اتحادهایی که فوتبال آنها را پدید می آورد
در ورزشگاه آزادی نمادی بود از اتحادی که هرگز در افغانستان وجود نداشت، شاید حالا و با رصد کردن اهمیت فوتبال بتوان بهتر کی روش را مدیریت و به احترام آن ۸۸ درصد او را ماندگار کرد.
به گزارش خبرنگار مهر، فوتبال چه بخواهیم باور کنیم یا باور نکنیم سیاسی است. مهمترین دلیل سیاسی بودنش هم تشکیل کلونی های بسیار بزرگ است که گاه گرد هم می آیند و کنار هم می نشینند، گاه در خیابان ها به صورت خود جوش جشن می گیرند و گاه میلیاردها نفر را پای تلویزیون ها در سراسر جهان به هم مرتبط می کند.
چنین کلونی های باور نکردنی همیشه برای سیاسیون مهم است، برخی از آنها از تشکیل چنین کلونی هایی می ترسند و برخی هم بسته به وضعیت خود آن را تشویق می کنند تا مردم کشورشان متحد شوند و حتی تبلیغات وسیعی در دنیا به وجود آورند.
دیدار تیم های فوتبال امید ایران با افغانستان با ۸۰ هزار مهاجر افغان در استادیوم آزادی چنان غافلگیر کننده بود که باور ناپذیر به نظر می رسید و اگر کسی با چشمان خود این کلونی را ندیده بود، آن را باور نمی کرد.
افغانستان یک بار دیگر چنین تلنگری به آسیا زد و آن همان شبی بود که تیم ملی این کشور با پاکستان بازی می کرد و بازی را برد و جشن بسیار وسیعی در این کشور در گرفت. این جشن آغاز راه درست حرکت افغانها به سمت اتحاد بود چرا که در کشور هزار قبیله و هزار فرهنگ افغانستان تا آن شب کسی به یاد نمی آورد که همه مردم در کنار هم جشن بگیرند آنها نه سالها و نه دهه ها که سده هاست با هم می جنگند و حکومت مرکزی هرگز نتوانسته بود چنین وحدتی را حتی برای چند ساعت در آن کشور ایجاد کند.
با این وجود جمع هشتاد هزار نفری افغانها در آزادی بسیار بعید بود. نکته اما اینجاست که افغانستان به همین دلیل درحال سرمایه گذاری در فوتبال است. اگر به یاد بیاورید در یکی از برنامه های ۹۰ در سال گذشته این سرمایه گذاری و اهمیت دادن را می توانستید ببینید که چه عشق و علاقه ای به فوتبال داشتند و چه شوقی در میان زن و مرد در استادیومهای کوچک و کم امکاناتشان دیده می شد.
گاهی باید درست دید و یاد گرفت، امروز در ایران آن شور و شوق در حمایت از کی روش در میان مردم وجود دارد، شاید برخی حرف های منتقدان در مورد زیاده خواهی های کی روش درست باشد، چرا که او خودش را رئیس فدراسیون و رئیس سازمان لیگ و ... می داند اما با این وجود نباید او را که پشتوانه ای ۸۸ درصدی در میان مردم دارد به سادگی کنار گذاشت و آن اتحاد ۸۸ درصدی را فراموش کرد.
در واقع این یک فرصت است برای دولتمردان فوتبال ایران که این اتحاد را حفظ کنند و آن را گسترش دهند نه اینکه این اتحاد را به هم بریزند و طوری رفتار کنند که انگار در سال همدلی دولت و ملت هرکس ساز خودش را می زند.
کی روش گران نیست، افتخارات و کارنامه اش این را می گوید. تنها باید مدیریت شود و وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال هم می توانند در کنار هم این مهم را مدیریت کنند و با هم دلی آن کنند که جامعه ایران می خواهد. او حالا تمام ایرانی های سراسر دنیا را همدل کرده است و می توان صحیح تر در مورد وی فکر کرد.
فراموش نکنید که مدیریت فوتبال در دنیا به نمادی برای مدیریت در کشورها تبدیل شده است و حالا نوبت ماست که مدیریت جهانی را در فوتبال ایران به دهکده جهانی نشان بدهیم.
