چگونه عکس پرسپولیس روی جام افتاد؟
هیچ اتفاق غیر قابل پیش بینی در پرسپولیس امسال رخ نداد؛ این باشگاه با ثبات مدیریت و حضور یک مربی کارنامه‌دار کارش را جلو برد و حالا در آستانه قهرمانی قرار دارد.
پرسپولیس خوشحال و خندان چند قدم باقی مانده برای قهرمانی در لیگ برتر را با اعتماد به نفس زیاد طی می کند و عکس خود را روی جام می بیند و می توان گفت این تیم در حال تدارک برای جشن قهرمانی زود هنگامی است که لایق آن بود. لایق آن بود که پس از ده سال قهرمان لیگ برتر شود و هر گونه اتهامی در این رابطه اشتباه است و غلط.
اگر از توهم ها بگذریم و تعطیلی اردوهای درخواستی کی روش برای آماده سازی تیم ملی به خاطر پرسپولیس را ندید بگیریم، این تیم حتی از سال قبل هم معلوم بود که این فصل قهرمان لیگ برتر می‌شود. چرایی این حدس کاملا مشخص است. این تیم دو فاکتور اصلی را برای قهرمانی درست چیده بود و اگر و تنها اگر سال قبل هم دروازه بان و یک دفاع وسط خوب داشت شاید همان سال قبل هم قهرمان می شد اما تقریبا هیچ تیمی در دنیا وجود ندارد که بدون دروازه بان خوب رنگ قهرمانی ببیند حتی اگر تا نزدیکی های آن هم رفته باشد.
دو دلیل اصلی و ستون قهرمانی پرسپولیس این دو دلیل بودند:
اول: ثبات مدیریت
پرسپولیس در ده سال اخیر این مدیران را به خود دیده بود: «مصطفوی، هدایتی، منتقمی، پروین، سیاسی، رحیمی، کاشانی، رویانیان، نژادفلاح و ...». برخی از این مدیران حتی دو یا سه بار مدیر پرسپولیس شدند.
باشگاهی که به صورت زوج و فرد مدیر عوض می کند هرگز رنگ قهرمانی را نمی بیند، امسال اما سال دومی بود که پرسپولیس یک مدیر داشت و اتفاقا مدیر خوبی هم داشت.
علی اکبر طاهری هم از نظر درآمدزایی و هم در پشتیبانی و تدارکات و حمایت از مربی تا حدود زیادی خوب عمل کرد و با وجود بدهی های افسانه ای پرسپولیس شرایط خوبی را برای این تیم در میان تیم هایی به وجود آورد که غالبا مشکل مدیریتی داشتند؛ ازاستقلال گرفته تا سپاهان و تراکتور سازی هر سه رقیب سنتی ضعف های مدیریتی را تجربه کردند و به این ترتیب تقریبا تهدیدی برای پرسپولیس محسوب نشدند و اگر در این بخش تصمیمات مدیریتی خودشان را عوض نکنند، سال آینده هم تهدیدی برای این پرسپولیس محسوب نمی شوند.
ثبات مدیریت طاهری شرایط خوبی را ایجاد کرده و به نظر می رسد در این بخش نباید به طاهری دست زد چون او تک اشتباه های خودش را هم در این مدیریت تجربه کرده و حالا آزمون و خطای کمتری دارد. طاهری حتی در نقل و انتقالات هم بد عمل نکرد، اگرچه مشکلاتی هم داشت اما از بقیه تیم ها بهتر عمل کرد.
دوم: انتخاب درست
اگر چه طاهری برانکو را انتخاب نکرد و این نژاد فلاح بود که با کمک وزارت ورزش مالیات برانکو را تقبل کرد و او را به پرسپولیس آورد اما هر کس هم که انتخاب کرده باشد انتخاب درستی بوده است. انتخابی که امیدواریم به صورت تصادفی با مدیریت با ثبات گره نخورده باشد و پشت آن برنامه ریزی بلندی دیده شده باشد.
انتخاب برانکو یک انتخاب گران اما ارزان بود! گران بود چون دستمزد این مربی بسیار بالاتر از درخشان ها و استیلی ها و ... بود. ارزان بود چون وقتی این مربی را دارید بازیکنان گران قیمت و ستاره کمتری می خرید چون این مربی سازنده است و از سازه های دیگران استفاده نمی کند بلکه خودش بازیکن می سازد و حتی می توان با ترانسفر این بازیکنان درآمدزایی هم کرد.
برانکو ایوانکوویچ مربی تیم ملی ایران بود، با تیم ما به جام جهانی هم رفته بود که این موضوع به خودی خود بسیار معتبر و بزرگ است. علاوه بر آن برانکو در چین و عربستان و حتی در کرواسی هم مقام آورده بود پس به سادگی می شد به او اعتماد کرد و این کاری بود که اتفاق افتاد و هواداران به وی اعتماد کردند و پای او ایستادند تا تیم را بسازد. انتخاب درست یعنی همین، یعنی کارنامه را ببینید و خرید کنید نه اینکه بی کارنامه ها را آورد و سپس منتظر خوب یا بد بودن آنها ماند.
نتیجه گیری
پرسپولیس در همه ده سال اخیر این دو فاکتور را نداشت، یا یکی از این دو را داشت یا هیچ کدام، امسال اما هر دو را داشت و قهرمان هم شد. دیگر تیم ها هم اگر می خواهند قهرمان شوند باید مدیر درست انتخاب کنند و پای او بایستند و مدیر هم باید مربی درستی انتخاب کند و پای او بایستد. اگر این دو فاکتور درست باشد، در برابر مشکلات داوری، مشکلاتی که تیم ملی ایجاد می کند و اتفاقات حاشیه ای می توان ایستاد و جلو رفت. در غیر این صورت هرگز قهرمانی رخ نمی دهد.
