تمرین روز گذشته مراکش(48 ساعت بعد از بازی با ایران) طوری برگزار شد که نشان می‌داد عزیز بوهدوز همچنان چهره اول تیم ملی کشورش است.
این بازیکن باشگاه سن پائولی آلمان و تیم ملی مراکش، در دیدار مقابل ایران در لحظه‌ای وارد زمین شد که هروه رنار فکر می‌کرد، می‌تواند لایه های دفاعی تیم ایران را باز کند ولی دو خطای عجیب و غریب فردی، اولین شکست را برای مراکش تحمیل کرد؛ باختی که بعد از 20 سال غیبت مراکش در جام جهانی، برای آنها سنگین‌تر و غیر قابل هضم‌تر هم شد.
با مراکش و نهایتا پرتغال مساوی می‌کنیم، به اسپانیا می‌بازیم و به ایران برمی‌گردیم؛ این پیش‌بینی و اظهار نظر خیلی از کارشناسان و مربیان فوتبالی ایران قبل از جام جهانی روسیه برای شاگردان کارلوس کی‌روش بود؛ حتی تحلیلگران خارجی هم بیشترین امتیازی که برای تیم ایران تصور می‌کردند «یک» بود، آن هم در مسابقه اول؛ اما عزیز بوهدوز تقدیر را به شکل دیگری رقم زد تا تمام این حرف‌ها رد شود.
شیرهای اطلس شروع طوفانی در ابتدای مسابقه با ایران داشتند و آنقدر خوب و زهردار حمله می‌کردند، تا محوطه جریمه و 6 قدم پیش می‌آمدند که نفس تمام طرفداران فوتبال ایران بند آمده بود و عادل فردوسی‌پور، گزارشگر بازی را هم مجبور کرد که قبل از دقیقه 15 بگوید: «اگر داور همین الان سوت پایان رو بزنه همه راضی هستیم!» ولی از دقیقه 20 به بعد روند بازی تغییر کرد، شاگردان کارلوس کی‌روش توپ و میدان را در اختیار گرفتند و برتری کامل داشتند.
روند بهتر ملی پوشان فوتبال ایران در نیمه دوم هم ادامه پیدا کرد و آنها بودند که میل به گلزنی داشتند؛ با این شرایط بازی هروه رنار مجبور شد تغییرات هجومی در ترکیب تیمش به وجود بیاورد؛ دو جابه‌جایی در دو دقیقه که بهترین تعویض‌ها نه برای مراکش، بلکه برای ایران بود؛ آمدن سفیان امرابط به جای برادرش، نورالدین امرابط که مصدوم شده بود از دقیقه 76 و حضور عزیز بوهدوز به جای ایوب الکعبی، مهاجم راس مراکش از دقیقه 77 .
سفیان امرابط برای هجوم از سمت راست زمین آمده بود، اما در دقیقه 3+90 تا عقب زمین رفت تا اجازه ندهد حمله‌ی ایران تدارک ببیند و به همین خاطر روی سامان قدوس که از جناح چپ نفوذ داشت، خطا کرد؛ این دومین خطای او 17 دقیقه بعد از ورودش به زمین بود که سکانس اول فیلم برد تاریخی فوتبال ایران در جام جهانی روسیه را شکل داد.
قدوس با عجله خط عرضی زمین را طی کرد تا توپ را بردارد، بیاورد، بر آن بوسه بزند و برای احسان حاج‌صفی آماده کند تا او با ارسال‌های دقیق و خطرناک خود آخرین موقعیت تیم ایران برابر مراکش را پایه گذاری کند.
کاپیتان احسان پشت توپ ایستاد و آن را فرستاد که ارتفاع زیادی نگرفت و به نظر نمی‌رسید روی سر مهاجمان و مدافع پیشتاخته، بلند قامت و تشنه گلزنی ایران فرود بیاید، اما ...
اما در پنجمین دقیقه از 6 دقیقه وقت تلف شده‌ای که برای نیمه دوم اعلام شده بود، عزیز بوهدوز بود که کار ناتمام سردار آزمون و دیگر مهاجمان ایران را تمام کرد و کاری کرد تا اسم عزیزش در ذهن همه فوتبالی‌ها و مردم ایران نقش ببندد.
بوهدوز که جای‌گیری اشتباهی داشت، سانتر حاج‌صفی را قبل از آنکه به تیرک اول برسد، در زمان ورود توپ به محوطه 6 قدم با ضربه سر شیرجه‌ای به جای دفع کردن و زدن به کرنر، به پایین دروازه خودی زد(که اگر هم نمی‌زد، توسط مهدی طارمی یا کریم انصاری‌فرد تبدیل به گل اول ایران در جام جهانی می‌شد)؛ تا مثل گل 20 سال قبل حمید استیلی به آمریکا، یک ضربه سر، یک برد تاریخی دیگر در جام جهانی برای ایران رقم بزند.
عزیز بوهدوز به زمین آمد تا برای مراکش گل بزند و اتفاقا تماما در خط حمله تیمش هم حضور داشت، یک پاس کلیدی درست داد، خطا گرفت و در دو دوئل با بازیکنان ایران برنده شد، اما وقتی برای بار اول تا محوطه جریمه خودی آمد تا توپ را دفع کند، وظیفه‌اش را برعکس انجام داد و به جای مراکش، برای ایران گل زد تا عامل شکست شیرهای اطلس شود.
بعد از آن گل، احسان حاج‌صفی به گوشه‌ترین نقطه زمین رفت تا در کنار هواداران شادی کند؛ مهدی طارمی، کریم انصاری‌فرد، سامان قدوس و بقیه ملی پوشان به سمت او دویدند تا جشن برد بگیرند ولی 20 ثانیه‌ی کامل یک نفر روی زمین بود.
