شهرالرمضان الذی انزل فیه القرآن:
ورزشکاری که روزه می گیرد
از طریق تزکیه به قدرت معنوی می رسد
محمدرضا تهرانی
روزه برای ورزشکاران چه فوایدی دارد و نقش آن در سلامت جسمی و بهداشت روانی ورزشکاران چیست؟!
بدیهی است نقش اراده و سلامت نفس در میدان های ورزشی امری اثبات شده است.
ورزشکاران در ماه مبارک رمضان که ماه تربیت عملی نفس و تهذیب رفتار است می توانند، طی یک برنامه زمان بندی شده مدون یک ماهه، ضمن بازنگری به احوال و علکردهای گذشته خود به طور منظم و مستمر به پرورش بُعد روحانی و معنوی خویش بپردازند و با امساک از ارضای پاره ای از غرایز خود نظیر گرسنگی و تشنگی در طول روز، ضمن تأمین سلامت جسمانی، خود را از نظر روحی نیز از دام وسوسه هایی که منشأ ارتکاب بسیاری از لغزش های فردی و اجتماعی و ایجاد اختلالات روانی است، دور نگه دارند و جسم و جان خود را به دست معنویت بسپارند تا از هرگونه اختلال و بی نظمی که در مسیر انسانیت انسان و سلامت روان او در جریان زندگی صورت می گیرد، مصون بمانند.
اصولا انگیزه های بشری دو دسته اند: دسته اول؛ انگیزه های اصلی حیات مانند رفع گرسنگی و تشنگی دسته دوم؛ انگیزه های اکتسابی که محیط، تربیت و یادگیری در شکل گیری این انگیزه ها نقش عمده ای ایفاء می کند.
روزه می تواند نه تنها موجب اعتدال، کنترل و تنظیم انگیزه های اصلی شود، بلکه فرا تر از آن تمامی انگیزه های اکتسابی انسانی مثل انواع عادات، ترس ها، نفع طلبی ها، حسد، کینه و ... را در کنترل خود در آورد و با تعدیل آن ها فرد را به سوی کمال مطلق به حرکت درآورد و آرامش درونی را برای او به ارمغان آورد.
فریضه روزه می تواند خود منشاء ایجاد انگیزه های دیگری مانند خویشتن داری، افزایش صبر و بردباری و مقاومت در افراد، ایجاد رشد عاطفی بیشتر به سوی معبود یگانه و الفت مناسب با مردم باشد.
ماه رمضان به خاطر لطافت خاصی که توسط روزه در روح انسان پدید می آورد، در شخص نیز نوعی احساس انبساط و روشنی ایجاد می کند، روزه بهترین عامل تقویت کننده قوای روحانی و تضعیف کننده سرکشی های نفسانی است. آدمی را از طغیان و ارتکاب معصیت باز می دارد و جنبه های معنوی انسان را تقویت می کند.
ماه مبارک رمضان که از مهمترین ایام سال است به مثابه یک امکان گسترده آمادگی برای ورزشکاران است که از تمامی فضای آن تقوا و عشق می بارد.
سحرگان ماه رمضان و شامگاهان آن لحظه های شیرین چشیدن حلاوت تقوا است.
همان گونه که در طول روزهای آن تمرین تقویت اراده انسانی در برابر خواهش ها، نیازها و وسوسه ها مجال بروز پیدا می کند. فریضه روزه علاوه بر تامین سلامت جسمی ورزشکاران به تامین سلامت روانی انسان نیز یاری می رساند.
ورزشکاری که پس از یک تمرین سخت و طاقت فرسا با انگیزه های الهی و معنوی در مقابل فشارهای نفس خود برای نوشیدن آب مقاومت می کند وخواسته ها را مهار می کند، عملا تمرین تقوا کرده است.
ورزشکاری که در عین گرسنگی و با توجه به این که همه چیز در دسترس اوست از خوردن خودداری می کند، عملا وجود خویش را به پرهیزگاری عادت داده است.
تمرین خود نگه داری ورزشگاران در اردوی آمادگی ماه مبارک رمضان در حقیقت تمرین تهذیب و تزکیه است و تزکیه همان راه رهایی از بن بست ها و تنگنا هاست. تقوا هم مصونیت است و هم قدرت که بار ها در نهج البلاغه محور خطبه ها و وصایای حضرت علی(ع) بود و تنها عامل برتری مردم بر یکدیگر است.
کوتاه سخن؛ روزه برای ورزشکاران نه تنها اشکالی ندارد، بلکه بسیار مفید و سازنده است. زیرا روزه هم مصونیت می اورد و هم اراده انسان را قوی می کند. ورزشکاری که خود را میهمان خدا می داند، ذات باریتعالی را همواره و در همه لحظات شاهد و ناظر بر اعمال و رفتار خود می داند و نهایتا با قلبی آرام و اراده ای استوار و آهنین عمل کرده و خدا را همواره حامی، یار و یاور خود می داند و در نتیجه در میادین ورزشی حریفان قدر و بزرگ را در ذهن و روان خود ضعیف و کوچک می شمارد.
مگر نه این است که بزرگترین شرط پیروزی های ورزشی و کسب مقام قهرمانی، تمرینات منظم و مستمر است؟ مگر نه این است که مهارت های ورزشی محصول بی چون و چرای تمرینات و تکرار هاست؟ پس ماه مبارک رمضان و روزه داشتن در واقع به مثابه تمرینات ویژه ای برای ورزشکاران است تا ورزیدگی های لازم را پیدا کنند و در مقابل تمامی وسوسه های شیطانی توان مقاومت و ایستادگی را بدست آورند.
اگر ورزشکاران در اردوی آمادگی ماه مبارک رمضان چنین تمریناتی را دنبال کنند، آن چنان می شوند که تنفس شان تسبیح، خوابشان عبادت، دعایشان مورد اجابت و عمل شان مقبول درگاه احدیت واقع می شود.
