یک تیم سرمربی ایرانی بدون تیم

 

 

در حالی که فقط چند روز تا آغاز هفدهمین دوره رقابت های لیگ برتر فوتبال ایران باقی مانده است، 11 مربی سرشناس بیرون از لیگ باقی مانده‌اند و آلترناتیو مربیان فعلی شناخته می‎شوند.

از مدت ها قبل سرمربیان هر 16 تیم مشخص شده و هر کدام هم تیم مورد نظر خود را تقریبا بسته اند. در این بین تعدادی از مربیان اسم و رسم دار فوتبال ما بدون تیم مانده اند و فعلا باید آغاز لیگ را از طریق گیرنده های تلویزیونی دنبال کنند. مربیانی که روزگاری نه چندان دور تیم داشتند و با تیمهای خود بعضا به قهرمانی در لیگ برتر رسیدند.

حسین فرکی: فاتح دو لیگ سیزدهم و چهاردهم فکرش را هم نمی کرد طی سه سال شرایط این گونه عجیب برایش پیش برود و کار به جایی برسد که حالا هیچ پیشنهاد قابل توجهی برایش وجود نداشته باشد. مرد بااخلاق فوتبال ایران پس از کسب نتایج ضعیف با سایپا به مسئولان سایپا اعلام کرد قصد استراحت دارد و می خواهد یک سال مربیگری نکند.

صمد مرفاوی: سرمربی سابق استقلال که فصل گذشته صبا را در شرایطی سخت تحویل گرفت و با اینکه در نیم فصل دوم شرایط تیم از لحاظ مهره و مالی بهتر شد اما موفق نشد قمی ها را در لیگ برتر نگه دارد و این تیم برای اولین بار به دسته پایین تر سقوط کرد. ابتدا گفته شد او هدایت این تیم در لیگ یک را هم بر عهده دارد اما وضعیت نابسامان صبا فعلا او را نیز خانه‌نشین کرده است.

حمید استیلی: هر چقدر در بازیگری موفق بود در مربیگری بخت با زننده گل قرن جام جهانی یار نبود. حمید استیلی پس از دوران نسبتا موفق در شاهین بوشهر هیچ وقت نتوانست در تیم‌هایی که هدایت آن را قبول کرد موفق باشد و سرانجام خوبی را داشته باشد. او در این فصل هم قرار بود هدایت نفت را قبول کند اما این بار با تجربه بالاتر ترجیح داد چنین ریسکی را نکند و عطایش را به علی کریمی ببخشد.

علیرضا مرزبان: کسی که توانست پیکان را به لیگ برتر بیاورد در خونه به خونه با شکست مواجه شد و پیش از پایان فصل از سمت خود کنار رفت. مرزبان چند سالی است که در لیگ یک فعالیت می کند و باید دید گمانه‌زنی در خصوص او در فصل جدید به چه شکل پیش خواهد رفت.

فیروز کریمی: در چند سال اخیر خیلی کم مورد پیدا می شود که شما از ابتدای فصل فیروز کریمی را سرمربی تیمی ببینید. آقای خاص فوتبال ایران معمولا در اواسط یا اواخر فصل هدایت تیم‌های در خطر سقوط را بر عهده می گیرد و آنها را نجات می‌دهد و سپس دوباره خانه‌نشین می شود یا در یک شرایط خاص هدایت یک تیم لیگ یک یا دویی را می‌پذیرد، با آنها مشکل پیدا می‌کند و جدا می‌شود و سپس سرمربی یک تیم لیگ برتری می‌شود و همین چرخه مدام تکرار می‌شود.

پرویز مظلومی: سرمربی اسبق استقلال تهران که مدت‌هاست چمدان‌هایش جلوی در منزل آماده شده تا با اولین تماس از سوی اولین تیم لیگ برتری و شاید لیگ یکی راهی شهر مربوطه شود. فصل گذشته پدیده و مظلومی حتی قرارداد هم بستند اما هیئت مدیره این تیم مشهدی تصمیم مورد نظر را وتو کرد. سوبله چوبله سابق حالا در این فصل هم منتظر است تا دوباره به او اعتماد شود.

حمید درخشان: آخرین سرمربی وطنی پرسپولیس پیش از برانکو بعد از تجربه کوتاه مدت در خونه به خونه اکنون بیکار شده است و به انتقادات گاه و بیگاه خود دلخوش است. درخشان هم مدتی است که مانند مظلومی و بقیه دوستان تیم ندارد. شنیده هایی درباره حضور او در لیگ یک به گوش رسید اما با واقعیت خیلی متفاوت بود.

خداداد عزیزی: در فوتبال ایران چیزی که زیاد است آقای خاص. یعنی تعداد آدم های خاص فوتبال ما از لیگ برتر انگلیس هم بیشتر است. خداداد عزیزی یکی از همان‌هاست. غزال تیزپای سابق که با اخلاقیات متفاوت خود نمی‌تواند در هیچ کجا دوام بیاورد. نتایج بد او با سیاه جامگان باعث شد تا بعد از چند هفته از کار کنار برود. حالا خداداد بازهم بی تیم است. مثل چند سال قبل که اکثر اوقات به همین منوال گذشته است.

نعیم سعداوی: اولین تجربه جدی سرمربی‌گری بازیکن سابق تیم ملی ایران و تیم پرسپولیس در فولاد خوزستان نه بد بود و نه خوب. او با تیم جوان و تقریبا بومی نتایج آبرومندانه‌ای را کسب کرد اما مسئولان تیم به دنبال مدعی شدن بودند و به همین دلیل نعیم از کار برکنار شد. حالا او به دنبال فرصتی است تا دوباره خودی نشان بدهد.

محمد مایلی کهن: با ملوان تا آستانه صعود به لیگ برتر رفت اما اینقدر حاشیه داشت که دیگر برای فصل جدید هیچ کس حرف از ماندن نزد. نادر دست نشان جایگزین او شد تا دوباره ملوانان را لیگ برتری کند. مایلی کهن با شخصیت ویژه‌اش در چند سال اخیر خیلی کم مربیگری کرده و اگر اتفاق خاصی رخ ندهد بازهم باید برای مدت زیادی او و نادر فریاد شیران را بیرون از گود ببینیم.

 

فرهاد کاظمی: قول داده بود هفته بیست و ششم که برسد ماشین سازان دغدغه سقوط نداشته باشند اما در همان هفته‌ها بود که افتادن سبزقبایان قطعی شد! فرهاد کاظمی شاید برای اولین بار نتوانست به قول خود عمل کند. او پس از این اتفاق از بازگردان ماشین سازی به لیگ برتر خبر داد اما مسئولان این باشگاه ترجیح دادند این کار را بازهم به رسول خطیبی بسپارند.