کدام تدبیر، کدام امید!؟
سعید سعیدزاده
در فوتبال و باشگاه پرسپولیس مدیری نداریم که بتواند تصمیم بگیرد. آقایان! خودتان حساب کنید: چند وقت است که نشسته اید روی صندلی مدیریت؟ تا امروز چه کرده اید!؟ خصوصی سازی که نکردید، اسپانسر که نیاورده اید، پس چه کرده اید؟ پهن کردن کاسه گدایی جلوی مردم! آقایان! این را بدانید که خوب هم می دانید! در همین کشورمان افراد اهل، علاقه مند و اسپانسرهایی هستند که حاضرند هزینه های باشگاه استقلال و پرسپولس را با جان و دل متقبل شوند به شرط آنکه وزارت ورزش موانع بی دلیل جلوی آنان نگذارد. آقایان! فوتبال و باشگاه پرسپولیس از «سوءمدیریت» رنج می برد. دولت مردان تا دیر نشده فکری عاجل در این زمینه داشته باشند.
شنیدن اخباری پیرامون ناتوانی باشگاه پرسپولیس، علل قعرنشینی این تیم تا پایان هفته ششم، پهن کردن کاسه گدایی و اعلام شماره حساب برای کمک های مردمی(!) اعتصاب بازیکنان و... واقعا باعث تاسف است!
اینکه حق با چه کسی است به مطلب امروز ما ربط چندانی ندارد. آنچه ما را به نوشتن «کدام تدبیر و کدام امید» واداشت «سوء مدیریت» در ورزش به ویژه رشته پرطرفدار فوتبال است و این مشکل پرسپولیس و همین طور استقلال هم است.
در روزگاری که «امید» و «تدبیر» از مردم ایران «رای» می گیرد و پس از گذشت دو سال نسیم امید و رایحه تدبیر به مشام نمی رسد و «کلید» قفل دریچه ها را نمی گشاید، آن وقت می توان گفت: کدام تدبیر و کدام امید!؟
کار را به دست متخصص متعهد سپردن و امور را به افراد آگاه و توانا واگذارکردن و... نکته قابل قبول و قابل فهمی است و هر مخاطبی ولو از شعور اندکی بهره برده باشد، آن را خوب می فهمد و درک می کند؛ اما همین موضوع ساده و روشن در ورزش و فوتبال کشورمان هنوز فهمیده نشده است!
سال هاست که دست باشگاه های صنعتی در جیب دولت است و بالاترین هزینه ها را هم انجام می دهند؛ اما به پرسپولیس و استقلال که می رسند، صدای همه در می آید. پرسش اساسی این است:
باشگاهی مثل پرسپولیس چه فرقی با سپاهان، ذوب آهن، سایپا، پیکان و... دارد؟ ضروری است این نکته را هم مطرح کنیم که باشگاه پرسپولیس با هواداران میلیونی در سراسر کشور به مراتب اولویت و شایستگی بیشتری نسبت به تیم های کم طرفدار و بعضا بدون هوادار دارد!؟ وقتی می شنویم فلان بازیکن جوان باشگاه پرسپولیس در رختکن ورزشگاه درفشی فر می خوابد! و مهمان فوتبالیست متاهل این باشگاه به دلیل بی پولی و دریافت نکردن حق و حقوق اش مجبور است در منزل نزدیکان و آشنایان و هواداران بخوابد، فقط می توانیم متاثر شویم. بنابراین باشگاه پرسپولیس را باید به دست کسی سپرد که «مدیر» باشد. شناخت کافی و آگاهی کامل و لازم از حوزه ای که می خواهد مدیریت کند، داشته باشد. مدیریت یعنی تدبیر، یعنی درایت. وقتی یک فدراسیون یا یک باشگاه آسان ترین و بی هزینه ترین «تدبیر بحران» را نمی داند و از انجام آن عاجز است. چه باید کرد؟ وزارت ورزش باید در گام نخست کار را به دست اهل و متخصص امر بسپارد. باید اداره فوتبال و باشگاه را به قصد اصلاح و انداختن ریل آن در مسیر درست به دست اهلش سپرد. لطفا تماشاگران را فراری ندهید و فوتبال کشور و باشگاه پرسپولیس را از چنگ «ناشیان» نجات دهید.اگر در دولت تدبیر و امید اراده ای وجود دارد و قصد دارند ورزش و فوتبال کشور را از این آشفتگی نجات دهند و آن را در مسیری درست قرار دهند که به نفع کشور باشد و برای مردم و جوانان شادی به وجود آورند. باید مدیریت فوتبال و باشگاه پرسپولیس را به «اهلش» بسپارند.
اصولا در فوتبال و باشگاه پرسپولیس مدیری نداریم که بتواند تصمیم بگیرد. آقایان! خودتان حساب کنید: چند وقت است که نشسته اید روی صندلی مدیریت؟ تا امروز چه کرده اید!؟ خصوصی سازی که نکردید، اسپانسر که نیاورده اید، پس چه کرده اید؟ پهن کردن کاسه گدایی جلوی مردم! آقایان! این را بدانید که خوب هم می دانید! در همین کشورمان افراد اهل، علاقه مند و اسپانسرهایی هستند که حاضرند هزینه های باشگاه استقلال و پرسپولس را با جان و دل متقبل شوند به شرط آنکه وزارت ورزش موانع بی دلیل جلوی آنان نگذارد. آقایان! فوتبال و باشگاه پرسپولیس از «سوءمدیریت» رنج می برد. دولت مردان تا دیر نشده فکری عاجل در این زمینه داشته باشند.
