دو تیم فوتبال باشگاهی پرسپولیس و کاشیما آنتلرز در دیدار رفت از فینال لیگ قهرمانان آسیا به مصاف یکدیگر رفتند و نماینده ژاپن گام بلندی برای قهرمانی در زمین خود برداشت.
دو تیم فوتبال باشگاهی پرسپولیس و کاشیما آنتلرز در دیدار رفت از فینال لیگ قهرمانان آسیا به مصاف یکدیگر رفتند و نماینده ژاپن گام بلندی برای قهرمانی در زمین خود برداشت، این تیم با نتیجه دو بر صفر برابر ارتش سرخ تهران به پیروزی رسید و ثابت کرد که از روی حادثه به فینال نرسیده است و حالا نوبت مردان برانکو است که در دیدار برگشت همین را به حریف ژاپنی ثابت کنند.
کار بسیار سخت شده و نه این که اسمش را معجزه بگذاریم اما در هر حال تبدیل یک غیرممکن به ممکن تنها راه قهرمانی پرسپولیسی است که پنجره نقل و انتقالاتش بسته بوده، یک اخراجی و چند مصدوم دارد و بازیکنانش به راحتی حق دارند که از خستگی حرف بزنند. در هر حال هیچ دلیلی برای خالی کردن میدان برای یوزهای ایرانی وجود ندارد چرا که همه بد بیاری های غیرقابل انکار قرمزهای تهران، از قبل قابل پیش بینی بوده و هواداران صبور این تیم بزرگ، حوصله شنیدن این بهانه ها را ندارند.
گوزنهای کاشیما اما بی تجربه نیستند و گاهی به این فکر می کنم که آیا این تیم یا بهتر بگویم این باشگاه، با همه تاریخ و هویتش توان مقاومت در یک بازی هر چند سخت را ندارد؟ یعنی آنها نمی توانند از جهنم آزادی برای هواداران خود یک تساوی و البته یک قهرمانی سوغات ببرند؟
باید صبر کرد و منتظر تعیین تکلیف این جدال سخت شد، اما به عنوان کسی که قطعات پازل بازی رفت را به خوبی از دل رسانه ها جمع کرده، اکنون با چیدن انها در کنار هم به نتایجی می رسم که برای به اشتراک گذاشتن آنها با خواننده عطشی وصف ناپذیر دارم، عطش به این دلیل که یکی از ویژگی های فراموش شده «رسانه» امر مهم و هنرمندانه مقایسه است، مقایسه ای عقلانی، منطقی و البته منصفانه که بتواند مسئولان را، مردم را، کمی وادار به تامل بیشتر کند، گاهی هر چند کوچک در مسیر فرهنگ سازی و حساس کردن جامعه بردارد و صد البته از زیر سایه شوم شعار « ما کجا و آنها کجا» رها شود و با سربلندی به فکر پیشرفت و بهروزی باشد.
داستان میزبانی باشگاه ورزشی کاشیما آنتلرز از تیم فوتبال پرسپولیس از آنجایی شروع می شود که نام کلی دو نماینده را کنار هم قرار می دهیم، یکی باشگاه و دیگری تیم فوتبال، تعارف نداریم پرسپولیس برای آنکه خود را باشگاه ورزشی بداند که البته بر روی کاغذ همین طور است، نیاز دارد در عمل استانداردهای جهانی یا لااقل آسیایی را رعایت کند.
قرار نیست در این فرصت نگارشی به سراغ ویژگی های یک باشگاه ورزشی یا لااقل باشگاه فوتبال برویم اما واضح است که وجود یک مدیرعامل انتخاب شده بر اساس رای هواداران و بازیکنان و پیشکسوتان و معرفی معاونانی که اهل فوتبال هستند و در همان جایی که باید باشند، حضور دارند، الزامی و بدیهی است.
بگذریم، در هر حال در این فرصت می خواهیم بیشتر طرف ژاپنی را نگاه کنیم و آن را زیر ذره بین بگیریم. ژاپنی ها برای آنکه میزبانی خوب خود را به رخ بکشند با دسته گل و چند کودک با لباس محلی در فرودگاه به استقبال پرسپولیس نیامدند، در عوض چیزی که در فرودگاهشان موج می زد، نظم بود و نظم.
