صعود نکردید فدای سرتان، به سینه تاریخ که سنجاق شدید
تیم ایران با تساوی مقابل پرتغال با شایستگی از جام‌جهانی کنار رفت.
صعود نکردید، فدای سرتان. اصلا در گروه مرگ مگر ما چنین چیزی را می خواستیم؟مراکش را که بردید و در بازی با اسپانیا فوق العاده بودید همین کفایت می کند.حالا بازی با پرتغال بماند.پاک کنید آن اشک هایی را که پس از این مسابقه ریختید.سرتان را بالا بگیرد که تا همین جا هم حسابی خودتان را توی دل مردم جا کرده اید.خبر ندارید؛روزی که نایکی تحریم تان کرد غوغایی شده بود در فضای مجازی.چه کمپین هایی که به راه نیفتاد.سرتان را بالا بگیرید یوزهای ایرانی.مگر تقصیر شما بود که بازی های تدارکاتی تان لغو شد.تازه بدون آمادگی کامل هم به جام جهانی رفتید.همین که کی روش گفته در این جام جهانی داریم خودمان را برای بازی های جام ملت ها آماده می کنیم پشتش هزار و یک حرف برای تفسیر وجود دارد.بهانه نمی گیریم اما خیلی ها می گویند گلی که مقابل اسپانیا هم زدید درست بود.خیلی از سایت های خبری فقط یک زاویه از آن گل را نشان دادند.اما دوربین های دیگر را که نگاه کنید می بینید که سر مدافع اسپانیا با توپ برخورد کرد پس این نمی شود آفساید.
سرتان را بالا بگیرید چون هنوز سن و سالی ندارید.23 -24 سال که سنی نیست.حداقل 2 تا جام جهانی دیگر را باید تجربه کنید.کجای دنیا را سراغ دارید که وقتی تیمی می بازد مردمش اشک شوق بریزند و در کوچه و خیابان بالا و پایین بپرند.خوش شانسید،چرا که قلب میلیون ها ایرانی را در تسخیر خودتان دارید و می تواند تا سال ها سال بعد خاطره این عشق بازی را برای نوادگان تان تعریف کنید.اینکه مردمی بودند در سخت ترین شرایط اقتصادی،در بدترین اوضاع روحی و روانی و در بدترین شرایط تحریم،اما قلب شان و نبض شان یک ریتم خاص داشت و آن ریتم،روی ساز بزرگی به نام ایران کوک شده بود.
می توانید روزی که دارید صفحات تاریخ را ورق می زنید از این بگویید هیچ تیمی با شما بازی نمی کرد،خیلی ها علیه تان بودند و خیلی ها تلاش زیادی کردند تا فوتبال را به سیاست ربط بدهند،اما شما آنقدر روح بزرگی داشتید که طبق آنچه وعده داده بودید عمل کردید؛اینکه تا آخرین نفس در مستطیل سبز می جنگید و جنگیدید.جبهه ای که رنگ و بوی توپ هایش فرق داشت اما در حقیقت خود توپ بود و دفاعی که شما از نام ایران کردید کاملا مقدس.
