فوتبال ایران بازنده بزرگ بحث های تکراری
مدیر دپارتمان فدراسیون های فوتبال آسیا با بیان اینکه بحث های تکراری به پیشرفت این رشته کمکی نخواهد کرد، گفت: برنامه استراتژیک نداریم.
بعد از باخت تیم ملی فوتبال ایران برابر عراق در ضربات پنالتی مرحله یک چهارم نهایی رقابتهای جام ملت های آسیا بحث های حاشیه ای زیادی مطرح شده است. موضوعی که در ادوار قبل هم به چشم می آمد. منتقدان سرمربی تیم ملی و کارلوس کی روش به شدت علیه یکدیگر تاخته اند و این موضوعی است که به نظر هیچ نفعی برای بهبود اوضاع نخواهد داشت. شاهین رحمانی مدیر - دپارتمان فدراسیون های فوتبال آسیا با تاکید بر این نکته در گفتگو با خبرنگار مهر به نکاتی دیگر در خصوص شرایط فوتبال ایران و تیم ملی پرداخته است که متن گفتگوی وی به شرح زیر است:
بحث های تکراری
بعد از باخت تیم ملی فوتبال این بحث هایی که صورت می گیرد همه تکراری هستند. به نظرم در این شرایط باید دو نکته را مد نظر قرار دهیم، اول اینکه تیم ملی در این تورنمنت اشتباه فاحش نداشت و دوم اینکه روند مدیریت بر تیم ملی خیلی خوب بوده است. در واقع بازیکنان تیم کشورمان چه داخل زمین و چه خارج از آن رفتار حرفه ای خیلی خوبی داشتند. اینها مسایلی بود که باید درباره تیم ملی در استرالیا مدنظر قرار داد.
با این حال شاهد بحث های معمول و تکراری درباره تیم ملی هستیم. حرف هایی که همیشه وجود داشتند. افرادی که این روزها به شدت انتقاد می کنند بهتر است حرف تازه ای بزنند. باید برویم دنبال علت این موضوع که چرا ما نمی توانیم به موفقیت برسیم. کسی که درباره تیم ملی صحبت می کند بهتر است بررسی کند که چرا از سال 1976 تا به امروز ما نتوانسته ایم به موفقیت برسیم. اینکه کی روش یا پولادی مقصر هستند هیچ دردی را دوا نمی کند. ما واقعا باید ببینیم که مشکلی اصلی این فوتبال چیست.
بازنده و برنده بزرگ
تا زمانی که به این مسایل پرداخته می شود مشکل اصلی مشخص نخواهد شد. وقتی همچنان نزدیک به چهار دهه است که به این بحث ها می پردازیم یک بازنده بزرگ خواهیم داشت و آن فوتبال ایران است. در این بین یک برنده بزرگ هم داریم. این برنده تمام مدیران ورزش هستند که در سال های گذشته مسئولیت ورزش کشور را در دست داشتند ولی کاری برای این رشته نکرده اند یا دست کم کار بزرگ و آینده داری را از آنها ندیده ایم.
بی توجه به برنامه های مدیران گذشته
متاسفانه کسی در این ورزش سراغ مسئولان سازمان تربیت بدنی یا حالا وزارت ورزش را نمی گیرد که 10 سال پیش چه کاری انجام داده اند که برآیند آن برای فوتبال همینی است که دیده می شود. کسی از آقای هاشمی طبا یا مهرعلیزاده نمی پرسد شما که مسئول اول ورزش کشور بوده اید برای فوتبال ایران در آینده چه استراتژی داشته اید؟ چرا کسی از مسئولان سابق ورزش نمی پرسد اگر استراتژی داشته اید آیا اجرایی شده است یا نه؟ آیا به آن چیزی که می خواستید رسیده ایم یا خیر و دلایل آن چه بوده است؟
فقط تیم داری
من می گویم به جرات در تمام این سال ها برنامه ویژه ای برای آینده نداشته ایم. در تمام این مدت مدیریت ورزش ما وقت خود را صرف تیم داری کرده است. البته تیم داری برای جام ملت ها خوب بوده است و دیدیم که بازیکنان به نسبت قبل چقدر رفتار حرفه ای داشته اند. نظم آنها در همه ابعاد خوب بوده و قابل توجه است و این را می تواند مد نظر قرار داد اما این موضوعی نیست که برای آینده مورد توجه قرار گیرد.
سرگرمی اهالی فوتبال
وقتی تمام انرژی صرف بحث های سطحی می شود دیگر چه توقعی از تیم ملی می توان داشت. ما نباید از عملکرد تیم ملی در جام ملت ها ناراحت باشیم چرا که خوب کار کرد. باید توقعات خودمان بر اساس واقعیت ها باشد. با شرایطی که فوتبال ایران دارد نباید بیش از این توقع داشت. به نظرم هدف گرفتن کی روش بعد از این مسابقات نوعی سرگرمی شده است. هیچ کدام از منتقدان تحلیل مدیریت ندارند. ما در این تورنمنت هم شانس قهرمانی داشتیم مثل دوره های قبل. شما اگر نگاه کنید می بینید که در دوره های قبل هم تا این مرحله پیش آمده بودیم اما هر بار به دلایلی کنار رفتم مثل سال 1984 که با گل به خودی حذف شدیم.
ایجاد جهش
ما باید به دنبال این باشیم که چرا در تمام این سال ها نتوانسته ایم جهشی داشته باشیم. برای ایجاد جهش نیاز به یک برنامه استراتژیک داریم. اینکه در سه دهه گذشته برنامه استراتژیک ما برای فوتبال ایران چه بوده است. باید ژاپن را ببینیم. این تیم باخته است ولی برنامه هایش ادامه دارد. ژاپن به طور حتم در دوره بعدی جام ملت های آسیا نیز بازیکنان جدید با کیفیتی با خود به همراه می آورد اما این ما هستیم که مدام دنبال این می گردیم که آیا بازیکن داریم به جام ببریم یا نه؟ همه سرمایه ما مثل تخم مرغ هایی بوده اند که در سبد نتیجه گیری گذاشته ایم و حالا هم افتاده اند و شکسته اند.
از تریبون استفاده کنند
کارشناسان و مربیانی مثل قلعه نویی که دارای تریبون هستند باید از این تریبون به نحو شایسته استفاده کنند و به نتیجه گیری نپردازند. باید به دنبال این برویم که مسئولان قبلی ورزش کشور نقطه گذاری هایشان برای فوتبال در سال 2015 کجا بوده و در حال حاضر کجا ایستاده ایم. باید چند مربی و داور در این سال تربیت می کردیم؟ اینکه بخواهیم بحث های شخصی را مطرح کنیم به هیچ جایی نخواهیم رسید. در دوره قلعه نویی و قطبی هم این بحث های شخصی مطرح شده بود. الان هم این اتفاق را شاهد هستیم پس انتظار نداشته باشیم روند فوتبال ایران در آینده تغییر کند.
