کی روش: روحانی که راضی است؛ دل گودرزی
و اسدی که ناراضی هستند را بدست می آورم
و اسدی که ناراضی هستند را بدست می آورم
کارلوس کی روش درباره اتفاقات رخ داده در فوتبال کشورمان صحبت کرد و گفت با همه مشکلاتی که وجود دارد دغدغه برخی افراد در ایران یک چیز است؛ مرخصی های سرمربی تیم ملی.
از وعده های عملی نشده ناراحت بود، اما ناامید نبود. سرمربی پرتغالی تیم ملی بهانه گیری هم نکرد و نگفت اگر نتیجه نگیریم به خاطر نبود امکانات و عملی نشدن وعده هاست. در پس تمام صحبت های کارلوس کی روش امید به آینده وجود داشت و او از تلاشی صحبت کرد که انجام خواهد داد تا تیم ملی به نتیجه برسد.
کی روش دغدغه هایی داشت که آنها را به طور مفصل در میان گذاشت.
گفت وگو با کی روش را در زیر بخوانید.
** با این روند بازیکنان جوان ایران آینده درخشانی نخواهند داشت
روز پنجشنبه دیدار مهمی در راه مقدماتی جام جهانی 2018 در پیش داریم، شما بارها اعلام کرده اید که جام جهانی برای ما شروع شده است و با این شرایط وضعیت تیم ملی برای بازی با گوام که صدرنشین گروه است، چگونه است؟
حتما باید در این بازی به پیروزی برسیم، برد در این بازی برای ما بسیار حائز اهمیت است چون در دور اول مقدماتی جام جهانی مسابقات کوتاهی را پیش رو داریم و حتما باید در این مسابقه نتیجه لازم را کسب کنیم. مطمئنا در دور اول مقدماتی جام جهانی دیگر تیم های گروه به خاطر مسافت طولانی که باید پرواز کنند و شرایطی که حاکم خواهد شد امتیازاتی از دست خواهند داد. مطمئن هستم این اتفاق رخ خواهد داد. در عین حال در خانه و در ورزشگاه آزادی بازی خواهیم کرد و باید برنده دیدار با گوام باشیم.
ما شرایط متفاوتی را تجربه می کنیم، اکنون خون جوانی به تیم ملی تزریق شده است و به خصوص بعد از جام جهانی و در طول مسابقات جام ملت ها و بعد از آن بازیکنان جوان زیادی را به تیم ملی معرفی کرده ایم. در حال حاظر بازیکنان جوان زیادی در تیم ملی داریم که پتانسیل بالایی دارند اما تجربه ای ندارند. لحظه بسیار حساسی را پشت سر می گذاریم به این دلیل که مسابقات صعود به جام جهانی بازی هایی نیست که بخواهیم فرایند یادگیری را هم در آن تجربه کنیم بلکه جایی است که باید عملکردتان را در زمین ثابت کنید. به غیر از این دیدارهایی که در پیش داریم گزینه های زیادی نداریم به این دلیل که شرایط بازی های دوستانه را نداریم و تاریخ هایی نیست که در آنها بتوانیم بازی دوستانه انجام دهیم. کار بسیار دشواری داریم اما مطمئنا تلاش خواهیم کرد تا بهترین عملکرد را داشته باشیم.
همه انتظار داشتند بعد از جام جهانی 2014 تیم ملی جوان شود که برای جام ملت ها و بعد از آن رخ داده و بازیکنان جوانی به تیم آمدند. با این وجود یکی از مشکلات اولیه ای که شما همیشه به آن اشاره می کنید موضوع زمین تمرینی است که هنوز هم حل نشده است.
