هواداران تا ۱۴۰۱ چه کار کنند آقای منصوریان؟

در این یادداشت قصد بر این نیست که به تحلیل و آنالیز حرف های علیرضا منصوریان در خصوص اینکه تیمش تا 5 سال دیگر قرار است جزو برترین تیم های آسیا باشد پرداخته شود. بلکه سوالاتی کلیدی در این یادداشت قرار است از رهبر کادرفنی استقلال پرسیده شود و نکاتی هم به او یادآوری شود. اولین سوال این است که هواداران استقلال تا 5 سال دیگر چه کار باید بکنند؟ آیا باید هر هفته با استرس و نگرانی به تماشای بازی شکننده تیم محبوبشان بشینند؟ آیا این تیم قرار نیست تا آن سال رنگ اقتدار را به خود ببیند؟

مسئله دیگر این است که استقلال با کدام پشتوانه و منبع قرار است به این جایگاه برسد؟ منصوریان که خود را همیشه حامی جوانگرایی نشان می داد، در این فصل بر روی نام بهنام برزای قلم قرمز کشید و محسن کریمی را تا نیم فصل بیرون گذاشت تا عوضش به بازیکنانی نظیر جابر انصاری و علی قربانی میدان دهد. یا مثلا آرمین سهرابیان جوان و با انگیزه در بازی اخیر مقابل سایپا نیمکت نشین یعقوب کریمی ای شد که کاملا با روزهای اوجش فاصله دارد. استقلال با این بازیکنان نمی تواند در سال 1401 در میان بهترین های آسیا باشد.

سوالی که به جاست از سرمربی آبی ها پرسیده شود این است که استقلال 1401 با استقلال 96 چقدر قرار است تفاوت کند؟ مثلا استقلال 96 چقدر با استقلال 91 فرق کرده؟

منصوریان در دومین فصل حضورش در استقلال هنوز نتوانسته تیمی 90 دقیقه ای بسازد و هنوز ترکیب اصلی تیم را نمی شناسد. تیم تحت هدایت او در 4 بازی اخیر فقط 1 گل زده. آیا این تیم پتانسیل قرارگیری در جمع بهترین های آسیا را دارد؟

سه شنبه استقلال باید مقابل پدیده مشهد قرار بگیرد و پرسپولیس به مصاف الاهلی عربستان برود. حریفان سرخابی ها، تفاوت کلاس کاری این دو تیم را نشان می دهد. اگر استقلال قرار است در میان برترین تیم های آسیا قرار بگیرد،لا جرم مربی اش هم باید جزو برترین مربیان آسیا باشد.

استقلالی ها فراموش نکرده اند که تدابیر و تاکتیک های اشتباه کادرفنی در بازی مقابل العین چه بلایی سر این تیم آورد. بلایی که حداقلش این است که استقلال به جای آماده سازی خود برای بازی مقابل حریفی عربی در یک چهارم آسیا،باید خود را برای هفته پنجم لیگ و بازی مقابل پدیده آماده کند.

کلام آخر با آقای سرمربی: 

آقای منصوریان! شما در بین هواداران استقلال خیلی محبوب هستید اما نتایج استقلال آن ها را خسته کرده است.هر چقدر هم شما نخواهید بشنوید یا لیدرها اجازه ندهند،اما فریاد "منصوریان حیا کن، استقلالو رها کن" از سکوهای تختی به گوش رسید و این یعنی زنگ خطر برای شما. زنگ خطری به این معنا که کم کم حمایت همه جانبه هواداران دارد از دست می رود. هوادارانی که پارسال را سختی کشیدند اما با حمایت های خود،شما را یک فصل دیگر روی نیمکت استقلال نگه داشتند.

آقای منصوریان لطفا رویای 1401 را فراموش کنید و به واقعیت 1396 توجه کنید. هیچکس تا آن سال منتظر وعده هایتان نمی ماند.حتی اگر این وعده،بهترین شدن در آسیا باشد.

اگر امروز فکری به حال خراب استقلال نکنید،شاید سال 1397 را هم نبینید. چه رسد به قرن پانزدهم هجری شمسی روی نیمکت استقلال.