مصاحبه نوروزی برانکو و ماجرای خوردن انار سر هفت سین
سال 96 یک سال خیلی خوب برای پرسپولیس و هوادارانش بود. این تیم بعد از 10 سال قهرمان لیگ برتر شد و در همین سال قهرمانی خود را در همین رقابت‌ها نیز با فاصله از رقبا تکرار کرد.
به نقل از روزنامه ایران، حضور در جمع 4 تیم برتر آسیا هم افتخار دیگری بود که برای برانکو و تیمش رقم خورد. شاید برای همین است که مرد کروات این سال را برای خودش و پرسپولیس خیلی عالی توصیف میکند. خبرنگار ما تلاش کرده گفت‌وگویی متفاوت با مرد باشخصیت و دوست داشتنی کروات که به واسطه سال‌ها حضورش در ایران، شناخت خوبی از کشورمان دارد، داشته باشد که ماحصل آن را می‌خوانید.
سال 96 برای شما چطور گذشت؟
خیلی خیلی عالی. روز‌های شیرین زیادی در این سال برای من، پرسپولیس و هواداران‌مان رقم خورد. دو بار در لیگ قهرمان شدیم و این اتفاقی بود که قبلاً برای پرسپولیس در لیگ برتر رخ نداده بود. توانستیم تا نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان پیش برویم اما در این مرحله با یک بدشانسی بزرگ مواجه شدیم تا به هدف اصلی‌مان که قهرمانی در آسیا بود، نرسیم. خیلی سخت است که شما در مهم‌ترین بازی سال‌تان 4 تا از بهترین بازیکنان خود را در اختیار نداشته باشید. قهرمانی آسیا می‌توانست یک سال رؤیایی را برای ما رقم بزند که این اتفاق رخ نداد.
سال 97 می‌تواند سال قهرمانی پرسپولیس در آسیا باشد؟
پرسپولیس در حال حاضر هم یکی از بهترین تیم‌های آسیاست و یک مدعی جدی برای رفتن به فینال این رقابت‌ها. همه چیز به تلاش خودمان بستگی دارد. البته شانس هم مهم است که فصل پیش نداشتیم. تیم ما شایسته کسب هر عنوانی در آسیاست.
شما سال‌های زیادی در ایران بودید، عید نوروز ایرانیها چقدر برای شما جذابیت دارد؟
من عید‌های زیادی را در ایران بودم و می‌دانم که چقدر عید نوروز برای شما ایرانیها مهم و شیرین است. من در مورد آیین‌های کشورهای زیادی اطلاعات دارم و در سال اولی هم که به همراه بلاژویچ به ایران آمدیم، در مورد عید نوروز اطلاعات زیادی به دست آوردم. خوشحالم از اینکه عید دیگری را در ایران که کشور دومم محسوب می‌شود، تجربه خواهم کرد و بابت این اتفاق خدا را هم شکر می‌کنم.
نگفتید چه چیز عید نوروز برای شما جذابیت دارد؟
خیلی جالب است که چند روز مانده به عید، خیابان‌های تهران آنقدر شلوغ است که شما به هیچ قرارتان سر وقت نمی‌رسید اما به محض اینکه عید می‌شود، انگار که شهر خالی شده است. فکر کنم خیلی از تهرانی‌ها عید را در شهر دیگری هستند و در این روزها می‌شود با آرامش خیابان‌های تهران را دور زد.
تا حالا در ایران هفت‌سین چیده‌اید؟
همیشه عید‌هایی که در ایران بوده‌ام، به جاهای زیادی دعوت شده و سر سفره هفت‌سین نشسته‌ام. یک بار هم در صدا و سیما سر سفره هفت‌سین انار خوردم چون واقعاً انار را خیلی دوست دارم.
عیدی چطور، به ایرانیها عیدی داده‌اید؟
بله خیلی زیاد. همین امسال به بازیکنان و دیگر اعضای تیم یک عدد ساعت عیدی دادم. البته من اصلاً دوست ندارم پول نقد به کسی هدیه یا عیدی بدهم و همیشه هدیه‌ای می‌دهم که به عنوان یادگار پیش او بماند.
ما ایرانیها سر سفره هفت‌سین آرزو می‌کنیم، شما چطور؟
بله، من هم همیشه آرزوی سلامتی خود، خانواده‌ام و همه مردم را دارم و این بهترین آرزوست.
اما ما دوست داریم آرزوی فوتبالی شما را بشنویم؟
امسال سال مهمی برای فوتبال ایران است، چرا که باید در جام جهانی شرکت کند. آرزوی من موفقیت تیم ملی در جام جهانی است و در کنار آن پرسپولیس هم بتواند در آسیا قهرمان شود.
یک بار از زبان شما شنیدیم که آرزو دارید بار دیگر در جام جهانی روی نیمکت تیم ملی بنشینید؟ هنوز هم این آرزو را دارید؟
بله، هنوز هم این یکی از آرزوی‌های من است که امیدوارم در سال‌های بعد اتفاق بیفتد.
بهترین و بدترین اتفاقی که در سال گذشته برای شما رقم خورد، چه بود؟
در مورد بهترین اتفاقات به شما گفتم. دو قهرمانی در لیگ و حضور در بین 4 تیم نهایی لیگ قهرمانان آسیا و بدترین اتفاق هم شکست 4 بر صفر مقابل الهلال که یکی از بدترین روز‌های مربیگری من رقم خورد.
باخت در دربی برگشت به اندازه شکست مقابل الهلال دردناک نبود؟
هر شکستی ناراحت کننده است اما باخت به الهلال باعث شد نتیجه یک سال زحمت و تلاش ما به ثمر نرسد. در حالی که باخت در دربی فقط قهرمانی‌مان را به تأخیر انداخت. البته این شکست برای هواداران ناراحت کننده بود و من آنها را درک کرده و بابتش از تک‌تک‌شان عذرخواهی کردم. جذابیت فوتبال به این برد و باخت‌هاست. مهم این است که چنین شکست‌هایی باعث شود تلاش‌مان را برای کسب موفقیت‌های پیش‌رو بیشتر کنیم.
بزرگترین اشتباهی که در سال 96 داشتید؟
هر مربی اشتباهاتی در کار خود دارد و هیچ انسانی در هیچ جایگاهی نمی‌تواند بدون اشتباه باشد. قطعاً من هم اشتباهاتی در کار خود داشته‌ام. بزرگترین اشتباه این است که یک اشتباه دو بار تکرار شود و من سعی کرده‌ام این اتفاق هیچ وقت رخ ندهد.
در سال 96 کجای کارتان بیشترین حسرت را خوردید؟
روز بازی با الهلال واقعاً دست ما روی نیمکت خالی بود و مجبور شدیم تیم را به آن شکل ارنج کنیم. آن موقعی حسرت خوردم که چرا سید‌جلال، انصاری، کمال، طارمی و حتی سروش رفیعی را در اختیار نداریم.
