بازیکنانی که در استقلال و پرسپولیس می‌شکنند
پرسپولیس و استقلال باید در خریدهای خود به جز مسائل فنی، موضوعات دیگری را هم در نظر بگیرند و ببینند که بازیکن جدید آیا شخصیت بازی برای یک تیم بزرگ و پر هوادار را دارد یا نه؟
به خریدهای استقلال و پرسپولیس در سال‌های اخیر نگاه کنید؛ ستاره‌های لیگ جذب این دو تیم شدند اما به نیم فصل نرسیده به‌عنوان بازیکن مازاد مقابل در خروجی قرار گرفتند. از ساسان انصاری و شهاب کرمی بگیرید تا بیت سعید و شهباززاده. در گذشته نه‌چندان دورتر بختیار رحمانی با کلی سر و صدا به استقلال آمد و با سر و صدا و حاشیه بیشتر از این تیم رفت. آرش افشین، امین منوچهری، سامان نریمان جهان و کلی بازیکن دیگر هستند که اسیر فضای خاص دو تیم بزرگ تهرانی شده و نتوانستند جایگاهی در این تیم‌ها برای خود دست و پا کنند.
دلیل ناکامی بازیکنان در پرسپولیس و استقلال چیست؟ فارغ از فضای خاص و ارتباطاتی که زیر پوست این تیم‌ها جریان دارد، باید بپذیریم که همه بازیکنان ظرفیت بازی در استقلال و پرسپولیس را ندارند. ساسان انصاری و بیت سعید دو نمونه بارز هستند که بلافاصله پس از جدایی در تیم جدید موفق ظاهر شدند. بیت سعید در تمام مدت حضورش در استقلال یک ناکام مطلق و گل‌نزن تمام عیار بود اما در شروع نیم‌فصل سه گل برای فولاد به ثمر رسانده و در تیم شهرش موفق ظاهر شده. ساسان انصاری هم از فولاد به پرسپولیس آمد، ناکام ماند اما پس از بازگشت به اهواز برای فولاد درخشید.
پرسپولیس و استقلال باید در خریدهای خود به جز مسائل فنی، موضوعات دیگری را هم در نظر بگیرند و ببینند که بازیکن جدید آیا شخصیت بازی برای یک تیم بزرگ و پر هوادار را دارد یا نه؟ آیا می‌تواند مقابل حاشیه‌ها و نقدهای تند و تیز مطبوعات و رسانه‌ها بایستد و به کارش ادامه دهد؟ بازی در پرسپولیس و استقلال، بازیکنان را به کانون توجه رسانه‌ها می‌آورد. اگر یک موقعیت گل را از دست بدهی، با موجی از انتقادات مواجه می‌شوی؛ همین هفته علی قربانی به خاطر از دست دادن موقعیت گل دقیقه 90 مقصر اصلی از دست رفتن پیروزی استقلال لقب گرفت و بدرقه تلخی داشت چراکه هواداران به شدت به او تاختند.
او از این پس با دلهره و اضطراب بیشتری به زمین می‌رود و فشارهای بیرونی کار را بر او دشوارتر خواهد کرد. در چنین فضایی نقش مربی و کادر فنی بسیار مهم است که یک بازیکن را چگونه احیا کنند و به شرایط بازی برگردانند. با همه این موضوعات، ظرفیت خود بازیکن از هرچیزی مهم‌تر است که مقابل فشار بی‌حد و اندازه بازی در تیم‌های بزرگ نشکند و بجنگد تا جایگاه خود را تثبیت کرده و جای پای خود را سفت کند و الا باید تسلیم شود و تیم کوچکتری را برای بازی انتخاب کند.
