بخوانید و بچینید؛ همه مثلث‌های کی‌روش

 

 

 

 

یکی از لذات فوتبال، جدل هایی است که قبل از شروع بازی در خصوص چیدمان بازیکنان، بین هواداران شیوع پیدا می کند.

یکی از لذات فوتبال، بحث و جدل هایی است که قبل از شروع بازی در خصوص چیدمان بازیکنان، بین هواداران شیوع پیدا می کند. این بحث ها با بالارفتن تب فوتبال در آستانه اولین بازی در روسیه 2018 به اوج خود رسیده است.

 

در بین خطوط سه گانه دفاع، میانی و حمله پیش بینی ترکیب مثلث میانی خصوصا با محرومیت سعید عزت اللهی در بازی اول از همه متنوع تر و سخت تر است. در این گزارش تحلیلی ضمن آشنایی با درد سرهایی که مربیان حریف با آن روبرو هستند، سعی شده ابزارهای لازم  برای یک گمانه زنی واقع گرایانه به مخاطبین ارائه شود.

 

 فرض کنیم تیم ملی ایران به جز دروازه بان با 4 مدافع، سه هافبک و سه مهاجم به دیدار رقبا خواهد رفت. تصویر زیر مناطقی است که کارلوس کی روش برای هر کدام از این ده نفر

با ذخیره هایشان در نظر گرفته است: 

 

 

بازیکنانی که نامشان بر روی خطوط قرار گرفته، سابقه بازی در هر دو پست مورد نظر را دارند(منتظری: دفاع راست، دفاع وسط یا چشمی: مدافع، هافبک ...). همچنین مهاجمین چپ و راست در حین بازی به تناوب جایشان را با هم عوض می کنند.

 

پیچیدگی چیدمان مثلث میانی از آنجا نشات می گیرد که اولا ما 3 هافبک نفوذی و 3 هافبک دفاعی داریم و نسبت عناصر نفوذی و دفاعی در این ترکیب نقشی تعیین کننده در توازن و شیوه بازی تیم ملی خواهد داشت. دوما به این جمع می باید روزبه چشمی و مرتضی پورعلی گنجی را هم که سابقه بازی در پست هافبک دفاعی دارند اضافه کرد.

 

به طور کلی ما در این منطقه با سه دسته بازیکن روبرو هستیم: دسته اول: عزت اللهی، چشمی، پورعلی گنجی که می توان از آنها به عنوان مخرب ترین ها با قدرت سرزنی بالا در پست هافبک دفاعی مرکزی یاد کرد. دسته دوم متشکل از حاج صفی و امید ابراهیمی است که علی رغم داشتن خصلت های دفاعی، بیشتر در نقش پیستون های چپ و راست ظاهر شده اند. دژاگه، شجاعی و قدوس نیز هافبک های نفوذی با قابلیت های تخریبی کمتر و بازی سازی بیشترهستند که در دسته سوم قرار می گیرند.

 

حال اگر مجموع نیروی مخرب و بازی ساز هر کدام از بازیکنان خط میانی را 1 واحد فرض کنیم، می توان این نسبت را به صورت زیر برای آنها در نظر گرفت:

 

 بدین ترتیب هر کدام از مثلث ها دارای دو شاخص بازی سازی(به رنگ سیاه) و تخریبی(قرمز) خواهند شد که کمک می کند وزن دفاعی-هجومی میانه میدان را بهتر درک کنیم. راس این مثلث رو به پایین متعلق به هافبک دفاعی مرکزی است و دو گوش دیگر پیستون ها. 

 

 

=========================================
 

 

همانطور که ملاحظه می کنید، استفاده از ابراهیمی یا حاج صفی به عنوان هافبک مرکزی، کفه ترازو را به سمت یک مثلث بازی ساز سنگین می کند و نیروی تخریبی در بالاترین حد یعنی زمانی که یکی از این دو جزو پیستون ها هم باشد از 1.25 تجاوز نمی کند. 

 

اما اگر سعید عزت اللهی، چشمی یا پورعلی گنجی در پست هافبک مرکزی قرار گیرند، وزن دفاعی به مراتب بالا می رود چنانکه در پایین ترین حد به 1.25 با پیستون هایی چون دژاگه، شجاعی یا قدوس و در بالاترین حد به 1.75 با حضور همزمان ابراهیمی و حاج صفی می رسد:

 

 

 

مورد خاص شجاعی 

 

کارلوس کی روش در بازی با ترکیه از مسعود شجاعی به عنوان یک هافبک مرکزی دفاعی بازی گرفت. علت این تصمیم مشخص نیست: قصد کی روش برای بازی گرفتن از شجاعی در این پست؟ پنهان کاری و فریبکاری؟ آشنایی بیشتر شجاعی با وظایف دفاعی در مقابل حریفان قدرتمند؟ تحت فشار گذاشتن حداکثری مدافعین میانی در یک بازی تمرینی؟ ...علت هر چه باشد با حضور شجاعی در این پست شاهد کمترین حد نصاب دفاعی و بیشترین حد از بازی سازی خواهیم بود به طوری که قوای تخریبی در بهترین حالت یعنی انتخاب همزمان ابراهیمی و حاج صفی از 1.25 تجاوز نمی کند.

 

 

 با این تفاصیل می توان به جرات گفت در هیچیک از ادوار جام جهانی، ترکیب تیم ملی ایران تا این حد با ابهام مواجه نبوده است. گمانه زنی ها وقتی بغرنج تر می شوند که کی روش خصوصا در دور دوم مربی گری اش بعد از برزیل نشان داده نه تنها اعتقاد زیادی به یک ترکیب ثابت ندارد بلکه هر آن ممکن است در یک بازی مهم، برای نخستین بار از یک بازیکنی در پستی جدید بازی بگیرد. لذا هیچ ضمانتی نیست که این مرد پرتغالی در یکی از بازی ها همزمان از دو هافبک دفاعی قدرتی مثل عزت اللهی و چشمی استفاده نکند که در آن صورت برای به تصویر کشیدن آن نیاز به به ده ها مثلث دیگر خواهد بود.