۵۰ شخصیت چالشی و منفور تاریخ فوتبال

 

 

 

فهرست ۵۰ شخصیت چالشی تاریخ فوتبال شامل مدیران، بازیکنان، کارشناسان، و اصحاب رسانه می‌شود.

فوتبال به عنوان محبوب‌ترین ورزش شناخته می‌شود. اما ورزشی که در عین حال دارای بیشترین چهره‌های مناقشه‌برانگیز و چالشی هستند که برخی از آن‌ها علاوه بر منفور بودن، به همان اندازه هم محبوب هستند. پایگاه ورزشی «چهار چهار دو» که یکی از تخصصی‌ترین منابع ورزش فوتبال در جهان است، در گزارش خود آورده است:

«لطفا تعصبی برخورد نکنید. ممکن است بازیکن و یا شخص مورد علاقه شما در لیست ما باشد و به شما بر بخورد اما ما بازتاب‌دهنده حقیقت بر اساس دلایل منطقی هستیم. پس واقع‌بینانه برخورد کنید».

شماره‌بندی این فهرست، به طور معکوس پیش‌ می‌رود و در نتیجه، شماره یک لیست، منفورتر از همه ۵۰ چهره است. در این لیست بلندبالا و در عین حال بسیار جذاب، جای «اولیور کان»، «اریک کانتونا»، «پل گاسکویین»، «اشتفان افنبرگ»، و چند تن دیگر خالی است. دقت شود که «مشرق» به هیچ‌وجه تاییدکننده انتخاب‌ها و چیدمان موجود در این گزارش نیست و صرفا گزارش پایگاه ورزشی مذکور را ارائه داده است.

۵۰. سرخیو راموس/ مدافع میانی رئال مادرید و اسپانیا

راموس، واژه‌ جدیدی را به لغت‌نامه فوتبال افزود: «پانتومیم تبهکارانه» . خیلی اوقات هم گرفتار زیرکی داور بازی شده و به خاطر این عمل، کارد زرد دریافت کرده است. سرخیو، رکورد دریافت کارت قرمز در تاریخ لالیگا را ثبت کرده است. مردی سرسخت و خشن. این بازیکن بزرگ و در عین حال خوشتیپ، بسیار بی‌پرواست و رفتارش با بازیکنان سایر تیم‌ها و همبازی‌های خودش، بر همین اساس پیش می‌رود. رفتار قلدرمآبانه او همراه شده با کسب جام‌های متعدد، زندگی لاکچری. راموس، در خیلی از اوقات بی‌ملاحظه عمل کرده و برایش چندان اهمیتی ندارد. او به همان اندازه که منفور هواداران تیم‌های دیگر است، به همان اندازه در میان آن‌ها، محبوبیت دارد. هم می‌توان از او نفرت داشت و هم می‌توان دوستش داشت. در هر حال، در این لیست ۵۰ نفره، او از همه کمتر منفور است.

۴۹. آلن پاردو/ مربی انگلیسی

سرمربی «وست برومویچ» را باید چیزی بین دو صفت «از خود راضی» و «لعنتی» دانست. گویی ناف‌اش را به حرکات موزون تهوع‌آور بسته‌اند. وقتی در فینال جام حذفی فصل ۲۰۱۶ اقدام به یکی از آن حرکات موزون کرد، موجب خشم و جنجال گردید و درگیری با مورینیو را در پی داشت. او، روکش نازکی از قابل احترام بودن بر روی شخصیت واقعی‌اش کشیده اما حقیقت این است که بی‌شعور است. وقتی به پیگرینی که یک مربی شناخته‌شده جهانی با کارنامه مشخص است، علنا و عملا می‌گوید «سگ‌پیره‌یِ لعنتی» آیا می‌توان صفت دیگری به او نسبت داد؟ حرکات موزون‌ نچسب‌اش هم که به جای خودش! در کل، به یک تعبیر می‌توان او را به قول هواداران وستهام تعبیر: «خود گویم و خود خندم ... به به چه هنرمندم» دانست.

فیلم: حرکات خاص پاردو

۴۸. رابی سَوِج / ولزی / سرپرست تیم برایتون

او یکی از اساتید ادا اصول است. پیوسته ساز مخالف با همه می‌زند و به همین علت در مرکز توجه رسانه‌ها قرار گرفته است. کاش حداقل می‌فهمید که می‌تواند مزخرفات‌اش را هم با زبان درست بگوید. شاید کمی مقبول‌تر می‌شد.

۴۷. تونی پولیس / سرمربی ولزی

او که تا همین اواخر سرمربی‌گری وست برومویچ را بر عهده داشت، اصلا با چیزی به نام عذرخواهی قهر است. هواداران وست برومویچ روز به روز با او بدتر می‌شدند و معتقد بودند که وی به خاطر رفتارهای تند و یا قصورات‌اش، عذرخواهی نمی‌کند. اهالی فوتبال به او می‌گویند «اسنوکرباز» و شاید بهترین تعبیر از آنِ «آرسن ونگر» -سرمربی آرسنال- باشد که او و تیم‌اش را ترسوهایی خطاب کرد که از ترس باخت، به جای فوتبال، راگبی بازی می‌کنند.

۴۶. پپه / مدافع میانی بشیکتاش و تیم ملی پرتغال

«استاد هنرهای سیاه» مناسب‌ترین لقب برای پپه است. او واقعا شایسته عالی بودن است چرا که تمامی خصوصیات لازم برای تبدیل شدن به یک مدافع اسطوره‌ای را داراست. شجاعت، چالاکی، استقامت، قوای فیزیکی، هوش، و یک دهه افتخار و کسب جام همراه با رئال مادرید. اما اخلاق و رفتار او، مانع از اسطوره‌ای شدن وی شده است. او هم همچون راموس و چه بسا بیشتر از او، خیلی اوقات حرکات زشتی از خود نشان می‌دهد که غالبا به اخراج‌اش ختم می‌شود. شما به کجای این حرکت که یک بازیکن را منهدم کنی و بعدش محکم با پا به شکم‌اش بکوبی می‌توانی وحشیانه‌ نگویی؟ این فقط یکی از مصداق‌های کلکسیون خشونت‌های پپه است. حیف از این بازیکن عالی که چنین رفتاراتی دارد.

