چرا وزارت نفت تکلیفش را با تیمداری حرفه‌ای مشخص نمی‌کند؟
شرایط بد اقتصادی وضعیت باشگاه‌ها را به خصوص در فوتبال بغرنج کرده و سرمایه‌سوزی در این رشته ورزشی را تسریع داده است.
سرمایه سوزی همیشه حرف اول را می زند. اگر این سرمایه کمی هم بوی نفت بدهد، شعله های آن آتشین تر است. بوی این سوختن ماندگارتر می شود از هر چه سرمایه سوزی است. اثر سوختگی زمانی بیشتر نمود پیدا می کند که این سرمایه سوزی تکراری شود و هیچکس راهی برای مقابله با آن نشان ندهد. سرمایه های فوتبال مان در حال سوختن است و انگار نه انگار. ماجرای انتقال تیم هایی چون پاس و صبا به شهرستان ها و واگذاری تیم با ریشه راه آهن را که کنار بگذاریم، چون هرکدام بحث مفصلی را می طلبد، این بار باید سراغ تیم های نفتی رفت.
آنچه مسلم است، اینکه در فوتبال ایران خصوصی سازی و باشگاه خصوصی معنایی ندارد. کمر خصوصی ها زیر بار مشکلات خم می شود، چون خبری از حق پخش تلویزیونی نیست و تبلیغات محیطی هم توسط فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به درستی پرداخت نمی شود و باشگاه ها مدت هاست طلبکار هستند یا از سوی آنها گفته می شود، بدون آنکه بدانند چه اتفاقی افتاده بابت پرونده های انضباطی از حساب شان کم می شود. در این شرایط، سال هاست قانونی هم در مجلس تصویب شده تا از کمک دولتی ها به باشگاه های حرفه ای جلوگیری شود. در شرایطی که بیشتر باشگاه های دولتی و سرآمد لیگ برتر از بخش دولتی کمک هایی دریافت می کنند، اما وزارت نفت بیشتر از همه دستگاه های دولتی سعی کرده قانون را اعمال کند و از این رو از کمک کردن به تیم های زیر مجموعه خود امتناع می کند.
وزارت نفت آنقدر شرایط را برای تیم های زیر مجموعه خود کار را سخت کرد که در نهایت مجبور به واگذاری تیم نفت تهران به بخش خصوصی شدند، اما این خصوصی سازی هم به صورت کامل انجام نشد و وزارت نفت سند واگذاری را به مرحله اجرا نرساند. به همین دلیل افراد زیادی که قصد سرمایه گذاری در نفت را داشتند، پس از مدت ها هزینه کردن در این تیم پشیمان شدند و تیم به نفر دیگری واگذار شد و بازهم داستان تکراری امضا نشدن سند واگذاری. با این حال نفت تهران که روزی در فوتبال ایران تا پای قهرمانی رفت و جزو تیم های شگفتی ساز در لیگ قهرمانان آسیا بود، به دسته اول سقوط کرد و مشخص نیست فصل آینده چه شرایطی خواهد داشت. تیمی که بدهی های سنگینی هم به جا گذاشته و مسلماً در لیگ دسته اول هم طلبکاران اجازه نفس کشیدن به این تیم را نخواهند داد.
از این ماجرا که بگذریم، سایر تیم های زیر مجموعه نفت هم شاید شرایط بغرنج شعبه تهرانی خود را نداشته باشند، اما آنها نیز در مضیقه مالی قرار دارند و بازیکنان و کادرفنی صنعت نفت آبادان و پارس جنوبی جم در این فصل بارها از مشکلات مالی گلایه کردند. این مشکلی است که به لحاظ قانونی اجازه نمی دهد وزارت نفت از بودجه دولتی خود پولی را به تیم های حرفه ای زیر مجموعه اش بدهد، اما از سوی دیگر سیاست یک بام و دو هوایی که برای سایر تیم ها و سایر رشته ها وجود دارد، کمی شرایط را عجیب می کند. تیم های وزارت نفت در سایر رشته ها معمولاً شرایط خوبی دارند و به طور مثال تیم پارس جنوبی در فوتبال ساحلی یا ووشو جزو بهترین هاست. در کنار این ها، تیم های نفتی در فوتبال هم شرایط خوبی دارند، اما به شرط اینکه حرفه ای نباشند. نمونه آن پارس جنوبی جم است که سال گذشته با حمایت های خوب مالی به لیگ برتر صعود کرد، اما این فصل از نظر مالی اوضاع خوبی نداشته یا نفت مسجدسلیمان در لیگ دسته اول، صدرنشین است. تیمی که در آستانه صعود به لیگ برتر قرار دارد و حالا باید خود را آماده تعویض با شعبه تهرانی خود کند.
سؤال اینجاست در شرایطی که حق پخش تلویزیونی وجود ندارد و فدراسیون فوتبال در گرفتن تبلیغات محیطی ضعیف عمل می کند، باشگاه ها نیز نمی توانند از دولت کمک بگیرند، چطور باید امورات خود را بگذرانند؟ نفت تهران شاید تجربه خوبی برای وزارت نفت باشد. تیمی که آسیایی بود و حالا با بی توجهی به لیگ دسته اول سقوط کرده است و حالا وزارت نفتی که کمکی به این تیم نکرد و حتی برای خصوصی شدن آن هم کمکی انجام نداد، چطور می خواهد از نفت مسجدسلیمان در صورت صعود به لیگ برتر پشتیبانی کند؟ چرا وزارت نفت تکلیفش را با تیمداری حرفه ای مشخص نمی کند؟ فدراسیون فوتبال چه برنامه ای برای حمایت از این تیم ها دارد؟
این عدم برنامه ریزی سرمایه سوزی را در فوتبال ایران تسریع می دهد و سوختن سرمایه ای چون نفت تهران بهانه ای بزرگی برای پرداختن به این موضوع است. تیم هایی که از حمایت های ارگان دولتی خود که مجمع آنها محسوب می شوند، محروم هستند و سهمی هم از حق پخش و تبلیغات محیطی ندارند. این می تواند چالش بزرگی برای فوتبال ایران باشد و جالب است که در این شرایط از سوی رئیس فدراسیون فوتبال اعلام می شود تیم هایی که شرایط خوبی ندارند و بدهی داشته باشند، حذف خواهند شد. آیا فدراسیون فوتبال که چنین موضعی قرار است مقابل تیم ها بگیرد، به سهم خود در قبال حال و روز فعلی باشگاه ها فکر کرده؟ اینکه فدراسیون نتوانسته درآمد تبلیغات محیطی را برای باشگاه ها زنده کند و خسارتی 69 میلیاردی به کانون ایران نوین داده، چقدر در شرایط بد اقتصادی باشگاه ها نقش داشته است؟ سقوط نفت تهران و صعود احتمالی نفت مسجدسلیمان این معما را پیچیده تر کرده است و باید دید مسئولان دولت، ورزش و همچنین فدراسیون فوتبال چه تصمیمی در این خصوص اتخاذ خواهند کرد.