از بُعد توسعه و تجربه و پیشرفت بازیکنان و به ثمر رساندن این کارها که به آن اشاره شد یکسری مسائل داخلی و کلی است و یکسری مسائل خارجی وجود دارد. ما در جهان 3 نوع کشور و ممالک مختلف داریم، کشورهایی که غیرفوتبالی محسوب می شوند بسیار محدودند و بیشتر کشورها فوتبالی هستند. کشورهای فوتبالی هم به دو دسته تقسیم می شوند. برزیل، آلمان، فرانسه، هلند، اسپانیا، انگلیس، ایتالیا، روسیه و... کشورهایی هستند که باشگاه ها بازیکن را آماده می کنند تا به تیم ملی کمک کنند اما گروه دیگر کشورها که آنها نیز فوتبالی محسوب می شوند شرایط شان اینگونه است که فدراسیون ها به اجبار باید بازیکنان سطح اول کشور را جمع و آنها را برای استعدادیابی و تیم ملی آماده کنند. به طور مثال باشگاه های ایران هرچقدر هم بخواهند سخت کار کنند، نمی توانند یک بازیکن را آماده سطح بازی بین المللی کنند آن هم به خاطر شرایط و سطح مسابقات داخلی که با آن مواجه هستیم.
بیشتر توضیح می دهید؟
در این هفته شاهد حضور یکسری از برترین های دنیا در قالب تیم ستارگان جهان در ایران بودیم. بازیکنانی مانند لوئیز فیگو، ادگار داویدز و... که نه تنها برنامه های فدراسیون هایشان برای تیم های ملی شان قوی است بلکه توانسته اند در بهترین باشگاه های جهان هم فرصت بازی داشته باشند. وقتی درباره ایران و یکسری کشورهای دیگر صحبت می کنیم برنامه تیم ملی و چارچوب آن است که می تواند بازیکنان را آماده کند اما چطور می توان با 5-6 جلسه تمرین بازیکنان جوانی مانند محمدحسین کنعانی، مرتضی پورعلی گنجی، امید عالیشاه، مهدی ترابی، مهدی طارمی، میلاد محمدی، علی کریمی و ... را ساخته و پرداخته کرد. اگر به همین روالی که پیش می رویم، پیش برویم هیچ آینده ای برای این بازیکنان وجود ندارد. اگر مسائل فعلی فوتبال ایران تغییر نکند آینده درخشانی در انتظار فوتبال ایران نخواهد بود.
** ماجرای توصیه کی روش به پدر عزت اللهی
به خوبی به یاد دارم 3 یا 4 سال پیش بود که پدر سعید عزت اللهی پیش من آمد و با او درباره آینده پسرش صحبت کردیم. او می خواست راهکاری برای پیشرفت سعید پیدا کند. به او گفتم بهتر است هرچه سریع تر راهی پیدا کند تا سعید بتواند خارج از ایران فوتبالش را دنبال کند. زمانی که او تقریبا 17 ساله بود و در ملوان بازی می کرد به پدرش گفتم اگر 3 یا 6 ماه دیگر دست روی دست بگذاری فرصت اینکه سعید بتواند فوتبالیست کاملی شود و خارج از ایران بازی کند را از دست خواهد داد. بهترین پیشنهاد و نصیحت من به شاگردانم این است که بازیکنانی مانند طارمی، ترابی، میلاد محمدی، سروش رفیعی، احمد عبدالله زاده، عالیشاه و تمام بازیکنان هرچه سریع تر بروند و فوتبالشان را خارج از ایران دنبال کنند. اگر به سردار آزمون دقت کنید متوجه منظور من خواهید شد. فقط مسائل تمرینی نیست و مسائل کلی دیگری است که بازیکنان با آن دست و پنجه نرم می کنند.
** هیچ کس به صحبت های من گوش نمی کند
در 4 سال گذشته که در ایران بودم هر موقع صحبت یا مشورتی داشتم و هر ایده ای که خواستم بدهم هیچ کس به آن گوش نکرد. شاید بهتر باشد به کوالالامپور مالزی و سمینار تیم های AFC و مربیان جهان بروم چون کشورها و تیم های دیگر علاقه دارند نظرات من را بشنوند اما در ایران و در سیر آموزشی، هیچگاه نظرات من را نخواستند، یکسری صحبت ها و مشورت ها در مسیر المپیک دارم که هیچگاه از آنها استفاده نشده، برای تیم های ملی پایه و تیم های دیگر هیچگاه نظرات من استفاده نشد و شنیده هم نمی شود. یک مطلب پیش رو داریم و آن هم این است که جهان به سرعت در حال پیشرفت است و در این بین جهان فوتبال شرایط ویژه تری دارد که به سرعت پیشرفت می کند. اگر سریعا و فورا بلند نشویم و شروع به دویدن نکنیم مطمئنا عقب خواهیم افتاد. این موضوع واقعا ناراحت کننده است به خاطر بازیکنان مستعدی که در ایران وجود دارند، به خاطر هوادارانی که علاقه به فوتبال در آنها موج می زند. بیشتر از این نمی خواهم درباره این مسائل صحبت کنم و فقط از این به بعد می خواهم زمان و انرژی ام را صرف بازیکنان خودم کنم.