استقلال خبرنگار!
کمترین میزان معطلی و چک کردن روادید و مدارکی که از قبل هماهنگ شده بود و ورودی و خروجی خاص خودش را داشت، اتوبوس مخصوص حمل و نقل تیم میهمان و مقامات کنفدراسیون فوتبال آسیا و تیم داوری و البته هتل محل اقامت تیم فوتبال باشگاه پرسپولیس که البته طبق عرف جهانی قرار نیست در بین فهرست خود، اسامی خبرنگاران اعزامی را هم داشته باشد. خبرنگاران در سراسر جهان افرادی کاملا مستقل هستند که از طرف سازمان خود هتل را رزرو کرده و هیچ وابستگی به تیم فوتبال کشور خود ندارند، قرار نیست تیم رسانه ای یک کشور در همان هتلی اقامت داشته باشد که بازیکنان حضور دارند و این مساله به صورت بدیهی در امر استقلال رای خبرنگاران تاثیر منفی می گذارد، گویا خبرنگارانی که از سوی کاروان ورزشی حمایت می شوند، محکوم به تعریف و تمجید و محروم از هرگونه انتقاد هستند.
خبرنگاران ژاپنی برای ورود حتی به لابی هتل محل اقامت تیم کاشیما آنتلرز مشکل داشتند و اگر کارت مخصوص کنفدراسیون فوتبال آسیا را در اختیار نداشتند نمی توانستند حتی با بازیکنان تماس برقرار کنند و مصاحبه ای هر چند کوتاه با آنها داشته باشند.
رعایت کپی رایت
یکی از نکات جالب، رعایت کپی رایت در میان خبرنگاران ژاپنی و اهالی رسانه این کشور بود، وب سایت رسمی وابسته به ژاپن تایمز، به عنوان یکی از معتبرترین رسانه های سیاسی و اجتماعی این کشور به هر دلیلی نتوانسته بود در میان خبرنگاران رسمی، آی دی کارت دریافت کند و در جریان دیدار رفت فینال، هیچ عکاس و خبرنگاری در این میدان نداشت، همین مساله باعث شده بود این وب سایت رسمی از قبل از بازی تا دو روز پس از بازی هیچ فیلم و تصویری از این بازی روی وب سایت خود حک نکند چرا که اصولا هیچ فیلم و عکسی هم از بازی نداشت، در تمامی گزارش های این وب سایت بعد از دیدار دو تیم، عکسها به بازی های قبلی کاشیما مربوط می شد و زیر نویس عکسها این بود: از این که تصویر این بازی را در اختیار نداریم، عذرخواهی می‌کنیم، ژاپن تایمز در این بازی عکاس اختصاصی نداشت و متاسفانه توان خرید عکسهای اختصاصی در این زمان کوتاه را نداشتیم. این وضعیت را با برخی رسانه ها مقایسه کنید که به راحتی با یک جستجوی ساده در اینترنت عکس وب سایت های دیگر را کپی کرده و در گزارش خود بدون ذکر منبع، استفاده می کنند.
و اما روز بازی، همچنان نظم و نظم، هر کسی در جایی که باید باشد، نیروهای نظامی، نیروهای مدیریتی و اجرایی، تدارکات، بوفه ها، مسئولین فنی و ...
تشویق هواداران کاشیما آنتلرز و البته استادیومی که در ایجاد رعب و وحشت و خلق فضایی به ضرر حریف، چندان دست کمی از استادیوم آزادی نداشت، سیستم صوتی پیشرفته، نورپردازی ویژه، پرچمهای با کیفیتی که از سوی کانون هواداران تیم تهیه شده بود، جایگاه ویژه ای که واقعا ویژه بود و مقامات کنفدراسیون فوتبال آسیا با حضور در آن احساس آرامش داشتند و صد البته با خاطره ای خوش ژاپن را ترک کردند. اینترنتی که قدرت بالای آن به خصیصه کشور ژاپن تبدیل شده و خدماتی که برای خبرنگاران در نظر گرفته می شود.
در نهایت هم به تیم میهمان، قالیچه و گل رز و سوهان هدیه داده نشد اما در کمال احترام و در نهایت نظم و استاندارد، بدرقه شدند و ژاپن را ترک کردند.