۴۵. آلن گرین / مفسر انگلیسی فوتبال

گرین به خاطر این منفور است که هر آن‌چیزی که یک مفسر فوتبال باید داشته باشد را در خود دارد اما سرسختی و لجاجت او در خوش‌بینی‌هایش، حال مخاطب را به هم می‌زند. او به گونه‌ای یک بازی را گزارش می‌کند که گویی جدال در گل و لای است.

۴۴. استان کرونکه / سرمایه‌دار آمریکایی و مالک باشگاه آرسنال

این مولتی میلیاردر آمریکایی که طبق آمار فوریه ۲۰۱۸، ارزش خالص دارایی او به ۸ میلیارد و ۱۰۰ میلیون دلار می‌رسد، مالک باشگاه آرسنال و یکی از اصلی‌ترین سهامداران آن است. اما هواداران این باشگاه دوست‌اش ندارند. سیاست‌های بی‌ربطی را تاکنون اعمال کرده و خیلی پول‌پرستانه و تاجرمآبانه با سیاست‌های فوتبالی و اهداف ورزشی باشگاه برخورد کرده است. او، فوتبال را تبدیل به صحنه تجارت خود کرده است.

۴۳. بن تاچر / مدافع چپ سابق منچستر سیتی

یک بار را می‌گوییم اتفاقی و تصادف است. دفعه دوم را می‌گوییم همرویدادی است. اما بازیکنی که سلطان دفعات سوم است و ۱۸ سال از دوران بازی خود در زمین را تبدیل به کلکسیون این سه‌باره‌ها کرد، اصلا هیچ جای دفاعی باقی نمی‌گذارد. شاهکار او را می‌توان ضربه سنگین ساعد بر صورت «پدرو مندس» بازیکن «پورتموث» در سال ۲۰۰۶ زمانی که برای منچستر سیتی توپ می‌زد دانست. ضربه‌ای که آن بازیکن بداقبال فلاکت‌زده را مستقیما راهی بیمارستان کرد. شدت خشونت به حدی بود که پلیس شهر منچستر وارد قضیه شد و به عنوان یک عمل جنایی، تاچر را تحت بازجویی قرار داد. شش سال پیش از آن هم، این سلطان خشونت اقدام مشابهی را در مورد یک فلاکت‌زده دیگر به نام «نیکی سامربی» در فینال ویمبلدون صورت داده بود که باعث شد «کوین کیگان» -مربی وقت تیم ملی انگلستان- رسما عذر او را از تیم ملی بخواهد.

۴۲. نیل وارناک / سرمربی کاردیف ولز

وی اکنون سرمربی تیم کاردیف ولز است. این آقا، یکی از اساتید بزرگ جنجال در فوتبال است و سرش درد می‌کند برای اخراج شدن. از شاهکارهای او باید به دریافت سه کارت قرمز به خاطر دعوا و درگیری با داور بازی و همچنین ایجاد جنجال بین بازیکنان دو تیم در زمین و رها کردن یک بازی بدون اجازه داور اشاره کرد.

۴۱. سرخیو بوسکتس / هافبک دفاعی بارسلونا و تیم ملی اسپانیا

«مشت آهنین در دستکش مخملین» بهترین صفت و لقب برای سرخیو بوسکتس است. عده‌ای او را یک بازیکن بزرگ می‌دانند و عده‌ای دیگر نه. هواداران بارسا او را یکی از بانیان افتخارات چند سال اخیر تیم‌شان می‌دانند اما منتقدین معتقدند که درست است که بازیکن بسیار خوبی است اما بسیار مزورانه و رندانه بازی می‌کند. او را هم باید استاد هنرهای سیاه دانست. چرا که بسیار اهل تظاهر و فریب‌کاری و فوتبال کثیف است و همین امر باعث شده که مانند پپه -علی‌رغم توانایی‌هایش- هیچوقت رنگ اسطوره شدن را نبیند.

فیلم: بوسکتس نماد مشت آهنین در دستکش مخملین

۴۰. استیو ایوانس / مدیر باشگاه منسفیلد تاون

در فوتبال لیگ برتر انگلیس، ایوانس را یک مدیر قلدرمآب و قالتاق شناخته می شود.   این آقا، هر جا که بوده، شاهکاری از خود به جای گذاشته و به خاطر فرار مالیاتی اش منفور است. وقتی در باشگاه بوستون بود، از دستمزد و پاداش بازیکنان به بهانه سرمایه‌گذاری در جهت موفقیت و ارتقای تیم می‌زد و نهایتا عذرش را از آن‌جا خواستند.

 

۳۹. وینسنت تان / مالک باشگاه کاردیف ولز

یکی از مضحک‌ترین کارهای تان، پوشیدن یک پیراهن ورزشی بر روی یک پیراهن رسمی است و به گمان خودش خیلی کار متفاوتی می‌کند. تازه، کت هم روی آن می‌پوشد. این مولتی میلیاردر مالزیایی، از سال ۲۰۱۰، مالکیت باشگاه «کاردیف» ولز را به دست گرفت و از همان زمان نه محبوب هواداران بود و نه تغییری در پیشرفت تیم ایجاد شده است. اما بزرگ‌ترین ضربه تان به خودش، تغییر رنگ همیشگی پیراهن تیم از آبی به قرمز و درج نام یک اسپانسر مالزیایی بر روی آن بود. این عمل به شدت مورد خشم هواداران قرار گرفت و او حتی بسیاری از دوستان ولزی خود را از دست داد اما همچنان به این امر بی‌توجه است و کار خودش را می‌کند.

