«فرزند شاهین» بر لبه ی پرتگاه
سوء مدیریت ها ظرف چند سال کمر پرطرفدارترین تیم آسیا را شکسته و نام پرسپولیس را با بحران گره زده است. این روز ها "فرزند ناخلف شاهین" به سرعت به پرتگاه نزدیک می شود.
هواداران پرسپولیبس در چند سال اخیر آنقدر "تحمل" کرده اند که دیگر طاقت شان تاق شده است. پرطرفدارترین تیم فوتبال آسیا چند سال است که از بحران درنیامده و خون به جگر هوادارانش می کند. تیم نتیجه نمی گیرد و هواداران غصه می خورند؛ این حکایت قرمزهای تهران در چند سال اخیر است.
علت این وضع چیست؟ چرا تیمی که سابقه افتخارات شاهین افسانه ای را یدک می کشد و خود سال ها در اوج گام برداشت اینک در قصر دره ی ناکامی منتظر مرگ است؟
پرسپولیس به گواه کار و ارقام پرافتخارترین تیم ایران در رقابت های داخلی است. بسیاری از اسطوره های فوتبال ایران و ملی پوشان نامدارش از این تیم سربرآورده اند. هنوز هم پرسپولیس پرطرفدارترین تیم آسیاست اما هواداران تیم در کوچه و خیابان برای تیم شان سینه سپر نمی کنند و باد در گلو نمی اندازند، چرا که جایگاه فعلی پرسپولیس در جدول و عملکردش در سال های اخیر برای هواداران حکایت "پای طاووس" شده است.
سوء مدیریت
مهم ترین عامل شوربختی سرخ های پایتخت نبودن مدیریت صحیح در باشگاه است. پرسپولیس چندین سال است که رنگ آرامش و ثبات به خود ندیده و هر سال جنجال تازه و اتفاق های تعجب آور نوین در آن رخ می دهد.
مدیران کارنابلد پرسپولیس در این سال ها تنها کاری که از دست شان برآمده حرف زدن بوده است. در این سال ها اگر نگاهی به رسانه ها ببیندازید سیل گسترده و آزار دهنده مصاحبه مدیران پرسپولیس را می بینید که فقط حرف زده اند و حرف و حرف و حرف.
آن که "عمل کردن" نمی داند با حرف زدن زیاد جای خالی بی تدبیری و بی برنامگی اش را پر می کند. از رویانیان رییس پلیس تا طاهری رییس شرکت آن قدر حرف زده اند که فریاد اعتراض هواداران در طنین صدایشان گم شده است. امسال که دیگر اوج نابسامانی در تیم حاکم است. پنج هفته از لیگ پانزدهم گذشته و باشگاه اسپانسر ندارد.
گذشته روشن
تیمی که روزگاری بهترین شرکت های تجاری ایران برای چاپ اسم شان روی پیراهن آن سر و دست می شکستند به وضعیتی دچار شده که به قول یکی از بزرگان تیم، اسپانسرها می ترسند پا پیش بگذارند!
شاهین، باشگاهی مردمی بود. هزینه ای نداشت اما همان مقدار خرجی هم که داشت از طریق مردم تامین می شد. فوتبالیست های شاهین هر یک به مقداری به تیم پول می دادند و بودجه لازم بای تهیه توپ و لباس و مخارج عادی تامین می شد.
آن روزها فوتبال ایران از پول خالی بود ولی حرص پیروزی و خوب بازی کردن بین بازیکنان رقابت ایجاد می کرد. امروز هرچه دومی کمتر شده حرص کسب اولی بیشتر و بیشتر شده است.
این را گفتیم که بازیکنان پرسپولیس هم بدانند در چه تیمی بازی می کنند. مشکل مالی وجود دارد و این اصلا اتفاق خوبی نیست. بی تدبیری مدیران ناشی هم کار را بدتر می کند. هر کسی جای بازیکنان پرسپولیس باشد و پول نگرفته باشد و ببیند که مدیرانش برای کسب پول دست به دامان هواداران شده اند، سر به اعتراض بلند می کنند و علم اعتصاب برمی افرازند.
با این حال وقتی که لیگ به خاطر تیم ملی تعطیل است و بهترین فرصت فراهم شده که تیم به هماهنگی برسد تا بلکه نتایج بعدی دل هواداران را شاد کند، اقدام قهرآمیز بازیکنن چه معنی دارد؟ پرسپولیس از این کار چه سودی می برد؟ بازیکنان چه سودی می برند؟ هواداران چه؟
فرزند شاهین، این روزها بیشتر فرزند ناخلفی است که خاطره پدر نامدارش را لکه دار می کند. همه چیزش خلاف حقیقت و دور از شان پرسپولیس است جز هوادارانش. تنها هواداران سرخ ها هستند که مانند همیشه بزرگوارانه "تحمل" می کنند.
پرسپولیس خود زاده بحران است؛ از آن روز که شاهین مورد غضت امرا و روسا قرار گرفت و کوچ دسته جمعی بازیکنان به تیم دیگر، پرسپولیس را وارد ماجرا کرد تا امروز، پرسپولیس بحران های متعددی را تجربه کرده است. بحران امروز اما کمرشکن است.
روزگار نامراد فرزند شاهین ادامه خواهد داشت مگر اینکه برخی چیزها تغییر کند. نخست نوع نگرش مدیران باشگاه که البته با وضعیت فعلی بسیار دشوار می نماید. نه مدیرعامل و نه اعضای هیات مدیره در ظاهر توانایی حل مشکلات را ندارند.
بزرگ شماریدش
دومین عامل مدیریت کلان تر موضوع است. وزارت ورزش به عنوان ناظر و مالک فعلی باشگاه باید بیشتر برای آن دل بسوزاند و تصمیم های عاقلانه تری بگیرد. بازیکنان هم ارزش صبر هواداران را بدانند و حالا که تیم جوان تر شده و می تواند آینده خوبی داشته باشد با دست خود تیشه به ریشه تیم نزنند. حرکت اعتراضی بازیکنان مانند کسی است که روی شاخه ای نشسته و آن را اره می کند، سرانجام این کار سقوط همه "پرسپولیس" است.
فرزند شاهین، اعتبار شاهین را طلب می کند. شاهین بزرگ بود چون آدم های بزرگ آن را ساختند و اداره کردند، پرسپولیس هم آدم های بزرگ می خواهد.
