آقای مربی! تیم امید هم بخشی از منافع ملی ایران است
کارلوس کی روش روز گذشته در نشست خبری خود گفت که به سردار آزمون و علیرضا جهانبخش در تیم ملی نیاز دارد تا از آنها در دو دیدار دوستانه با شیلی و سوئد استفاده کند. او گفت در همه جای دنیا اولویت با تیم ملی بزرگسالان است اما نگفت که در کجای دنیا لیگ را 50 روز به خاطر جام ملت های آسیا تعطیل می کنند؟! کدام فدراسیون فوتبال در دنیا است که تیم المپیکی خود را برای حضور در بزرگ ترین تورنمنت ورزش جهان نادیده می گیرد؟ هنوز فراموش نکرده ایم که ستاره های بزرگ جهان چه در قدیم و چه در این سال های نه چندان دور از جمله کلینزمن، فولر، بکن بائر، کرسپو، مسی، رونالدینیو، توز، اوزیل و ....به تیم های امید کشورشان در لحظات حساس کمک کرده اند.
اما کی روش حتما می داند که نتایج تیم امید برای فوتبال دوستان ایرانی مهم است چون 40 سال است به المپیک نرفته ایم و همه می خواهند که این حسرت بزرگ فوتبالی به پایان برسد بنابراین همه فوتبال ایران در خدمت تیم امید قرار گرفته اند تا این تیم در دیدارهای مقدماتی اش در المپیک موفق شود و طلسم 40 ساله را بشکند.
اگر قبل از جام جهانی و جام ملت های آسیا کی روش مدام صحبت از منافع ملی فوتبال ایران می کرد اکنون باید نشان بدهد که به آن حرف ها در عمل پایبند است و باید قید حضور جهانبخش و آزمون را برای حضور در دیدارهایی دوستانه بزند تا آنها در مسابقاتی به مراتب مهم تر و حساس تر به میدان بروند.
کاش همانطور که برای ارزیابی عملکرد کی روش نظرسنجی پیامکی در برنامه 90 گذاشته شد تا همه بعد از حذف تیم ملی ایران از جام ملت ها در مورد این مربی نظر بدهند و از عملکرد کی روش ابراز رضایت کنند این بار هم یک نظر سنجی گذاشته شود تا از مردم بخواهند که نظرشان را در مورد کمک به تیم امید و حضور آزمون و جهانبخش در این تیم هم بیان کنند. اینکه آنها بازی دوستانه با سوئد و شیلی مهم است یا دیدارهای حساس مقدماتی المپیک 2016 ریودوژانیرو؟
قطعا کی روش خودش بهتر از هر کارشناسی جواب این سوال را می داند که حضور در المپیک مهم تر از بازی دوستانه است اما ظاهرا به خاطر صحبت های دبیر کل جدید فدراسیون فوتبال که به مذاقش خوش نیامده لجبازی می کند.
سرمربی تیم ملی از اینکه با برانکو مقایسه شده ناراحت و عصبانی است اما او قطعا باید جو فوتبال ایران را بشناسد و بداند که در فوتبال ایران مقایسه مربیان با همدیگر امری غیر طبیعی نیست. بارها در فوتبال ایران عملکرد مربیان تیم ملی را با مربیان باشگاهی یا حتی با مربیان ملی سابق مقایسه کرده اند.
بارها قلعه نویی و مایلی کهن را باهم مقایسه کرده اند. عملکرد علی دایی را با افشین قطبی مورد ارزیابی قرار گرفته و .... چون مقایسه نیمکت تیم ملی کاری بوده که همواره انجام شده و این را نمی توان بی احترام محسوب کرد و اکنون دبیرکل فدراسیون فوتبال کارنامه کی روش را با برانکو مقایسه کرده و شاید همین موضوع عاملی برای ناراحتی این مربی شده است.
به هر حال مردم قضاوت خوبی از شرایط دارند و کی روش خودش به خوبی از این موضوع آگاه است، اما مقایسه کردن کار بدی نیست و از دبیرکل گرفته تا رسانه ها می توانند برای جمع بندی بهتر شرایط مربیان مختلف را مورد ارزیابی قرار دهند. شاید والدیر ویه را، سرمربی برزیلی تیم ملی ایران در مرحله مقدماتی جام جهانی 1998 حدود یک ماه بیشتر روی نیمکت تیم ملی نبود، اما همین که تیم ملی را مقابل استرالیا به برتری رساند و ما را به جام جهانی برد، هنوز هم که هنوزه مردم به نیکی از او یاد می کنند و همچنان دوستش دارند. کسی که کم ترین پول را گرفت و حماسی ترین بازی تاریخ ایران در روز هشتم آذر 1376 با مربیگری همین مرد رقم خورد، پس در این زمینه به هر کس می توان اجازه داد که قیاس هایش را انجام دهد و آزادانه حرفاهایش را بیان کند.
فدراسیون فوتبال که همیشه مدعی بوده که از کی روش نمی ترسد و در مواقع لزوم او را مدیریت خواهد کرد اکنون زمانش است که این ادعایش را ثابت کند. در واقع آزمون بزرگ فدراسیون فوتبال فرا رسیده است. زمانی که باید کفاشیان و فدراسیون فوتبال تکلیف آزمون و جهانبخش را تعیین کنند که برای تیم ملی باید بازی کنند یا تیم امید ایران؟
آقای کی روش؛ شما ما مربی بزرگ و کارنامه داری هستید و هیچ کس دراین مساله شکی ندارد اما باید بدانید که فوتبال ایران قبل از حضور شما هم شخصیت و هم اعتبار بین المللی داشته که اگر اینگونه نبود مربی بزرگی مثل شما حاضر نمی شد در آن کار کند.
