از ورزشگاه پير تاشكند تا ورزشگاه شارجه

بیست و سومین جام جهانی فوتبال در سال 2026 به میزبانی قاره امریکای شمالی برگزار خواهد شد اولین جام جهانی که با میزبانی 3 کشور ایالات متحده امریکا ، کانادا و مکزیک برگزار خواهد شد. تیم ملی فوتبال ایران در مرحله دوم گروهی مقدماتی این بازیها و در سومین دیدار این گروه، در شهر تاشکند به دیدار تیم ملی ازبکستان رفت، دیداری که متن و حواشی جذاب و خواندنی بسیار داشت، که در اینجا به بخشی از آنها خواهیم پرداخت؛ تیم ملی فوتبال ایران در روز سه شنبه هفدهم مهرماه با پرواز اختصاصی از طریق فرودگاه مهرآباد تهران عازم تاشکند پایتخت ازبکستان شد. در طول سفر بازیکنان و کادر فنی روحیه خیلی خوبی از خود به نمایش گذاشته بودند اما شگفتانه این سفر، حضور اصحاب رسانه، گروه هواداری تیم ملی فوتبال و سرمشوقین آن، در کنار تیم ملی همراه با پرواز اختصاصی بود. ساعت 10 صبح بازیکنان یکی، یکی به قسمت پاویون فرودگاه مهرآباد وارد شدند. امیر قلعه نویی بهمراه دستیاران و مدیران رسانه ای تیمش! وارد پاویون ریاست جمهوری شد. نکته ای که در اینجا نظر مرا به خود جلب کرد این بود که قلعه نویی پس از ورود به پاویون به سراغ خبرنگاران اعزامی و هواداران آمد و بصورت تک به تک به آنها خوشامد گفت و با آنها سلام و احوال پرسی کرد و همراه مدیر رسانه ای تیمش یعنی سیامک قلیچ خانی با آنها به مرور خاطرات پرداخت و لبخند بر لب، سفر آغاز شد. پرواز و هواپیما رأس ساعت که چه عرض شود، رأس ثانیه تیک آف کرد و پرید، در طول پرواز از گفت و گو و خوش آمدگویی خلبان به کادر فنی و بازیکنان و استرس کلامی سرمهماندار که بگذریم همه چیز خوب و منظم پیش می رفت. پنج تن از بازیکنان که لژیونر بودند شامل: مغانلو، قایدی، عزت الهی، قدوس و آزمون شب قبل با پروازی از دوبی عازم تاشکند شده بودند. ساعت 15:00 به وقت محلی هواپیمای اختصاصی تیم ملی در تاشکند به زمین تا نشست، و بازیکنان بدون مشکل یک به یک گیت گذرنامه و کنترل ویزا را رد کردند، البته امیر حسین حسین زاده کمی بعد از بقیه ویزایش صادر و به جمع بقیه بچه ها ملحق شد. تیم ملی با یک اتوبوس اختصاصی به همراه اسکورت به هتل محل اقامتشان عزیمت کردند. بچه های رسانه نیز به هتل دیگری که دست بر قضا محل اقامت تیم ملی ازبکستان بود، رفتند. این نزدیکی به تیم حریف، با اعتراض ازبکها روبرو شد، البته اعتراضی که به مدیران تیم خود داشتند و سرانجام نیز به نتیجه ای نرسید. در دو روز اقامت پیش از دیدار ازبکستان و ایران در هتل به نتایجی رسیدم که ماحصل آن، مطالب زیر می شود:
– نظم و انضباط در اردوهای تیم ملی ایران بسیار بیشتر از سایر کشورها بود (به نحوی که بازیکنان ازبکستان یک به یک از اردو خارج شده و گاهاً تا نیمه های شب نیز در لابی و یا محوطه هتل در حال قدم زدن و رفت و آمد،بودند)
