سی و یکمین دوره بازیهای المپیک درحالی در ریودوژانیرو برزیل به پایان رسید که ایران در شانزدهمین دوره حضورش در این بازیها در رشته‌های تیراندازی، تیراندازی باکمان، دوومیدانی، شنا، شمشیربازی، تنیس روی میز، بوکس، جودو، تکواندو، کشتی آزاد و فرنگی، وزنه برداری و والیبال که برای اولین بار پس از گذشت بیش از نیم قرن جواز حضور در این بازیها را بدست آورده بود در این رقابتها شرکت کرد. در مجموع ایران ۶۴ ورزشکار المپیکی داشت که با انصراف یک جودوکار پیش از اعزام با ۶۳ ورزشکار راهی ریودوژانیرو برزیل شد.

 

حالا پس از گذشت 15 روز، المپیک برای ورزش ایران به پایان رسید و سرانجام با کسب جایگاه بیست و پنجم برای ورزش ایران و سقوط 8 پله ای نسبت به دوره قبلی این رقابت ها، پرونده بازی های المپیک نیز بسته شد و ورزشکاران اعزامی ایران به این مسابقات به کار خود پایان دادند. 

 

نتایج رقابت های المپیک به جهت اهمیت همواره به عنوان کارنامه دولت ها در حوزه ورزش محسوب می شدند و بر همین اساس نگاهی به نتایج المپیک ریو نشان از افت شدید ایران در حوزه ورزش دارد. کاروان ورزشی ایران در حالی با نتیجه بهتر از بیست و پنجمی به کار خود پایان نداده است که در دوره پیش ایران توانسته بود رتبه هفدهم را از آن خود کند. 3 طلا، 1 نقره و 4 برنز سهم ایران در این دوره از مسابقات بود که در مقایسه با 4 طلا، 6 نقره و 2 برنز دوره پیش افت شدیدی را به نمایش می گذارد.

 

 

المپیک ریو با خود نکات بااهمیتی به همراه داشت و مهمترین موضوعی که می توان به آن اشاره داشت، تلاشی بود که کشورهای مختلف برای کسب جایگاه های بهتر از دوره های قبل داشتند. 

 

بریتانیا از رتبه سوم دوره قبل خود که میزبان بازیهای المپیک ۲۰۱۲ لندن بود با یک پله صعود به رده دوم به کار خود در المپیک ۲۰۱۶ پایان داد. این کشور با ۶۷ مدال شامل ۲۷ طلا، ۲۳ نقره و ۱۷ برنز در رده دوم قرار گرفت.نکته جالب در کسب رده دوم توسط کشور بریتانیا کسب تنها یک نشان تیمی در درساژ اسب سواری برای این کشور بود و ۶۶ مدال ورزشکاران این کشور در بخش انفرادی بدست آمد. 

 

چینی‌ها در روزهای اول المپیک مرتبا با آمریکا در رده اول و دوم قرار داشتند در نیمه راه المپیک با کشور بریتانیا برای کسب مقام دوم در جدال بودند اما در نهایت موفق به این هدف نشدند. چین در سال ۲۰۰۸ در رده بندی مدالی المپیک اول شد. در سال ۲۰۱۲ دوم و در سال ۲۰۱۶ سوم شد. این کشور با ۷۰ مدال شامل ۲۶ طلا، ۱۸ نقره و ۲۶ برنز با یک پله سقوط نسبت به دوره قبل در رده سوم جدول توزیع مدالها قرار گرفت.

 

تلاش کشورهای مختلف برای جمع آوری مدال های بیشتر و صعود در رتبه بندی این رقابت ها نشان می دهد که رقابت های المپیک برای این کشورها از اهمیت خاصی برخوردار است. طوری که حتی آمریکایی ها که توانستند در رقابت های ریو مقام اول را کسب کنند، از حضور وزیر امور خارجه خود در روزهای ابتدایی المپیک نیز بهره بردند تا نشان دهند رقابت های المپیک از بعد سیاسی نیز برای دولت ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. 

 

این در شرایطی است که مسئولان ورزش ایران و حتی رئیس دولت تدبیر و امید نیز چندان اهمیت خاصی برای حضور ورزشکاران ایرانی در رقابت های المپیک قائل نبوده و مدال آوری و نتایج بزرگترین تورنمنت ورزشی دنیا جزو اولویت های کاری دولتی ها نبود. دولتی که این روزها از بعد مسائل اقتصادی نیز به شدت تحت فشار قرار گرفته و پس از گذشت بیش از 1100 روز از آغاز فعالیت خود هنوز نتوانسته به وضعیت اقتصادی کشور سر و سامان دهد. 