بوهذور که نگاهش را بعد از ضربه سرش از توپ بر نمی‌داشت و اصلا فکرش را هم نمی‌کرد آن توپ به تور دروازه خودی بچسبد، پس از فریاد شادی بازیکنان ایران و دیدن توپ در گل، 20 ثانیه روی زمین افتاد و نای بلند شدن نداشت تا اینکه به کمک هم‌تیمی‌هایش از زمین کنده شد و به میانه زمین رفت.
عزیز 5 ثانیه قبل از پایان بازی، بالاتر از مرتضی پورعلی‌گنجی و سید مجید حسینی به هوا پرید تا سانتر اشرف حکیمی را گل کند ولی دیگر مثل یک دقیقه و 50 ثانیه قبل نشد، این بار دیگر سر او به توپ نرسید؛ گل ایران آنقدر دیر به ثمر رسید که بوهدوز هیچ فرصتی برای جبران آن نداشت، پس یک دقیقه بعد که جونیت چاکر سوت پایان را به صدا درآورد، عکاسان به دنبال پیدا کردن این بازیکن بودند که روی چمن ورزشگاه سن پترزبورگ مشغول گریه کردن بود؛ قابی که مثل گل به خودی شیرجه‌ای او هیچ‌وقت از یاد ما مردم ایران نخواهد رفت.
در کنار عکاسان، بازیکنانی مثل سردار آزمون، مهدی طارمی و یکی، دو بازیکن دیگر ایران نیز در کنار برگزاری جشن پیروزی، فراموش نکردند که حال این بازیکن شکست خورده را بپرسند.
بوهدوز بعد از پایان سوت بازی با چشمانی گریان زمین را ترک می‌کرد و البته تعدادی از هواداران فوتبال مراکش برای انتقام صفحه او را نشانه می رفتند.
با اتمام بازی بوهدوز با اسم عجیب و غریبش، تبدیل به ترند شماره یک فوتبال دوستان ایرانی و مراکشی شد و کار به جایی رسید که او مجبور شد صفحه اینستاگرام خود را ببندد.
این کمی پس از آن بود که او در گفت‌وگویی تلویزیونی اعلام کرد از 35 میلیون همونطن خود در مراکش عذرخواهی میکند، اما در عین حال واکنش‌های جالب تری به این گل به خودی وجود داشت؛ ازجمله سید مجید حسینی، مدیر باغ کتاب و استاد دانشگاه تهران در مقاله‌ای درباره خطاکاری بشر نوشت و در بخشی از آن پیرامون بوهدوز چنین واژه‌آرایی کرد: «من دوست دارم، این مدافع مراکش را ببینم، حسی که دارد مقابل ملت‌اش را حس کنم، دوست دارم، رنج شکست خورده‌ها را کم کنم؛ این مرد که اشک می‌ریخت، گفتم ملت شجاع باید برای بازنده، کف بزند، برای کسی که اشتباه کرده باید راه زیستن ساخت، دلم می‌خواست این مرد را بغل کنم، بگویم : مرد زنده باش، دنیای جای خوبی برای اشتباه کردن نیست، ولی تو اشتباه کن، چون آدمی مثل من هستی که اشتباه می کنی.»
بوهدوز گفت که هم‌تیمی‌هایش از او حمایت کردند و خودش را با این شرایط وفق می‌دهد، اما در کنار بازیکنان مراکشی، مردم ایران با تقدیر و تشکرهای بی‌شمار در اینستاگرام و از طرف دیگر ملی پوشان به حمایت او برخواستند و رضا قوچان‌نژاد، علیرضا جهانبخش و سردار آزمون در پیام‌هایی برای او آرزوی موفقیت کردند و درخواست داشتند تا بوهدوز سرش را بالا بگیرد و ناراحت نباشد.
در این بین پیام قوچان‌نژاد احساسی‌تر بود و بازتاب جهانی داشت؛ گوچی فوتبال ایران پس از دیدار با مراکش خطاب به بوهدوز نوشت: «عزیز بوهدوز، من تو را شخصا در زندگی نمی‌شناسم اما در زندگی زمان‌هایی هست که پیروز می شوی، زمان‌هایی هم هست که شکست می خوری. نگذار این گل به خودی تو را به زیر بکشد. همه ما ورزشکاران حرفه‌ای هستیم و این (اتفاق) بخشی از فوتبال است. من بسیار خوشحالم و به تیم و کشورم افتخار می‌کنم. برای تو هم بهترین‌‌ها را در زندگی ورزشی‌ات آرزو می‌کنم.»
این ملی پوش مراکشی یک شب بعد از آن بازی با ایران گفت: «از آن اتفاق گذشته ولی برای من، تیم و همه مردم مراکش دردناک است؛ این سرنوشت است ولی من هرگز تسلیم نمی‌شوم و نخواهم شد. از بدترین اتفاقات زندگی‌ام جان به در بردم و توانستم آنها را پشت سر بگذارم. از تمام کسانی پیام‌های محبت‌آمیز برای من نوشتند، تشکر می‌کنم. دو بازی دیگر داریم و هر کاری بتوانیم انجام می‌دهیم.»
اما اتفاقی که توانست خیلی زود موجب فراموشی بدترین خاطره دوران ورزشی بوهدوز شود با خبری که از نامزد او رسید، رقم خورد که چند ساعت پس از بازی با ایران به همسرش گفت پدر خواهد شد و مثل تماشاگرانی که در تمرین دیروز مراکش به او روحیه دادند و عکس یادگاری گرفتند، کاری کرد تا عزیز با روحیه به استقبال دو بازی با پرتغال و اسپانیا برود.