۳۸. وینی جونز / هافبک لیگ برتر انگلیس

وینی جونز را باید سینمایی‌ترین چهره ورزش فوتبال دانست. او یک بازیگر هالیوود بود که از قضای روزگار، سر از فوتبال حرفه‌ای هم در آورده بود. وی، در تیم‌های ویمبلدون، لیدز یونایتد، شفیلد یونایتد، چلسی، و تیم ملی ولز توپ زد و اواخر دهه ۱۹۸۰ و دهه ۱۹۹۰ را تبدیل به صحنه نمایش‌های خود کرده بود. حرکات عجیب ناشی از هیجانی غریب برای فوتبال، نتیجه‌اش اخراج‌های مکرری بود که از سوی داورها در زمین نصیب‌اش می‌شد. او فوتبال را با سینما اشتباه گرفته بود و فکر می‌کرد که در صحنه فیلم‌هایش همچون «هواپیمای مارزده» و «دنی دایر» قرار دارد. به همه این‌ها، حرکات موزون و جنگجویانه‌اش را هم اضافه کنید. او یکی از اعضای اکیپ چند بازیکن خشن تیم ویمبلدون موسوم به «گروه دیوانگان» بود.

۳۷. روبرتو روخاس / دروازه‌بان شیلی

سال ۱۹۸۹ در دیدار بسیار حساس بین شیلی و برزیل که سرنوشت صعود به جام جهانی ۱۹۹۰ را تعیین می‌کرد، در دقیقه ۶۵ یک مشعل دستی به سمت «روبرتو روخاس» مشهور به «کرکس» دروازه‌بان شیلی پرتاب شد و به سر او صدمه زد. خون از سر وی فوران زد و بازی نیمه‌تمام اعلام شد. پس از بررسی این بازی نیمه‌تمام، کارشناسان امر متوجه شدند که جناب کرکس تقلب کرده و با تیغی که در دستکش‌اش پنهان کرده بود، سر خود را جراحت داد تا بازی به حاشیه برده شده و برزیل از حیث روانی دچار به‌هم‌ریختگی شود تا شیلی بتواند از زیر فشار حملات شدید نجات یابد. شریک نقشه او هم، «فرناندو آستنگو» کاپیتان وقت تیم ملی شیلی بود. مشعل کوچک پرتاب شده بود اما جایی به دور روخاس. نتیجه این که، روخاس برای تمامی عمر از فوتبال محروم شد اما هنوز همچنان می‌گوید که در آن زمان بهترین کار را انجام داده و پشیمان نیست.

فیلم: لحظه نمایش روخاس / دانلود

۳۶. جان فاشانو / بازیکن اسبق ویمبلدون

این آقا هم جزو اکیپ «گروه دیوانگان» ویمبلدون و از رفقای گرمابه و گلستان وینی جونز بود. شاید هیچ لحظه‌ای به اندازه برد در مقابل لیورپول که حاصل تهدید «کنی دالگیش» ستاره آن تیم بود، به این بازیکن خشن و دیوانه لذت نداد. در آن بازی، کاپیتان ویمبلدون دالگیش را تهدید کرد که گوش‌اش را در بازی گاز گرفته و جر می‌دهد. حرکتی که مورد علاقه گروه دیوانگان متشکل از او و جونز بود. پرونده زد و بندهای او با «بروس گابلار» و «هانس سگرز» هنوز بر سر زبان‌هاست.

۳۵. گراهام وستلی / سرمربی لیگ سطوح پایین انگلیس

او هیچوقت مربی‌گری در لیگ برتر را تجربه نکرد و از لیگ ۱ انگلیس فراتر نرفت اما آن قدر حاشیه ساخت که مشهور شد. ۱۱ باشگاه را در ۲۰ سال کار خود مربی‌گری کرد. او را می‌توان یکی از اساتید تنش و جنجال و درگیری در فوتبال دانست و بهترین عبارت برای وصف شخصیت او این است: «مغرور و مزخرف».

۳۴. آنتونیو راتین / کاپیتان اسبق تیم ملی آرژانتین

کاپیتان بددهن آرژانتین در جام جهانی ۱۹۶۶ که نهایتا در دقیقه ۳۵ بازی یک چهارم نهایی در مقابل انگلیس، به خاطر فحاشی زیاد از سوی داور آلمانی اخراج شد. اما به نشانه اعتراض به تبعیضی که داور در حق وی ابراز داشت، در کنار زمین بر روی فرش قرمز که برای خانواده سلطنتی انگلیس تدارک دیده شده بود نشست و مفسران این گونه برداشت کردند که در حرکتی نمادین قصد توهین به ملکه انگلیس را دارد. نهایتا توسط دو مامور پلیس از زمین خارج شد اما هنوز هم در آمریکا جنوبی مردم بر این باورند که داور کاملا هماهنگ‌شده و عمدا وی را اخراج کرد چرا که اصلا زبان اسپانیولی نمی‌دانست که بفهمد او فحش داده است یا نه. در هر صورت، وی سال‌هاست که باگناه یا بی‌گناه، برای جامعه فوتبال منفور است.

۳۳. تیم شروود / مربی تاتنهام

مربی کنونی تیم تاتنهام تحت سرمربی‌گری پوچتینوست. در دوره «هری ردنپ» به عنوان دستیار وی فعالیت می‌کرد و وقتی «آندره ویاس بوآس» در سال ۲۰۱۳ از مربی‌گری برکنار شد، ارتقا یافت و تبدیل به یکی از مربیان تیم شد. شورانگیزی تو برای تیم‌اش، نه تنها جذاب نیست که بسیار زننده است. در جایگاه یک مربی که بای از منطق گفتمان برخوردار باشد، فاقد این فضیلت است.

 

۳۲. مار ک فان‌بومل / بازیکن اسبق تیم ملی هلند

فان بومل را می‌توان یکی از خوش‌شانس‌ترین بازیکنان خشن تاریخ فوتبال دانست. از هنرنمایی‌های وی در زمین فوتبال، به کرات می‌توان سخن گفت اما در بسیاری از مواقع همچون فینال جام جهانی ۲۰۱۰ به طرز عجیبی از گزند اخراج از زمین نجات یافت. او را می‌توان همچون «اشتفان افنبرگ» یک بازیکن عالی دانست که اخلاق نداشت.