** دغدغه فوتبال ایران شده مرخصی های سرمربی تیم ملی
فوتبال ایران نشان داده نتیجه گراست، ما اکنون جوانگرایی کردیم و آیا می توانیم با این جوانگرایی نتیجه بگیریم یا باید صبر کنیم و هزینه های آن را بپردازیم. به نظر شما قیمت این جوانگرایی در تیم ملی چه خواهد بود و ما باید چقدر هزینه بپردازیم؟ همانند بازی با ترکمنستان که پس از آن انتقادهایی از شما صورت گرفت.
دقیقا درست می گویید، ما قبل از جام جهانی هم با همین مسائل دست و پنجه نرم می کردیم. صعود به جام جهانی، بازی با کودکان در حیاط خلوت خانه نیست. مطلبی که بسیار حائز اهمیت است کیفیت بازیکنان و مسابقات است. به خوبی اطلاع دارم که من اعتبارم را اینجا روی میز گذاشتم و بابت این اعتبار ریسک کرده ام. من باید کاری را انجام دهم که فکر می کنم برای فوتبال ایران صحیح است. وقتی 3 سال پیش برای فوتبال ایران برنامه بلندمدت دادم تعهدات لازم به من به صورت شفاهی انجام شد، به من درباره زمین تمرینی، مرکز ارتقای سطح فنی بازیکنان که در آکادمی در حال ساخت است و تمام این موارد تعهد دادند، اما این اتفاق رخ نداد.
در فوتبال ایران با مسائل بسیار جدی و مهمی روبه رو هستیم که حتما باید به آنها فکر کنیم. در درجه اول کیفیت زمین ها در فوتبال ایران است، موضوع دوم فوتبال پایه و تمریناتی است که برای بازیکنان جوان فوتبال ایران در نظر گرفته می شود و باید یک سیستم رقابتی خوب برای جوانان ایران و پایه وجود داشته باشد. موضوع سوم آموزش مربیان و همین طور برنامه های مختلف آموزشی در مسیر آنهاست. همینطور برنامه های تیم ملی و بازی های دوستانه که باید در این برنامه ها گنجانده شده باشد و مطمئنا حمایت های مالی نیز در ادامه است، اما در حال حاضر ببینید که دغدغه برخی افراد در این شرایط چیست. دغدغه این افراد تعطیلات سرمربی تیم ملی است. ما الان با مشکل بزرگی به نام سربازی بازیکنان تیم ملی مواجه هستیم، بازیکنان مشکل مالیاتی دارند، اما باز هم به گونه ای وانمود می شود که گویا تنها مشکل فوتبال ایران تعطیلات سرمربی تیم ملی است.
مشکل فوتبال ایران این شده که سرمربی تیم ملی چند روز در ایران بوده یا نبوده، آیا این دغدغه ها واقعا جدی است؟ به هیچ وجه نمی توان این مسائل را جدی قلمداد کرد. شما با تمام این مشکلات مواجه هستید، ساختمان آکادمی ملی فوتبال قرار بود ساخته شود اما ساخته نشده، شما زمین تمرینی ندارید، بازیکنان مشکل سربازی و مالیاتی دارند، لباس های تیم ملی هماهنگ نشده، اما در عین حال می آیید مخل آسایش مردم می شوید، به این دلیل که سرمربی 6 هفته در تعطیلات بوده و این 6 هفته تعطیلات نیز بنا بر قراردادش کاملا قانونی بوده و هماهنگی های آن قبلا با رئیس فدراسیون فوتبال انجام شده است.
