ورزش و اقتصاد مقاومتی سال 96 در حالی از سوی مقام معظم رهبری به نام اقتصاد مقاومتی...
ورزش و اقتصاد مقاومتی
سال 96 در حالی از سوی مقام معظم رهبری به نام اقتصاد مقاومتی؛ تولید و اشتغال نامگذاری شده که مانند تمامی حوزه‌ها، این شعار نیاز امروز ورزش است.
سال 96 در حالی از سوی مقام معظم رهبری به نام اقتصاد مقاومتی؛ تولید و اشتغال نامگذاری شده که مانند تمامی حوزه‌ها، این شعار نیاز امروز ورزش است و تحقق آن در حوزه‌های مختلف ورزش کشورمان ضروری به نظر می‌رسد. با این حال به نظر می‌رسد ضرورت این مسئله هنوز برای سیستم مدیریتی ورزش کشور تبیین نشده است و مسئولان بخش‌های مختلف مدیریتی ورزش هنوز به اهمیت این موضوع پی نبرده‌اند و تنها در مصاحبه‌ها و سخنرانی‌هایشان به صورت شعاری از تلاش برای عملی کردن اقتصاد مقاومتی در ورزش صحبت به میان آورده‌اند. همه چیز در سال‌های گذشته در حد شعار و برگزاری نشست‌هایی که هیچ تأثیری در عملی شدن اقتصاد مقاومتی در حوزه ورزش نداشته، خلاصه شده است. این در حالی است که ورزش ایران با توجه به اینکه طیف گسترده‌ای از جامعه را در بر می‌گیرد، ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های زیادی را برای تحقق مطالبه رهبر انقلاب دارد که نیازمند توجه مسئولان است. با این وجود مسئله‌ای که اهمیت دارد پرهیز از شعارزدگی در این حوزه است که سبب خواهد شد تا اقتصاد مقاومتی که می‌تواند نقش اساسی در پیشرفت و رشد ورزش کشورمان داشته باشد، در مسیر درست اجرایی قرار بگیرد و آسیب‌های سال‌های گذشته دامن آن را نگیرد. البته شعارزدگی معضلی است که به جز ورزش، بخش‌های دیگر هم با آن روبه‌رو هستند و این معضل سبب شده تا ورزش نتواند از تمام ظرفیت هایی که برای رفتن به سمت اقتصادی مقاومتی دارد، استفاده کند.
با این شرایط به نظر می‌رسد لازمه اول اجرایی شدن مطالبه رهبری، اعتقاد سیستم مدیریتی ورزش به امر اقتصاد مقاومتی است، این موضوعی است که در سال‌های اخیر کمتر مورد توجه قرار گرفته و سبب شده تا اقتصاد مقاومتی در ورزش تنها در حد شعار باقی بماند. در همین راستا باید برای تحقق این مسئله از مدیران ورزش کشور آغاز کرد. با ورود چنین مدیرانی به سیستم مدیریتی ورزش کشور، می‌توان امید داشت که اقتصاد مقاومتی در ورزش به سمتی برود که خیلی از مشکلاتی که ورزش ایران در حال حاضر با آن درگیر است را حل کند. طبیعی است که نمی‌توان از مدیری که اعتقاد به تولید داخلی ندارد، انتظار داشت زمانی که دو انتخاب داخلی و خارجی با یک کیفیت مشابه برای زیر مجموعه‌اش پیش رویش قرار دارد، از تولید ملی استفاده کند و این عدم اعتقاد هم بازار را برای ورود اجناس و تولیدات بی‌کیفیت خارجی به ورزش باز کرده و باعث شده تا سرمایه‌ای که می‌توانست در داخل به کار گرفته شود، از کشور خارج شود. به همین خاطر تحقق اقتصاد مقاومتی در اولین قدم به مدیران و نوع نگاه آنها به توان و تولید داخلی بستگی دارد.
علاوه بر این یکی از مواردی که در بحث اقتصاد مقاومتی اهمیت دارد، کاهش هزینه هاست؛ غیرقابل انکار است که تزریق پول و بودجه به صورت متناسب با نیازی که آن بخش دارد صورت نمی‌گیرد و شاهد آن هستیم که سرمایه‌های زیادی که مستقیماً از بیت‌المال هزینه می‌شود، در برخی ورزش‌ها مانند فوتبال حیف و میل می‌شود، بدون اینکه خروجی داشته باشد. قراردادهای میلیاردی از حساب بیت‌المال در فوتبال ایران یکی از مواردی است که دقیقاً نقطه مقابل اقتصاد مقاومتی است. ریخت و پاش‌هایی که در باشگاه‌های فوتبال کشور از بودجه عمومی کشور می‌شود، در حالی است که خیلی از ورزش‌های افتخارآفرین و مدال‌آور کشورمان با کمترین بودجه و هزینه روزگار سختی را می‌گذرانند. به همین خاطر اولین قدمی که در این راه باید در جهت اقتصاد مقاومتی برداشته شود، کاهش هزینه‌هایی است که سودی برای ورزش ندارد و سرمایه‌گذاری آن در بخش‌هایی است که می‌تواند اثربخشی و خروجی بیشتری داشته باشد. به هر حال یکی از دغدغه‌های ورزشکاران رشته‌های غیرفوتبالی است که سبب شده تا آنها در سال‌های اخیر در سخت‌ترین شرایط آماده حضور در رقابت‌های جهانی و آسیایی شوند.