۳۱. فرانچسکو بچتی

وی مدیر باشگاه «لیتون اورینت» است که عموما از لیگ ۲ و لیگ ۱ انگلیس فراتر نرفته است. اقدامات او مبنی بر تبانی و پولشویی، موجب وارد آمدن آسیب‌های فراوان به باشگاه متبوع‌اش شد. نهایتا پس از چند مرحله دادگاهی نامعلوم، هیئت مدیره باشگاه اقدام به اخراج او کرد. وی، در کمال تعجب، اخراج‌اش را به فال نیک گرفت و آینده‌ساز خود دانست.

۳۰. الکس فرگوسن / سرمربی اسطوره‌ای اسبق منچستر یونایتد

سر الکس فرگوسن را می‌توان یکی از بندرت افرادی دانست که در اوج محبوبیت، بسیار منفور نیز هست. او یک دیدگاه خاص برای بازیکنان‌اش داشت و آن این بود که برای تحریک احساسات تماشاگران، هر آنچه که در زوایا نظرشان می‌بینید را از آن خود کنید. اما چیزی که موجب نفرت هواداران رقبا نسبت به فرگوسن می‌شد این بود که او از وحشی‌گری بازیکنان‌اش جلوگیری به عمل نمی‌آورد. لشکر بازیکنان خاص خودش را هم در دوره‌های مختلف داشت که مشهورترین آن به دوره پل اینس، روی کین، پیتر اشمایکل، یاپ استام، و دیوید بکهام برمی‌گردد.

علاوه بر این، نمونه‌هایی از توهین‌های وی را می‌توان در اینجا متذکر شد: اتصاف القاب «احمق‌های لعنتی» به خبرنگاران، «مراسم تشییع» به تماشاگران در اولدترافورد، «همسایه‌ اعصاب خرد کن» به منچستر سیتی، «یک باشگاه ناچیز در شمال شرقی» به نیوکاسل، «مخترعان دودکش» به ایتالیایی‌ها، «ژرمن‌های معمولی» به آلمانی‌ها، «پِهِن‌ هم بار اون یاروها نمی‌کنم» به مدیران رئال مادرید. دعواها و درگیری‌هایش با رافائل بنیتز، آرنس ونگر، و کوین کیگان هم که به جای خودش!

۲۹. مایک دین / داور لیگ برتر انگلیس

داور لیگ برتر انگلیس در دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ بود که به میمیک خاص و ادا اصول مشهور بود. گاهی چنان استبدادش را حاکم می‌کرد که گویی صحنه بازی، یک خونریزی قبیله‌ای را روایت می‌کند. گاهی آن قدر شل و واویلا بود که گمان می‌کردید که در یک فیلم کمدی حضور دارید. در کل، هواداران فوتبال دوست‌اش نداشتند و یک بار هم یکی از میان تماشاگران، سکه‌ای را به طرف صورت او پرت کرد که زخمی شد.

۲۸. جو کینیِر / سرمربی اسبق ایرلندی

کینیر، در دو وهله‌ای که از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ به عنوان سرمربی و از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۴ به عنوان مدیر تیم در نیوکاسل بود، سیاهه‌ای از توهین و جنجال را از خود به یادگار گذاشت. از توهین جنسی به «سیمون برد» ورزشی‌نویس دیلی میرر گرفته تا توهین به هواداران این باشگاه. وقتی در سال ۲۰۱۳ به عنوان مدیر ورزشی باشگاه شروع به کار کرد، هواداران مدیریت باشگاه را تهدید کردند که در صورت تداوم کار وی، باشگاه را تحریم خواهند کرد. کینیر، در واکنش، اقدام به توهین به آن‌ها کرد و نهایتا پس از چند ماه اخراج شد.

۲۷. سیلویو برلوسکونی / سرمایه‌دار و مالک اسبق باشگاه آ ث میلان

بگذارید در یک کلام برلوسکونی را برایتان معرفی کنیم: ایشان، تحت این اتهام مجبور به استعفا از ریاست باشگاه میلان و نخست‌وزیری ایتالیا شدند: تقلب، اخاذی، همکاری با مافیا، دروغ‌گویی، حساب‌سازی، اختلاس، پولشویی، فساد جنسی، رشوه به ماموران پلیس، قضات، و مقامات سیاسی، و اغوا و تهدید شاهدان. تنها مزیتی که این شخص برای تیم آث میلان به عنوان مدیر باشگاه داشت، مدرن‌سازی بی‌نظیر باشگاه بود. نهایتا، اتهامات وی اثبات گردید و باعث کناره‌گیری از عالی‌ترین مقام سیاسی کشور و عالی‌ترین مقام باشگاه گردید.

۲۶. دنیس وایز / بازیکن اسبق چلسی

لقب ناپلئون کوچولوی چلسی را در دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ که در میان آبی‌ها توپ می‌زد را به وی دادند. بازیکنی قابل بود و یکی از معدود کسانی که در هیاهوی ورود و یکه‌تازی موج بازیکنان خارجی، به حاشیه نرفت اما در عوض به خاطر اخلاق بدش بسیار در رسانه‌ها حاشیه‌ساز شد. یک بار، زانوی یک بازیکن رقیب را شکاند و بار دیگر هم در یک بازی تور پیش فصل چلسی، پس از این که اخراج شد، فک یکی از هم‌تیمی‌هایش را با مشت شکاند و به داور گفت: بی‌شرف.

۲۵. رومن آبراموویچ / مالک باشگاه چلسی

مالک روس اَبَرثروتمند باشگاه چلسی را می‌توان اولین خارجی مولتی میلیاردر دانست که به مالکیت یک تیم در لیگ برتر انگلیس دست یافت و از آن پس مسیر را برای مالکیت خارجی‌ها در بقیه تیم‌ها از جمله منچستر سیتی هموار کرد. ورود آبراموویچ همراه بود با کسب جام‌های متعدد اما تاثیرگذاری و نفوذ سیاسی بود بر فوتبال لیگ برتر را می‌توان به‌هیچ‌وجه کم انگاشت. در مجموع، او اصلا در میان انگلیسی‌ها محبوب نیست و در جامعه فوتبال هم از کاریزما برخوردار نیست.