یک بازیکن در ایران وجود دارد که دیگر به هیچ وجه نمی تواند در اختیار تیم ملی باشد. این بازیکن دیگر نمی تواند به پرچم و کشورش خدمت کند اما او می تواند برای باشگاهش در لیگ قهرمانان آسیا بازی کند در حالی که بازی کردن او برای تیم ملی ممنوع است. وقتی از این اتفاقات رخ می دهد باز هم افراد ترجیح می دهند در خصوص تعطیلات سرمربی تیم ملی صحبت کنند. مهرداد پولادی، حسین ماهینی، بختیار رحمانی، سروش رفیعی، احمد عبدالله زاده و 5-6 بازیکن دیگر هستند که روی آنها هزینه شده، کارهای لازم برای آنها انجام شده و این بازیکنان آماده و پرداخته شده اند تا به تیم ملی خدمت کنند اما موضوع صحبت مرخصی سرمربی تیم ملی است. زمین تمرین نداریم، باز هم صحبت تعطیلات سرمربی تیم ملی است. افرادی که درباره سرمربی تیم ملی صحبت می کنند نمی آیند و این شجاعت را ندارند که بگویند کادرفنی تیم ملی 7-8 یا 9 ماه حقوق نمی گیرد، حقوق ها 7 ماه پرداخت نشده اما باز هم راجع به تعطیلات سرمربی تیم ملی صحبت می کنند. این طور به نظر می رسد که این مسائل را فقط برای سرگرمی عنوان می کنند اما باز هم وظیفه ما این است در بازی با گوام و روزی که برای مسابقه آماده می شویم برنده از زمین بیرون بیاییم.
با همه این شرایط باید اذعان کنم که همه ما واقعا خسته شده ایم، اما به خاطر هواداران و به خاطر حامیان تیم ملی؛ فقط به خاطر آنها به مسیرمان ادامه می دهیم تا زمانی که ببینیم خداوند بزرگ چگونه ما را مورد رحمت خودش قرار می دهد.
** گِله ای از کفاشیان و هیئت ریئسه ندارم
حمایت های بیشتری که در صحبت های اخیرتان گفته اید فقط همین مسائل را در برمی گیرد یا موارد دیگری هست که فکر شما را مشغول کرده است، این دغدغه ها باید از سوی فدراسیون فوتبال حل شود یا وزارت ورزش و جوانان؟
من فقط در مجموع درباره فوتبال صحبت می کنم. واقعیت مطلب این است و من هم مطمئن هستم خیلی از افراد از صحبت های من خوشحال نمی شوند، اما آقای کفاشیان هرچه در توان داشته و در بضاعتش بوده برای تیم ملی انجام داده است. این موضوع بسیار شفاف است و کار دیگری نمی توانند انجام دهند، هرچیزی که برای کفاشیان مقدور بوده انجام داده است، همینطور هیئت رئیسه فدراسیون که همیشه تلاش کرده بهترین ها را برای ما فراهم کند و همیشه بهترین تلاش شان را برای ما انجام داده و از آنها هیچ گِله یا دلیلی برای شکایت ندارم.
تلاش آنها و کاری که فدراسیون فوتبال برای تیم ملی بزرگسالان، تیم ملی ساحلی، فوتسال، تیم های ملی بانوان و تیم های دیگر انجام می دهند، تحسین برانگیز است. این فرصت را داشتم که در جام جهانی فوتبال ساحلی در پرتغال کنار تیم ملی باشم. یک روز به یک تیم فوتبال که 11 بازیکن در آن بازی می کردند، گفتم تیمی نیست که با حداقل دریافتی بتواند چنین عملکرد و بازدهی داشته باشد اما وقتی عملکرد تیم ملی فوتبال ساحلی را دیدم نظرم عوض شد. به این دلیل که در عمرم هیچ تیم فوتبالی و فوتسالی را در دنیا ندیده بودم که با امکانات بسیار کم بتواند چنین عملکردی داشته باشد. شرایط تیم ملی فوتبال ساحلی پرتغال، برزیل و اسپانیا را از نزدیک دیدم و آن روز که ایران مقابل برزیل بازی کرد در استادیوم بودم و واقعا خون ایرانی آن روز در بدن من فوران می کرد. واقعا از صمیم قلب می گویم که آرزوی من این است که حتی بازیکنان تیم ملی فوتبال ساحلی هم باید مورد حمایت بیشتری قرار می گرفتند چون لیاقت بیش از اینها را دارند. با چشمان خودم آنجا شاهد آن بودم و واقعا این مسائل تحسین برانگیز است.