– حساسیت کادر فنی بالأخص، شخص سرمربی در تیم ملی ازبکستان بر روی بازیکنانش آنقدر بالا نبود به طوری بازیکنان آزادانه و بدون هماهنگی با مدیر رسانه ای تیم شان با هرشخصی اقدام به مصاحبه کرده و … برای مثال خبرنگاران ایرانی جلالدین ماشاریپوف بازیکن استقلال را در گوشه ای از لابی گیر انداخته و از وی در مورد بازی سوال می پرسیدند، و او هم بدون هیچ ملاحظه ای در پاسخ به سوال آنها در مورد مصدومیت اوستون اورونوف بازیکن ملی پوش پرسپولیس اینگونه پاسخ داد که بعید می دانم مصدومیت او جدی باشد و با توجه به اینکه تیم ایران تیمی خوب و قوی است آرزو می کنم که بازی را ببریم. و اما روز بازی فرا رسی؛
گروه هواداری تیم ملی با اعزام 6 سرمشوق که 6 طبل بزرگ به همراه داشتند عازم ورزشگاه شد. در اطراف ورزشگاه هواداران تیم ملی ازبکستان به استقبال هواداران ایرانی آمده بودند و از دیدن طبلهای بزرگ سرمشوقین ایرانی شگفت زده شده بودند، آنها با خود، اقلام فرهنگی و هواداری نیز بهمراه داشتند و بین ایرانیان حاضر در ورزشگاه بنیادکار پخش می کردند به نحوی که هر ایران با یک پرچم و مچ بند و … وارد استادیوم پیر شهر تاشکند می شد. راستی گفتیم ورزشگاه پیر تاشکند؛ ورزشگاه 38،000 نفری تاشکند که قبلا با نام بنیادکور شناخته می شد و در سال 2012 به طور کامل مورد بازسازی و با نام ورزشگاه ملّی (Milli Stadium) افتتاح شد، بطوری که وقتی وارد ورزشگاه می شدید احساس نمی کردید که این ورزشگاه یک ورزشگاه پیر و خسته است. سکو های ورزشگاه دیگر جای نشستن نداشت، بیشتر از 37،500 نفر بلیط تهیه کرده بودند و ایرانیان حاضر در ورزشگاه در حدود 500 نفر بودند اما 500 نفری که الحق والانصاف زور و قدرت صدایشان به آن 37،000 نفر می چربید. نیمه اول بازی با بازی هجومی ازبکها آغاز و ادامه یافت، اما تیم ایران یکی یکی این حملات را ختثی و دو تیم با نتیجه مساوی بدون گل به رختکن رفتند. اما نیمه دوم نیمه متفاوتی بود، تعویض ها خون تازه ای به رگهای فنی تیم ایران تزریق کرد، بطوری که در نیمه دوم تیم ایران توپ و میدان را در اختیار گرفت و با وجود اخراج یکی از بازیکنان خود و ده نفره شدن، حملات خوبی را روی دروازه ازبکستان تدارک دید. که در یکی از این حملات، توپ با دست یکی از مدافعین ازبک در محوطه جریمه شان برخورد کرد و داور خطای پنالتی را گرفت، ولی با بازبینی صحنه توسط کمک داور ویدئویی این پنالتی رد شد. صحنه ای که خود هواداران و کارشناسان ازبک نیز اعتقاد داشتتد که پنالتی بود! در هر حال این دیدار با نتیجه بدون گل به اتمام رسید و دو تیم با 7 امتیاز در رده های اول و دوم قرار گرفتند.
اما از حواشی این دیدار اعتراض برخی هواداران ازبک به بازیکنان تیم شان و سر دادن شعار، علیه آنها بود و دریک صحنه ماشاریپوف به سمت تماشاگران رفت و با آنها درگیری لفظی پیدا کرد. تیم ملی ایران نیز پس از یک جلسه تمرین و ریکاوری در روز شنبه با پروازی اختصاصی عازم امارات شد تا برای دیدار با قطر آماده شود.
دیداری که پس از تحولات سیاسی در منطقه از مشهد به شارجه امارات منتقل شد تا تیم ایران در روز سه شنبه بیست و ششم مهرماه از تیم ملی قطر در شارجه میزبانی کند.