۲۴. کوین ماسکت

یک بار وقتی در مورد کثیف‌ترین فوتبالیست تاریخ فوتبال نظرسنجی برگزار شد، صحنه تکل فوق وحشیانه کوین ماسکت هم جزو تصاویر مورد قضاوت بود. وقتی «متی هولمز» بازیکن تیم چارلتون یک بار او را جا گذاشت، این بازیکن خشن استرالیایی طوری او را منهدم کرد که از ۴ نقطه پایش شکست. یک بار دیگر، طوری «کریستف دوگاری» بازیکن تیم ملی فرانسه را زد که «روژه لومه» سرمربی وقت فرانسه، او را نماد بارز وحشی‌گری خواند. شاید دیوانه‌وارترین حرکت ماسکت را بتوان به سال ۲۰۱۱ مربوط دانست. پس از محرومیت به خاطر خشونت‌هایش بود که «آدرین زهرا» مهاجم «ملبورن هارت» رو طوری زد که ۸ جلسه از فوتبال محروم شد. این‌ها فقط چند مورد از شاهکارهای این آقا بود.

اوج هنرنمایی استاد ماسکت

۲۳. ریچارد اسکودمور / رییس لیگ برتر انگلیس

او رییس سازمان لیگ برتر انگلیس است که لیگ خود را برترین لیگ دنیا می‌داند. مردی، بداخلاق و جدی و مغرور. او سیاست‌های خود را در قبال شخص ثالث و حق پخش و قوانین بازی جوانمردانه دارد. سیاست‌هایی که در بسیاری از مواقع مورد رضایت اصحاب فوتبال نیست اما ظاهرا پیرمرد همچنان به میل خود و همپالگی‌هایش می‌تازاند.

 

۲۲. «گریم سُونس» هافبک اسبق لیورپول

این بازیکن انگلیسی را می‌توان یکی از خشن‌ترین هافبک‌های تاریخ فوتبال دانست. وقتی می‌خواست توپ را از کسی بگیرد، گویی شمشیر در دست دارد و می‌خواهد در صحنه جنگ به دشمن بتازد. او، فوتبال را جدی‌تر از مقداری که باید باشد، گرفته بود. یک بار هم وقتی که به عنوان سرمربی در گالاتاسرای فعالیت می‌کرد، پرچم گوشه زمین را کند و در زمین حریف فرو نشاند. یکی از هواداران وعده داده بود که اگر دست‌اش به او برسد، وی را در جعبه کرده و به انگلیس پست می‌کند.

۲۱. آندونی گویکوتکسا / بازیکن اسبق آتلتیکو مادرید

وقتی «قصاب آتلتیکو مادرید» پای دیه‌گو مارادونا را شکاند، او در بیمارستان گفت: «فقط احساس کردم و شنیدم که یه چیزی مثل چوب در داخل بدن‌ام خرد شد. از دیگر شاهکارهای گویکوتکسا باید مصدوم کردن «برند شوستر» دیگر بازیکن بارسلونا و فاصله‌گیری ۹ ماهه وی از میادین اشاره کرد. تکلی که به یکی از خشن‌ترین تکل‌های تاریخ فوتبال معروف شد. خوی درندگی این بازیکن و نفرت عمیق‌اش از مارادونا بر هیچکس پوشیده نبود. تا آن‌جا که کفشی که با آن مارادونا را راهی بیمارستان کرد را در سالن نشیمن خانه‌اش در یک محفظه شیشه‌ای نگهداری می‌کند و به آن افتخار می‌کند.

فیلم: لحظه‌ای که گویکوتکسا پای مارادونا را خرد می‌کند / دانلود

میزان فشاری که این بازیکن روانی بر مارادونا اعمال کرده بود، نهایتا منجر به یکی از تاریخی‌ترین درگیری‌های داخل زمین تاریخ فوتبال شد. اتفاقی که موجب محرومیت‌ بسیاری از بازیکنان درگیر گردید.

درگیری بسیار خشن مارادونا و بازیکن بارسلونا با بازیکنان آتلتیکو مادرید / دانلود

۲۰. پائولو دی کانیو / بازیکن سابق لیگ برتر انگلیس و سری آ ایتالیا

یکی از دیوانه‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال. در سال ۱۹۹۸ زمانی که در شفیلد ونزدی انگلیس توپ می‌زد، داور را پس از اخراج، نقش بر زمین کرد و ۱۱ جلسه از بازی کردن محروم شد. او را می‌توانی یکی از فاشیست‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال دانست. بر روی بازوی چپ‌اش علامتی شبیه علامت نازی و بر روی بازوی راست‌اش واژه DUX را خالکوبی کرده بود که به اعتقاد مفسران فوتبال اشاره به «بنیتو موسولینی» -دیکتاتور سابق ایتالیا- بود. هر چند که دی‌کانیو تمایلات فاشیستی خود را پنهان کرده اما جامعه فوتبال قبول نکرده و یکی از منفورترین‌هاست.

۱۹. اشلی کُول / مدافع کناری اسبق چلسی

کول را به جرات می‌توان یکی از بهترین مدافعین کناری تاریخ فوتبال و لیگ برتر انگلیس دانست. او افتخارات زیادی را به همراه آرسنال و چلسی به دست آورد. اما چیزی که کول را در نظر فوتبال‌دوستان منفور می‌کند، چانه‌زنی‌ها و بحث‌های دراز بی‌مورد او با داوران است. او را به راستی یکی از بچه‌ترین بازیکنان فوتبال می‌توان دانست که رفتارش بسیار زننده است.