** روحانی هم از عملکرد تیم ملی راضی بود، تنها گودرزی و اسدی ناراضی بودند
علی کفاشیان 3 روز پیش در گفت وگو با تسنیم اعلام کرد «دیگر نمی دانم چه کار باید کنم تا وزیر ورزش از ما راضی شود». او هم به این مسائل اشاره کرد که تیم ملی فوتبال ساحلی عملکرد خوبی داشته، تیم بانوان به خوبی کار و برای اولین بار از گروهش صعود کرد و تیم ملی فوتبال هم راهی جام جهانی شد...
واقعا چه چیز بیش از این لازم است تا بتوان یک کشور و همین طور وزارت محترم ورزش را راضی کرد؟ با نوع عملکردی که ما در جام جهانی برزیل داشتیم همه کشور و حتی رئیس جمهور محترم دکتر روحانی از عملکرد ما راضی بودند. متاسفانه تنها 2 نفر از عملکرد ما راضی نبودند و آن هم وزیر محترم ورزش و جوانان و همین طور دکتر اسدی دبیرکل فدراسیون فوتبال بود.
ما به جام ملت های آسیا رفتیم و در آنجا خود استرالیایی ها در تلویزیون و رسانه هایشان متفق القول گفتند که عملکرد بنجامین ویلیامز داور استرالیایی بازی ایران و عراق بسیار ضعیف بود و عملکرد بدی داشت. گفتند او حق ایران را ضایع کرد اما متاسفانه اینگونه به نظر می رسد که ما نتوانسته ایم رضایت برخی افراد را کسب کنیم. توصیه من به رئیس فدراسیون، آقای کفاشیان این است که او هم باید کاری که من انجام می دهم را انجام دهد چون نمی توان دل همه را به دست آورد و همه را راضی نگه داشت. اگر وزیر محترم و دکتر اسدی از نتایج ما و شرایط ناراضی هستند، باید بگویم کاری بیشتر از این از دست ما برنمی آید. توصیه ام به کفاشیان این است که دقیقا کاری که من انجام می دهم انجام دهد، سخت کار و تلاش و سعی کند تمرکزش روی کار خودش باشد. من تلاش خودم را همیشه خواهم کرد تا در سرحد توانم بتوانم کاری انجام دهم که آنها هم یک روزی راضی شوند. کاری خواهم کرد که به امید خدا دل آنها (گودرزی و اسدی) را نیز روزی به دست آورم.
** زمان خداحافظی نکونام خوب بود، دورانش نه
جواد نکونام رهبر تیم ملی بود و شما اعتقاد زیادی به این بازیکن داشتید که در نهایت ابتدای امسال از بازی های ملی خداحافظی کرد.
برای من صحبت کردن درباره این مسائل همیشه سخت است چرا که شما هر چقدر هم برنامه ریزی کنید کارها به درستی انجام نمی شود و در نهایت به بن بست می خورید. فکر می کنم تصمیمی که جواد نکونام برای خداحافظی از بازی های ملی گرفت در زمان مناسبی گرفته شد اما در دوران مناسبی گرفته نشد. این تصمیم، زمان مناسبی برای او بود به خصوص بعد از 2 بازی مهم مقابل تیم ملی شیلی قهرمان کوپا آمریکا و همین طور سوئد اما نوع خداحافظی نکونام آن طور که باید می بود، نبود. خداحافظی نکونام باید به گونه دیگری صورت می گرفت چرا که جایگاه چنین بازیکنی با این همه دستاورد ملی و بین المللی بسیار بالاست.
باید در بازی مقابل سوئد و در زمین، مراسمی بسیار شکیل و با پرستیژ برگزار می شد تا نکونام از بازی های ملی خداحافظی کند. خود من متاسفم که نتوانستم از ارتباطات شخصی ام استفاده کنم چون می توانستم به سرمربی تیم ملی سوئد یا مسئولان فدراسیون فوتبال این کشور که دوستانم هستم اطلاع دهم تا مراسم بسیار شکیلی را برگزار کنند که این اتفاق رخ نداد. مطمئن هستم اگر به فدراسیون سوئد می گفتم کاپیتان تیم ملی فوتبال ایران می خواهد پس از 152 بازی ملی از بازی های ملی خداحافظی کند، برنامه ای بسیار خوبی برای او برگزار می کردند. این تصمیم در دوران بدی انجام شد به این دلیل که در حال حاضر ما بازیکنان جوانی را به تیم تزریق کرده ایم و آن رهبریتی که باید در تیم وجود داشته باشد در حال حاضر وجود ندارد. مطمئنا بازیکنانی بسیار خوب مانند آندرانیک تیموریان، پژمان منتظری، سیدجلال حسینی هستند اما اکنون مدتی طول می کشد تا جایگزین مناسبی برای نکونام داشته باشیم.