 

حالا هم کارنامه المپیک ریو در شرایطی با کسب جایگاه بیست و پنجم به دست چپ وزیر ورزش دولت یازدهم داده شده که تدبیر دولت روحانی برای المپیک و ورزش کشور، مردم را ناامید کرد. موضوعی که از همان ابتدای کار دولت یازدهم به خوبی قابل تشخیص بود؛ چراکه به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، دولت یازدهم تمام تخم مرغ های خود را در 3 سال گذشته چنان در سبد مذاکرات هسته ای چید که حالا بدعهدی طرف های مقابل موجب شده تا دولت روحانی در سال پایانی فعالیت خود، کاسه چه کنم در دست بگیرد. 

 

 

کاروان ایران در رقابت‌های المپیک با کسب 8 مدال به کار خود پایان داد تا حضوری نه‌چندان مناسب در کارنامه ورزشی کشورمان ثبت شود. در میان تمامِ اتفاقات تلخ و شیرین این رویداد جهانی، آنچه که بیش از هرچیزی اوقات مردم را تلخ کرد اظهارات نسنجیده وزیر ورزش بود که به جای تزریق شور و نشاط به جامعه، بر ناامیدی‌ها دامن زد و بیست‌وهفتم مردادماه خطاب به ملت ایران در قبال عملکرد ضعیف مدیریتی خود و وزارتخانه‌اش گفت: "حد ما در ورزش دنیا همین است!"

 

درست یک روز بعد از این اظهارات وزیرِ روحانی جوانان وطن یک طلا، دو برنز و یک نقره کسب کردند تا به گودرزی معنای خواستن را تعبیر کرده باشند. جوانانی که وزیر ورزش آن‌ها را در همین حد و اندازه‌ها می‌داند، بعد از کسب یک طلا و یک برنز در المپیک 2008 با عزمی مثال زدنی در مسابقات 2012 لندن 12 مدال رنگارنگ به ارمغان آوردند و با صعود 34 پله‌ای در رده‌ی هفدهم المپیک جای گرفتند لکن در دوره‌ای که با مدیریت دولت تدبیر انتظار می‌رفت وضعیت کاروان و مدال آوری نسبت به گذشته بهتر شود، تنها 8 مدال نصیب ایرانی‌ها شد و جایگاه کشورمان نسبت به گذشته 8 رده تنزل یافت.

 

بی‌شک باتوجه به سوابق ورزشکاران و توانایی‌های آنان منطقِ «حد ما در ورزش دنیا همین است» جایی در ادبیات جوانان ایرانی ندارد؛ برای تصدیق این ادعا نیز می‌توان کیانوش رستمی را مثال زد که در المپیک 2012 مدال برنز گرفت و در مسابقات اخیر با درخششی غرورآفرین سرود جمهوری اسلامی ایران را در ریو طنین‌انداز نمود و در پایان با اشک‌هایش گفت بدون مربی تمرین کرده است! جای بسی تاسف است که وزرای دولت یازدهم منتقدان را متهم به القاء ناامیدی در بین مردم می‌نمایند تا اعتراضات را در عرصه‌های مختلف خاموش کنند و خود در آن سوی میدان، در حوزه ورزشی نیز جوانان ایرانی را کم‌توان جلوه می‌دهند.

 

 

در پایان گفتنی است که سی و یکمین دوره بازیهای المپیک در شرایطی روزهای ۱۵ تا ۳۱ مردادماه برگزار شد که کاروان ورزش ایران با حضور ۶۳ ورزشکار صاحب سه مدال طلا توسط کیانوش رستمی و سهراب مرادی در اوزان ۸۵ و ۹۴ کیلوگرم وزنه برداری، حسن یزدانی در وزن ۷۴ کیلوگرم کشتی آزاد،‌ یک مدال نقره توسط کمیل قاسمی در وزن ۱۲۵ کیلوگرم کشتی آزاد و ۴ مدال برنز توسط سعید عبدولی و قاسم رضایی در اوزان ۷۵ و ۹۸ کیلوگرم کشتی فرنگی، حسن رحیمی در وزن ۵۷ کیلوگرم کشتی آزاد و کیمیا علیزاده در وزن ۵۷ -تکواندو شد و در جایگاه ۲۵ این دوره ایستاد.