۱۸. دیه‌گو کاستا / بازیکن سابق چلسی و کنونی آتلتیکو مادرید

اگر مورینیو را نماد جنجال‌برانگیزی در قامت مربی بدانیم، نیمه بازیکن او دیه‌گو کاستاست. این پسر، آن‌قدر جنگ‌طلب است که نام کتاب خودزندگینامه‌اش را گذاشته «هنر جنگ». در تاریخ فوتبال، مهاجمان زیادی اهل کشکمش بودند اما کاستا بنای کارش را بر دعوا و جنجال گذاشته است. دشمنان مورد هدف او در لیگ برتر انگلیس «امره جان» و «گرت بری» بودند و مورینیو شورانگیزی او را برای جدال و جنگ بیشتر می‌کرد. به نظر می‌رسد اکنون که «آنتونیو کونته» از دست او خسته شد و عذرش را خواست، در آتلتیکو مادرید در کنار سرمربی پوست‌کلفت جنگ‌طلبی چون «دیه‌گو سیمئونه»، جای مانور بیشتری برای جنگ‌طلبی داشته باشد.

۱۷. مایک اشلی / مالک نیوکاسل

این مالک ثروتمند نیوکاسل، اصلا محبوب هواداران این باشگاه نیست. اهداف مخفیانه‌ای را دنبال می‌کند و اهل شفاف‌سازی برای هواداران نیست. او همه چیز را به میل خود پیش می‌برد. هر که را بخواهد اخراج می‌کند و هر که را بخواهد استخدام. پشیزی به ارزش‌های سنتی باشگاه که مورد علاقه طبع انگلیسی‌هاست ارزش قائل نیست و مدعی است که باشگاه خودم است، پول‌اش را دادم، و سیاست‌های خودم را دنبال می‌کنم. نیوکاسل در دوران او با افت محسوس در لیگ برتر روبرو شده است.

۱۶. لوییس سوآرز / بازیکن بارسلونا

این بازیکن اوروگوئه‌ای که اکنون مهاجم بارسلوناست را می‌توان یکی از بی‌شعورترین بازیکنان حال حاضر فوتبال دانست. از زشت‌ترین حرکات فوتبالی او می‌توان به گرفتن عمدی توپ با دست در آستانه دروازه در بازی یک چهارم نهایی ۲۰۱۰ در مقابل تیم ملی غنا اشاره کرد. او پنالتی کرد تا تیم‌اش نبازد و البته اخراج شد. اما آن پنالتی گل نشد و غنا در اوج لیاقت نتوانست به نیمه‌نهایی برسد. این، یکی از کثیف‌ترین و مذموم‌ترین حرکات فوتبالی تاریخ بود. مشهورترین رفتار فوتبالی مذمت بار او هم گاز گرفتن حریفان است. حرکتی بغایت زشت و زننده که اخیرا پس از محرومیت‌های فراوان فعلا از سرش افتاده است.

مذمت‌بارترین رفتار فوتبالی او، نژادپرستی‌اش است. او بارها اقدام به حرکات و توهین‌های نژادپرستانه علیه بازیکنان سیاه‌پوست و بالاخص «پاتریک اورا» کرده است. از حقیرانه‌ترین رفتارهای فوتبالی او می‌توان به تظاهرهای بچگانه‌اش در زمین و تلاش برای فریب داور اشاره کرد. در کل، طبیعی است که سوآرز یکی از منفورترین بازیکنان تاریخ فوتبال باشد. اگر اینچنین نبود، بازی درخشان و توانایی‌های عالی او، از او یک بازیکن بزرگ می‌ساخت.

۱۵. کن بیتس / مدیر سابق باشگاه چلسی و لیدز یونایتد

این آقا که پیشتر از روسای باشگاه چلسی بود، فوتبال را با زمین کیک بوکس اشتباه گرفته بود و بلکه فراتر از آن هم رفت. یک زمانی، دور تا دور زمین را فنس مجهز به برق کشید تا مانع هوادارانی که اقدام به ورود به زمین می‌کنند شود. این عمل او به شدت از سوی سازمان لیگ برتر انگلیس نهی و دستور به توقف این اقدام گرفته شد. در اقدام بعدی، او هواداران باشگاه را «پارازیت‌ها» خواند و «متیو هاردینگ» -اسطوره چلسی- را «شیطان». او سپس به لیدز یونایتد رفت و آن‌جا هم به جنگ با هواداران تیم پرداخت. دست آخر هم به موناکو رفت و در آنجا زندگی می‌کند. شاید بهترین تعبیر برای وی جمله مشهور تارانتینو باشد: «دلیل نمی‌شود که چون یک شخصیت هستی، شخصیت هم داشته باشی».

۱۴. جوئی بارتون / بازیکن اسبق لیگ برتر انگلیس

جوئی بارتون را به عنوان یکی از ۵ بازیکن خشن تاریخ فوتبال باید دید. به شدت جنجالی و قلدر. اگر کسی او را خشمگین می‌کرد، تا پای جان می‌جنگید و اگر هم عصبی بود، بازیکن یا مربی یا داور از دست او قسر در نمی‌رفت. او بارها از چندین بازی محروم شد و حتی توسط پلیس به خاطر رفتار خشن در خیابان بازداشت شد. وی، در کتاب خودزندگینامه‌اش که توسط «مایکل کالوین» نوشته شده، اعلام کرده که از هیچکدام از اعمال خود پشیمان نیست.

فیلم: حرکات دیوانه‌وار جوئی بارتون / دانلود

۱۳. دیه‌گو مارادونا / بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال

این نابغه آرژانتینی که از نظر برترین فوتبال‌شناسان به عنوان بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال شناخته می‌شود، بسیار در نظر انگلیسی‌ها منفور است اما در سطح جهانی بسیار محبوب است. انگلیسی‌ها او را دوست ندارند چرا که در بازی‌ نیمه‌نهایی جام جهانی ۱۹۸۶ گلی را با دست وارد دروازه پیتر شیلتون کرد که موجب حذف انگلیس شد. بعد، چنان با زیرکی جشن شادی گل گرفت که داور مشکوک به گل را در عمل انجام شده قرار دارد. مارادونا، سال‌هایی را به اعتیاد گذراند، رفتارات عجیبی در زمین فوتبال از خود نشان داد، خیلی جای‌ها ناپخته سخن گفت، و حتی در دوره مربی‌گری خود هم خشونت‌هایی نشان داده است. اما هر چقدر که در نظر بسیاری از فوتبال‌دوستان محبوب است، باز دشمنان و مخالفانی در دنیای فوتبال دارد. علت اصلی انتخاب او در رده سیزدهم، گل فریبکارانه‌ای است که سرنوشت یک تیم را در جام جهانی تغییر داد.

