خالق قدیمی ترین برنامه ورزشی تلویزیون ایران امروز درگذشت.
بهرام شفیع برای علاقه مندان به فوتبال یادآور خاطرات زیادی است. خاطراتی که با "ورزش و مرم" برنامه‌ای که در دهه شصت و هفتاد برای ورزشی‌ها یک موهبت بود گره خورده است.
گزارشهایی از سبک شفیع با اصلاحات منحصر به فردی مانند " میریم که داشته باشیم"، "اسقطس دار" و...
نگاهی به زندگی بهرام شفیع
بهرام شفیع متولد 1335 در محله قدیمی پامنار تهران است. بنا بر مصاحبه شفیع با سروش دوره ابتدایی و متوسطه را در مدرسه برزویه ودبیرستان علوی تهران گذراند، لیسانس علوم سیاسی را از دانشگاه تهران گرفت و سپس مدرک دوره ارشد تهیه کنندگی و گزارشگری را از اتحادیه رادیو تلویزیونی آسیا و اقیانوسیه( ABU) کسب کرد. او که در ایام جوانی بازیکان میانی تیم فوتبال قصر یخ تهران بود. از سال 1359 همکاری خود را تلویزیون آغاز کرد و حدود 38 سال برنامه ورزش و مردم را اجرا کرد.
جادوی یکشنبه‌شب ها
در دهه شصت و هفتاد برنامه یکشنبه شبهای ورزش و مردم مهم ترین برنامه ورزشی تلویزیون محسوب می‌شد و خیلی ها در طول هفته منتظربرنامه یکشنبه شب آقای شفیع بودند تا ببینند در دنیا چه خبر است.
او در همان سالها یکی از گزارشگران اصلی تلویزیون هم بود با اجرای خاص خودش. با اصلاحاتی که ابداع می کرد امضای خاصی در پای گزارشهایش به جا می گذاشت.
اصلاحات کمتر شنیده شده به کار می گرفت و سعی می کرد کمی هم در بین گزارشهایش طنازی کند.
شفیع به جام جهانی 1990 هم اعزام شد و پس از دو گزارش نصف و نیمه به ایران برگشت.
دهه هفتاد با راه افتادن شبکه سوم سیما و ظهور نسل تازه گزارشگران بهرام شفیع دیگر آن نقش قبل را ایفا نکرد اما همچنان در ورزش ایران مهره ای قبال اتکا بود.
برنامه ورزش و مردم نزدیک به چهار دهه روپا ماند تا به عنوان قدیمی ترین برنامه هفتگی تلویزیون ایران برسد. ورزش و مردم در سالهای اخیر چند مرتبه ای تغییر زمان داد اما همچنان با شفیع روی آنتن می رفت.
بهرام شفیع که سابقه داشتن پست در باشگاه های استقلال و پرسپولیس هم داشت از سال 1384 ریاست فدراسیون هاکی را برعهده گرفت.
او 13 سال رئیس فدراسیون هاکی بود و یکی از قدیمی ترین روسا محسوب می شد.
اصطلاحات ماندگار
بهرام شفیع در دو دهه اخیر کمتر مسابقه فوتبال گزارش کرد. با این حال آنهایی که در دهه شصت و هفتاد مشتری پروپاقرص فوتبالهای سیما بودند هرگز گزارشهای خاص شفیع را فراموش نمی کنند.
او تکنیکهای خاص خودش را داشت. به یکباره سی ثانیه ثانیه شمار را می شمرد، حدود یک دقیقه فقط اسم می گفت. به یکباره شماره بازیکنان را ردیف می کرد.
برای شوتهایی که به آسمان می رفت اصطلاح معروف چند دروازه روی هم را داشت. زوزه کشان، تیری که از چله کمان دررفته و... تکه کلامهای ماندگارش بود.
باجو، باجیو یا باگیو، دیتر آیتلس زحمتکش و نمک ریختن برای سوتی‌های بازیکنان خارجی. همه اینها به یاد مانده است. گزارشهای با نمکی که شاید با استانداردهای کنونی فاصله زیادی داشت اما در دهه شصت به دل می نشست.
چند عبارت هم خلق کرد مانند " میریم که داشته باشیم" و "اسقطس دار".
او بخشی از خاطرات نوستالژیک عاشقان فوتبال است که امروز در 62 سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرد.
خیلی‌ها یکشنبه شب تا آخر شب بیدار می ماندند تا آقای شفیع 10 دقیقه از یک بازی اروپایی را نشان دهد.
10 دقیقه‌ای که جادو می کرد.
