بیرانوند روی شوت‌های حریف مهارهایی داشت که کمتر از او دیده شده بود، امید ابراهیمی اجازه فرماندهی به هیچ بازیکنی را نداد، وحید امیری هم انقدر دوید که بازیکنی به او نرسید.
در یکی از تاریخی‌ترین بازی‌های تیم ملی در ادوار جام‌جهانی، ایران موفق شد که در لحظات آخر مراکش را شکست دهد. بازیکنان تیم ملی بیشتر دقایق مسابقه تمرکزشان روی محافظت از دروازه خودی بود و با جنگندگی و تمرکز بالا، حملات حریف را یکی پس از دیگری دفع می‌کردند. اتفاقی که باعث شد به‌جز یکی دو تا بازیکن، بقیه ملی‌پوشان روز خوبی داشته باشند.
علیرضا بیرانوند: بهترین نمایش تاریخ بیرانوند بود؟ احتمالا. بیرانوند در نیمه نخست شوت بن‌عطیه از فاصله‌ای خیلی نزدیک را با شیرجه‌ای فوق‌العاده دفع کرد. در پانزده دقیقه پایانی بازی هم شوت تماشایی حریف را از گوشه دروازه به کرنر فرستاد. ضمن این که در همه خروج‌ها هم مطمئن نشان داد و در دومین کلین‌شیت تاریخ ایران در جام‌جهانی نقش پررنگی داشت.
احسان حاج‌صفی: در تمام طول بازی مراکشی‌ها منطقه پشت احسان را مورد هدف قرار داده بودند. حاجی‌صفی در کارهای دفاعی متزلزل بود ولی در حملات تیم فوق‌العاده ظاهر شد. بستن بازوبند هم برای او خوشایند بود و پاس گل ایران را ارسال کرد. روی سانتر تند و تیز حاج‌صفی بود که مدافع حریف به اشتباه وادار به باز کردن دروازه خودی شد.
مرتضی پورعلیگنجی: اغراق نیست اگر گفته شود که ستون دفاعی تیم بود. مرتضی همه توپ‌هایی که به پشت دفاع ارسال می‌شد را با آرامش و خونسردی جمع می‌کرد. هیچ توپی از پورعلیگنجی رد نشد و جاروگر دفاعی تیم بود.
روزبه چشمی: بیشترین نگرانی دفاعی تیم ملی مربوط به بازیکنی می‌شد که در استقلال و تیم ملی خیلی راحت جا می‌ماند و آمار نگران‌کننده‌ای هم در پنالتی به ثبت رسانده بود. ولی روزبه همه پیش‌بینی‌ها را به هم زد و نمایشی فراتر از حد انتظار داشت. ویژه‌ترین فریم از روز خوب چشمی، شوتی بود که خودش را مقابل آن قرار داد و بلاک کرد.
رامین رضاییان: هر چند که رضاییان در برخی از صحنه‌ها متزلزل نشان داد ولی جنگندگی بالا و دوندگی بیش از حد، ضعف دفاعی او را پوشش داد. نقطه قوت اصلی رامین، زدن همه ضربات سر بود که خطر را از محوطه دفاعی ایران دور می‌کرد.
امید ابراهیمی: بدون شک بهترین بازیکن تیم ملی، فرمانده شماره 9 تیم بود. امید ابراهیمی جنگندگی بالایی داشت و با دور کردن همه خطرها، روز عجیبی را پشت سر گذاشت. با محرومیت عزت‌اللهی از این مسابقه، کسی انتظار چنین نمایشی را از جانشین این بازیکن نداشت. ولی امید علاوه بر پاس‌های بی‌نظیر که چند موقعیت گل را برای تیم ساخت، با قلدری کم‌نظیرش همه توپ‌های جلوی دفاع را هم جمع کرد. که ویژه‌ترین صحنه بازی او، همان تکلی بود که باعث مصدومیت و خارج شدن‌اش از زمین شد.
کریم انصاری‌فرد: مهاجم تیم ملی که در این بازی یک خط عقب‌تر حضور داشت و جزو سه بازیکن خط میانی ایران بود، بیشتر نقش تخریبی داشت. کریم موقع حملات کنار سردار آزمون اضافه می‌شد تا تعداد مهاجمان تیم را به عدد چهار افزایش دهد. که اتفاقا در یک صحنه فرصت خوبی برای باز کردن دروازه حریف داشت و آن‌را از دست داد. در مواقع دفاع هم از قامت بلندش برای دور کردن توپ‌های هوایی حریف استفاده می‌کرد.
مسعود شجاعی: کاپیتان تیم ملی در سومین تجربه جام‌جهانی، نمایشی سینوسی داشت. در برخی از صحنه‌ها با حفظ توپ و تکنیک بالایش این فرصت را به بازیکنان دفاعی تیم می‌داد که نفسی تازه کنند. در صحنه‌های زیادی هم لو دادن و پاس‌های اشتباه‌اش بلای جان تیم شده بود.
علیرضا جهانبخش: نمایش وینگر راست ایران یک کلاس بالاتر از بقیه بازیکنان تیم بود. جهانبخش به موقع به عمق می‌زد و برای تیم موقعیت خلق می‌کرد. پاس‌های تک‌ضرب و عمقی‌اش هم چند بار ایران را در فرصت گلزنی قرار داد.
وحید امیری: دونده‌ترین بازیکن تیم ملی مقابل مراکش همین امیری بود. وحید در صحنه انقدر جنگنده و محکم ظاهر شد که باعث مصدومیت و تعویض بازیکن حریف هم شد. ضمن اینکه دو پاس کلیدی فوق‌العاده هم داد که سردار آزمون قدر پاس او را ندانست و تک‌به‌تک‌اش با دروازه‌بان مراکش را از دست داد.
سردار آزمون: یکی از ضعیف‌ترین نمایش‌های سردار در بازی‌های ملی بود. آزمون که قبلا نشان داده بود در صورت افت در باشگاه‌اش تاثیری در روند گلزنی‌های تیم ملی ندارد، ولی این بار نمایش کم فروغی داشت. سردار یک شوت خیلی عجیب زد، یک تک‌به‌تک خراب کرد و چند فرصت خوب گلزنی را هم از تیم ملی گرفت. نمایشی که امیدواریم در بازی‌های بعدی تیم ملی تکرار نشود.
سامان قدوس: هر چند که فرصت زیادی برای نمایش دادن فوتبال‌اش نداشت، ولی در همان دقایق کوتاه هم سامان نشان داد که چه انگیزه و توانایی بالایی دارد.
مجید حسینی: کی‌روش مردد بود که از بین پژمان منتظری و مدافع 21 ساله‌اش به کدام اعتماد کند. در نهایت حسینی را انتخاب کرد و مجید هم نمایش بی‌نقصی داشت.
مهدی طارمی: دقایق کوتاه بازی طارمی هم باعث نشد که او از حریف خطا نگیرد، از لحاظ روانی تیم حریف را به هم نریزد و به کمک خط حمله تیم نیاید.
