رفتارهای تند کیروش؛ تاکتیک فردی یا رفتار ذاتی؟
سرمربی تیم ملی فوتبال کشور پیش از بازیهای تیم ملی به اظهارات تندی میپردازد.
در همه کشورهای صاحب فوتبال، اردوی تیم ملی قبل از مسابقات بزرگ و یا حتی کوچک، آرامترین و بی حاشیه ترین جای دنیاست. مربیان بزرگ سعی میکنند هرگونه حاشیه را از اردوی تیمشان دور نگه دارند. معمولا نه خبری از درگیری با رسانهها هست و نه اظهار نظر جنجالی در مورد اتفاقات دیگر مربیان!
جدا از عملکرد فنی کیروش در تیم ملی فوتبال ایران، همیشه یک علامت سوال بزرگ درباره رفتار کیروش در مواجه با منتقدان و مسئولان فدراسیون فوتبال آن هم در آستانه مسابقات بزرگ و یا حتی کوچک وجود دارد. رفتاری که بعد از جامجهانی 2014 برزیل به اوج خود رسیده است و نگاه رسانهها و افکار عمومی را به سمت تیم ملی سوق داده است.
با نگاهی اجمالی به صحبتهای کیروش قبل و بعد از بازیهای تیم ملی در مسابقات مهم و حساس، عصبانیت، اظهارنظرات جنجالی و درگیری با منتقدین خود جلب توجه میکند. درگیری با مربیان منتقد لیگبرتری در قالب مصاحبه و بیانیه، اظهار نظرات تند درباره مسئولان فدراسیون فوتبال و شخص علی کفاشیان و مثالهایی از این دست میباشند.
کیروش در آستانه بازیهای تیم ملی عصبی است. روز گذشته در جلسه تمرینی تیم ملی در چمن اصلی ورزشگاه آزادی با کارمندان ورزشگاه آزادی درگیر میشود و آنها را قطری خطاب میکند. در مصاحبه پیش از تمرین امروز تیم ملی با انتقاد تند از مسئولان فدراسیون، بزرگترین رقیب ایران برای رسیدن به جامجهانی را مشکلات داخلی عنوان میکند. بعد از بازی تیم ملی با قطر و در حالی که چندتن از مربیان منتقد لیگبرتری اختلافات را کنار می گذارند و برای تشویق تیم ملی در استادیوم حضور پیدا میکنند. در کنفرانس خبری بعد از بازی با اظهارنظرات تند از خجالت برانکو و دیگر مربیان درمیآید.
این همه ماجرا نیست. نکته جالب درباره مربی پرتغالی این است که او قبل از بازیهای تیم ملی با اظهارنظراتی عجیب، در پی ضعیف نشان دادن تیم خود و قدرتمند نشان دادن حریفان است. قبل از بازی با قطر، از کره و ازبکستان به عنوان شانسهای اصلی صعود نام برد، پیش از بازی با چین، معتقد بود سه تیم دیگر گروهشان شانس بیشتری از ایران برای رفتن به جام جهانی 2018 دارند. امروز نیز ازبکستان را قویترین تیم گروه دانست و چندی قبل هم در اظهار نظری گفته بود که ایران به ازبکستان میرود تا کار غیرممکن صعود به جامجهانی را ممکن سازد! حتی کیروش قبل بازی با گوام نیز این تیم را بسیار ستود و سعی داشت این نکته را القا کند که گوام یکی از قدرتهای آسیا است!
با نگاه اجمالی به رفتارهای کیروش در گذشته، شاید بتوان به این نتیجه رسید که رفتار عصبی او کاملا ذاتی بوده و تندخویی از ویژگیهای شخصیتی او است. از طرف دیگر شاید این اظهارنظرات و هشدارهای پیاپی به مسئولان فدراسیون فوتبال را بشود سیاستی برای پیشبرد اهداف فنی خود، در جهت کاستن فشار از بازیکنان تیم ملی دانست. هرچه هست تیم ایران قبل از کیروش نیز از بزرگان فوتبال آسیا بوده است و بارها به جامجهانی صعود کرده است و افتخارات بزرگی نیز در آسیا کسب کرده است.
همه این اتفاقات و رفتارها از سوی کیروش زمانی رخ میدهد که مسئولان فدراسیون فوتبال، عزمی برای برخورد با بعضی از آنها ندارد. در این بین تنها امیدواری رسانهها و افکار عمومی این است که تیم ملی ایران بتواند با شرایطی که در آن قرار دارد برای دومین بار پیاپی به جامجهانی صعود کند.