بازی بعدی، 10 امتیاز گرفتند و میانگین بسیار خوب 2 امتیاز از هر بازی را ثبت کردند. تراکتور از رده هفتم، به رده سوم رسیده است. حتی در صورتی که پرسپولیس بازی‌های عقب افتاده‌اش را ببرد هم تراکتور از رده چهارم پایین‌تر نخواهد رفت. همشهری تراکتورسازی هم یکی از موفق‌ترین تغییر‌های لیگ برتر بود. ماشین سازی به جای فیروز کریمی، رضا مهاجری مدیر فنی تراکتورسازی را انتخاب کرد. ماشین سازی تا هفته پنجم، بدون برد 4 امتیاز داشت و در رده سیزدهم بود. آن‌ها بازی بعدی را هم با مربی موقت باختند. مهاجری در 4 بازی، 6 امتیاز برای ماشین‌سازی گرفته و آن‌ها با یک بازی کمتر در جدول دوازدهم هستند. گرفتن یک مساوی هم از استقلال در بازی دوشنبه، آن‌ها را تا رده دهم بالا می‌برد.
در پایین جدول سپیدرود و نفت مسجدسلیمان از پایین جدول نجات پیدا نکرده‌اند اما با کریمی و مرزبان، میانگین امتیازات بهتری دارند. سپیدرود، با خداداد تا هفته سوم یک امتیاز داشت و تیم آخر جدول بود. بعد از آن با مربی موقت دو بازی پیاپی را باخت. آن‌ها با کریمی هم در رده شانزدهم هستند اما از 6 بازی، 5 امتیاز دارند و فاصله‌شان را با منطقه نجات تا حدی کمتر کرده‌اند. نفت مسجدسلیمان هم با ویسی تیم پانزدهم بود و از 5 بازی 3 امتیاز داشت. مرزبان از 6 بازی 4 امتیاز گرفته و همچنان در رده پانزدهم مانده اما کمی، میانگین امتیازات تیم بهتر شده است.
تنها نمونه ناموفق، به اهواز و فولاد مربوط می‌شود. فولاد در 6 بازی با پورموسوی 8 امتیاز گرفته بود و طرفدارانش از اوضاع رضایت نداشتند. با رفتن پورموسوی، استن دستیار پورموسوی جانشینش شد و از 5 بازی فقط سه امتیاز گرفت. کارنامه‌ای بسیار ضعیف که یک رده هم فولاد را در جدول پایین‌تر برده و فاصله‌اش تا منطقه سقوط را کمتر کرده است.
پیشرفت 4 تیم با تغییر مربی، نشان می‌دهد حداقل به صورت موقت انتخاب‌های جدید مدیران، واقع بینانه‌تر از انتخاب‌های قبلی آن‌ها بوده‌اند. انتخاب‌هایی که مثل خداداد که از پیش فصل با انتقادات فراوانی روبرو بود یا توشاک که کارنامه سال‌های گذشته‌اش نشان می‌داد بیشتر از یک مربی بزرگ، یک مربی بازنشسته است.