۱۲. کارل آیستون / سرمایه‌دار و مالک باشگاه بلاکپول

خانواده ثروتمند آیستون از همان دهه ۱۹۸۰ دست خود را بر روی باشگاه بلاکپول گذاشتند. در سال ۱۹۹۹ و پس از بازداشت پدرش به جرم تجاوز به عنف و استعفای مادرش، ریاست باشگاه را بر عهده گرفت. عدم مدیریت آیستون‌ها موجب انتقادات فراوانی طی این سال‌ها شده بود  و نهایتا در سال ۲۰۱۷ افشا شد که پدر و پسر، با قرار دادن میلیون‌ها پوند از درآمد باشگاه طی این سال‌ها در اختیار شرکت‌هایشان، عملا موجب سلب دارایی از باشگاه شده‌اند. کارل، باشگاه را به مزایده گذاشته و به نظر می‌رسد که دیگر کابوس برای هوادران این باشگاه به پایان رسیده است.

۱۱. برنارد تپی / مالک اسبق باشگاه مارسی

این شخص را می‌توان عامل بدبختی تیم مارسی فرانسه که در سال ۱۹۹۳ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد دانست. زد و بندها و عدم مدیریت او طی ۲۵ سال، برای باشگاه ورشکستگی و بدهی بار آورد و وی به خاطر کوتاهی‌ها و شیطنت‌هایش، نه تنها به باشگاه ضربه بزرگی وارد ساخت که خودش هم از فوتبال به صورت مادام‌العمر محروم شد و هم به زندان رفت.

۱۰. جان تری / بازیکن سابق چلسی

تری، در مستطیل سبز بازیکنی بود که هر کسی آرزو داشت او را در تیم خود داشته باشد. مستحکم، توانا، و فداکار برای تیم. اما در بیرون از زمین، اتفاقات شکل دیگر داشت. او با زنان و ناموس هم‌تیمی‌ها و رفقایش ارتباط نامشروع برقرار کرد و رفتار تبعیض‌آمیزی نسبت به «آنتون فردیناند» داشت که همین دو امر، موجب شد که بازوبند کاپیتانی تیم ملی انگلیس از او گرفته شود و پس از چندی، در حالتی شرمگنانه او را از تیم ملی اخراج کنند. تری به خاطر این فسادها، تبدیل به یکی از منفورترین چهره‌های تاریخ فوتبال شده است.

۹. پیت وینکلمن / سرمایه‌دار و رییس باشگاه

وینکلمن، عموما هم به خاطر این که یک سرمایه‌گذار است و هم به خاطر این که یک مدیر فوتبالی است، مشهور است. اما دلیل نفرت هواداران فوتبال از او چیزی به نام «دخالت در فوتبال» است. او در سال ۲۰۰۱، باشگاه فوتبال «ویمبلدون» را به «میلتون کینز» انتقال داد که باعث خشم و نفرت هواداران این باشگاه شد. وی، مدیریت این باشگاه را در سال ۲۰۰۳ به عهده گرفت و اولین مسابقه خود را در میلتون کینز در ماه سپتامبر به عنوان مدیرعامل به عهده داشت. در پایان فصل، باشگاه توسط یک کنسرسیوم به رهبری خودش، خود او را به عنوان رییس انتخاب کرد. دخالت در فوتبال، یکی از منفورترین اعمالی است که می‌شود مرتکب شد.

۸. الحاجی دیوف / بازیکن سنگالی اسبق لیورپول

دیوف را می‌توان یکی از لات‌ترین، بی‌شعورترین، و بی‌نزاکت‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال دانست. مردی که با خنده و خوش‌اخلاقی قهر بود. یک عادت بسیار زننده هم داشت که آن تف کردن به سمت کسانی بود که با او دعوا می‌کردند. رفتارش آن قدر زننده بود که وقتی در لیورپول بود، «استیون جرارد» و «جیمی کاراگر» از دست وی به تنگ آمده بودند. باید خدا را شکر کرد که او بازنشسته شد.

۷. لوچیانو مُوگی / مدیر اسبق باشگاه یوونتوس

در فصل ۰۵-۲۰۰۴ سری آ ایتالیا بود که یوونتوس با داشتن بوفون، دل پی‌یرو، و زلاتان تیمی بسیار قدرتمند بود و هیچ نیازی به فریب در فوتبال نداشت. اما موگی به عنوان مدیر وقت باشگاه، اقدام به خریدن تعدادی از داورها کرد و بخشی از رسوایی مشهور «کالچو پُولی» را رقم زد. وی، همچنین در بازار نقل و انتقالات تشویش و خرابکاری کرد. نتیجتا، به خاطر اعمال او، یوونتوس تنبیه شد و به لیگ سری B سقوط کرد و او هم به صورت مادام‌العمر از فوتبال محروم گردید.

۶. کریستیانو رونالدو / بهترین بازیکن حال حاضر جهان و مهاجم رئال مادرید

کریستیانو رونالدو را باید یکی از بهترین‌های همه ادوار تاریخ فوتبال دانست. او مرد سال فوتبال است و از نظر آمار موفقیت در این زمینه برابر با «لیونل مسی». اما به قدری خودشیفته است که حتی صدای هواداران رئال مادرید را هم درآورده است. این که او بازیکن بزرگی است در آن شکی نیست اما این که خود را بزرگ‌ترین بازیکن همه ادوار تاریخ فوتبال اعلام نماید، نشان از خودشیفتگی او دارد.

