دو بازیکنی که برانکو را «آزار» می دهند

دو بازیکنی که برانکو را «آزار» می‌دهند

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

دو بازیکن پرسپولیس که از نظر فنی در شرایط مطلوبی قرار دارند با برخی رفتارهایشان سرمربی کروات را آزار روحی می دهند و ظاهرا کارهایشان تمامی ندارد.

حرف برانکو این بود: «دیگر اینگونه پنالتی نزنید، برای قلب من خوب نیست». برانکو این حرف را رو به رضائیان و طارمی گفت. او در مورد پنالتی زدن کلا انگار نباید آرامش داشته باشد، سال قبل وقتی پنالتی را برانکو به بنگستون داد، طارمی تا یک هفته قهر کرده بود و این موضوع برانکو را عصبانی کرد و دعوا به راه افتاد.

برانکو تاکید کرد که «من تعیین می کنم چه کسی پنالتی بزند، طارمی البته بابت مصاحبه اش عذر خواهی کرد و برگشت. اما برانکو از او دلخور ماند. رضائیان هم مقابل صبای قم باز برانکو را آزار داد، او که می توانست به سادگی توپ را مثل هر پنالتی زن دیگری به گوشه بزند، ضربه چیپ به فروزان زد به گونه ای که اگر فروزان سرجایش ایستاده بود توپ به وی برخورد می کرد و سه امتیاز پرسپولیس دود می شد و به هوا می رفت. بعد از بازی رضائیان گفت مخصوصا اینگونه زدم چون فروزان قهرمانی را پارسال در راه آهن از ما گرفته بود.

در واقع رامین رضائیان در زمین مسابقه برخورد شخصی و تصمیم شخصی داشت بدون آنکه به سی میلیون هوادار فکر کند و به مربی و دیگر بازیکنانش. در دیدار با سپاهان رامین رضائیان توپ را به آرامی از روی نقطه پنالتی به کنار داد تا طارمی گل بزند و به ساسان انصاری نزدیک تر شود، این هم تصمیم شخصی بود، یک جور رفاقت که البته از گذرگاه پرسپولیس می گذشت و می توانست باز هم دو امتیاز ار حساب پرسپولیس بردارد.

در پنالتی بعدی طارمی بابت اینکه رضائیان اجازه نداده بود پنالتی را وی بزند و به ساسان نزدیک تر شود باز هم قهر کرد و به حلقه شادی پس از گل نپیوست.

داستان راستان پنالتی ها در پرسپولیس کاملا بی مسئولیتی های بازیکنان را نشان می دهد، آن پنالتی ها چه آن که بنگستون زد چه پنالتی بارسایی و چه چیپ هر سه گل شده اند اما واقعیت اینست که این کار نوعی بد عهدی و بی توجهی را نشان می دهد و سهل انگاری و ساده انگاشتن تبعات آن.

اتفاقا همین دو بازیکن اول فصل امسال هم در این کم تعهدی و بی توجهی رفتار اخلاقی  عجیبی نشان دادند و با سفر به ترکیه و عقد قرار داد با یک تیم ترک دست برانکو و پرسپولیس را در پوست گردو گذاشتند، البته کلی از برنامه های برانکو در این زمینه به هم ریخت و هنوز هم پرسپولیس در حال تاوان دادن بابت این موضوع است. آنها برگشتند اما بد عهدی و بی توجهی و به هیچ انگاشتن را می توان در تک تک رفتارهای آنها دید.

این دو بازیکنانی هستند از منظر فنی ایده آل، در واقع برای پرسپولیس این دو هم نعمتند و هم وحشت. هرگز نمی توانید روی مسئولیت پذیری این دو بازیکن به طور کامل حساب باز کنید و هرگز هم نمی توانید مثل اینها از منظر فنی را به سادگی بیابید.

فوتبال اما این نیست، بازی کردن در پرسپولیس و استقلال و تیم ملی این ساده انگاری ها را در نهایت بر نمی تابد، امروز شاید چهار تا هوادار کم تجربه تر هورا بکشند اما در مواجهه با بد عهدی و ساده انگاری همین هوادار همه آوار را روی سر پمالتی زنانی که پنالتی زدن را ساده گرفته اند خراب می کنند، آنها در مورد تیم هایشان با کسی شوخی ندارند، یحیی گل محمدی هنوز بابت پنالتی چیپی که به چین زد و گل نشد در حال تاولن دادن است، پرسپولیس و استقلال هم دست کمی از تیم ملی ندارند، اینجا جای این بازی ها نیست، مسئولیت باید در اوج باشد، تصمیم شخصی و تسویه حساب شخصی هم ممنوع است.

ادامه این روند هم به سود این دو بازیکن نیست کما اینکه برانکو بارها از طارمی و رضائیان شاکی شده و حتی ابتدای فصل نمی خواست اینها را برگرداند، تذکرات مکفی هم به هر کدام از آنها داده است. این موارد  نباید تکرار شوند، آنجا در پرسپولیس جای این سهل گیری های پی در پی نیست.