به گزارش مشرق، این انتخاب را می‌توان عجیب‌ترین انتخاب ممکن در فهرست ۵۰ نفری دانست. مسئله فراتر از این که به منفور بودن یا نبودن رونالدو ربط داشته باشد، به انتخاب جایگاه ششم بین ۵۰ فرد منفور تاریخ فوتبال مربوط است. واقعا در بین نفرات هفتم تا پنجاهم خیلی منفورتر از رونالدو یافت نمی‌شد!؟ شواهد و قرائن روز اثبات می‌کند که انتخاب این جایگاه هم عجیب است و هم غیرمنطقی چرا که بسیاری از بازیکنان سطح بالای فوتبال خودشیفتگی داشته‌اند و از رونالدو شدیدتر «زلاتان ابراهیموویچ» است. به همین علت است که سرویس ورزش مشرق در ابتدای گزارش اعلام کرد که به هیچ وجه تاییدکننده این گزارش نیست و صرفا دیدگاه پایگاه ورزشی انگلیسی «چهار چهار دو» را منعکس کرده است.

۵. ریچارد کیز / مجری تلویزیونی

کیز، مجری همجنسگرای اسکای اسپورتس بود. او قویا زن‌ستیز است و این را در رفتارات‌ و گفتارش نسبت به همکاران زن نشان می‌داد. بحث در مورد رفتارهای این فرد زیاد است.

۴. میشل پلاتینی / اسطوره اسبق فوتبال فرانسه و رییس سابق یوفا

همیشه در مورد پلاتینی باید این را گفت که حیف از این بازیکن بزرگ و نابغه که آبروی چند ساله و افتخارات‌اش را فدای قاطی شدن در بازی کثیف اختلاس‌های فیفا کرد. اسطوره‌ای که می‌توانست مانند پله یا کرایف و حتی مارادونا (با آن‌ همه کارهای عجیب‌اش) همیشه محبوب باشد، به خاطر فسادهای مالی‌اش و لابی کردن به نفع میزبانی قطر در جام جهانی ۲۰۲۲، یکی از کثیف‌ترین دوره‌های تاریخ فیفا و یوفا را در کنار «سپ بلاتر» -رییس سابق فیفا- رقم زد. امروز، دیگر نه اثری از او در فوتبال است و نه احترامی دارد.

۳. هارالد شوماخر / دروازه‌بان سابق تیم ملی آلمان

این دروازه‌بان آلمانی دهه ۱۹۸۰، یک بار در نظرسنجی که در فرانسه برگزار شد، در نظر مردم فرانسه حتی از هیتلر هم منفورتر بود. علت اصلی این قضیه به جام جهانی ۱۹۸۲ برمی‌گردد. هنگامی که شوماخر قطعا به قصد زدن «پاتریک باتیستون» مهاجم فرانسه خروج کرد و طوری با ساعد به صورت وی کوبید که ۳ دندان وی شکست. بازیکن فرانسوی، لحظاتی بعد در بیمارستان به کما فرو رفت. شوماخر، در کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی در پاسخ به خبرنگاران گفت: «تقصیر خودش بود. ولی من پول دندوناشو می‌دم».

فیلم: ضربِ شست استاد شوماخر به باتیستون فلاکت‌زده / دانلود

۲. ژوزه مورینیو / سرمربی کنونی منچستر یونایتد

غالب مردم از تنش دوری می‌گزینند. اما در مقابل، عده کمی هم هستند که می‌میرند برای تنش. این کار به آن‌ها هیجان می‌دهد و گویی حیات‌شان به آن بستگی دارد. مورینیو از این دسته افراد است. وی، نمود بارز این جمله «دیوید موریک» تهیه‌کننده شهیر سینماست: «کافی نیست که فقط برنده شوم. باید از خرد شدن حریفان‌ام لذت ببرم». مورینیو، عاشق دشمن‌تراشی برای خود است. فرقی نمی‌کند که ادن هزارد باشد یا سرخیو راموس؛ آرسن ونگر باشد یا پپ گوآردیولا؛ مرسی‌ساید باشد یا نوکمپ یا نیمی از سانتیاگو برنابئو. حرکات عجیب و غریب او در گوشه و کنار زمین‌های فوتبال چه در زمان فتح یک جام و چه در زمان باخت، در نظر هر علاقه‌مند به فوتبال غیرجذاب می‌نماید. گرچه او یکی از بزرگ‌ترین مربیان همه ادوار تاریخ و یکی از خوش‌تیپ‌ترین چهره‌های ورزشی حال حاضر دنیاست، اما کلکسیون کارهایش -که فقط یکی از آن‌ها انگشت کردن در چشم یک مربی دیگر است- وی را تبدیل به یکی از منفورترینِ منفورها کرده و امروز می‌بینیم که دوستان کمی دارد. هر چند که هیچ اهمیتی برای او ندارد.

۱. سپ بلاتر / رییس سابق فیفا

رسیدیم به منفورترین چهره ورزشی این لیست بلندبالا. سپ بلاتر -رییس سابق فیفا- کلکسیونی از فساد مالی و زد و بند سیاسی است. در دوران ریاست او، فیفا در یکی از آلوده‌ترین فضاهای عصرهای خود به سر برد. وقتی سخنرانی بلاتر در سال ۲۰۱۳ در آکسفورد را به یاد می‌آوریم، خنده‌مان می‌گیرد: «شما تصور نکنید که فیفا پول چاپ می‌کند. فوتبال نه برای بهره‌برداری مالی ما که برای خدمت به فوتبال‌دوستان است. ما به فوتبال ابزاری نگاه نمی‌کنیم». اما وقتی که ۲ سال بعد دریای گندکاری‌ها و اختلاس‌های او در کنار رفقایش از جمله پلاتینی افشا شد، بیش از هر زمان دیگری از بلاتر دزد نفرت پیدا کردیم. او، سال‌ها از فوتبال به عنوان ابزار پول به جیب زدن برای شرکت‌هایش بهره برد و این کثیف‌ترین عمل ممکن در جایگاه رییس معتبرترین و بزرگ‌ترین نهاد فوتبالی جهان است.