سوال دیگر این است که آیا شما با خداحافظی نکونام موافق بودید و حالا که بحث بازگشتش به تیم ملی به عنوان بازیکن راه افتاده موافق این موضوع هستید یا نه. اگر اینگونه باشد شما او را به عنوان بازیکن به تیم ملی بازمی گردانید یا اینکه دستیارتان خواهد شد؟
استنباط من این بود که وقتی جواد نکونام از بازی های ملی خداحافظی می کند به تیم ملی به عنوان عضو کادرفنی اضافه خواهد شد. ما این توافق را با هم کردیم اما بعد از آن نمی دانم چه اتفاقی افتاد. در این مدت قرار بود خود من هم بروم و اصلا ادامه همکاری من با فدراسیون فوتبال ایران ممکن نبود که بعد از آن رفتم و برگشتم و بعد از آن هم دیگر نمی دانم درباره موضوع نکونام چه اتفاقی افتاد.
** بازنده همه داستان ها من هستم
علی کفاشیان اعلام کرده سفری به هلند و آلمان خواهد داشت و با روسای فدراسیون این دو کشور مذاکره خواهد کرد تا در صورت امکان تیم های ملی آلمان و هلند با ایران بازی دوستانه برگزار کنند. این موضوع با شما هماهنگ شده و از احتمال برگزاری بازی دوستانه با آلمان و هلند اطلاع دارید؟
از سفر کفاشیان خبر دارم، اما نمی دانم چه زمانی قرار است بازی دوستانه ایران با هلند و آلمان اتفاق بیفتد چون ما اکنون روز آزادی برای انجام بازی دوستانه نداریم. اردوهایی که من از آن صحبت می کنم وقفه های بین فصل، قبل از آغاز مسابقات لیگ، در میانه فصل و در پایان است؛ مانند سال اولی که من به ایران آمدم و در اتریش اردویی را برپا کردیم. در چنین اردوهایی بازیکنان می توانند تجربه بین المللی به دست بیاورند، فصل جاری که تمام شود ما به المپیک 2016 ریو می رسیم و این می تواند فرصت مناسبی برای تیم ملی باشد به این دلیل که در آن زمان تمام تیم های دنیا به دنبال انجام بازی های دوستانه هستند و ما می توانیم از آن فرصت برای انجام بازی های دوستانه استفاده کنیم.
اگر نتوانیم بازی های دوستانه بزرگ انجام دهیم من می توانم به فرانسه بروم و از طریق دوستانی که در آنجا دارم با تیم های باشگاهی فرانسوی بازی دوستانه انجام دهیم، همین طور با تیم های اسپانیایی، ایتالیایی و همچنین با تیم های پرتغالی و آفریقای جنوبی که قبلا هم با آنها بازی دوستانه انجام داده ایم، بازی های دوستانه با این تیم ها ترتیب دهم تا بازیکنانم صاحب تجربه شوند. من در تمام جهان دوستان زیادی دارم. در برزیل و آرژانتین دوستان من حضور دارند و اگر این فرصت را برای کار با بازیکنان و تمرین با آنها داشته باشم مطمئنا می توانیم سطح مان را ارتقا دهیم. همانطور که گفتم می خواهم انرژی و شور و اشتیاقم را برای بازیکنان خودم بگذارم، بازنده همه داستان های دیگر من هستم که دیگر نمی خواهم درباره آنها صحبت کنم.
** اگر یک روز از ایران بروم، به خاطر موقعیت های کاری دیگر نیست
در مقاطع مختلف صحبت از حضور شما در تیم های دیگر به میان آمده از جمله تیم ملی مکزیک و تیم های باشگاهی. درباره این موضوع چه نظری دارید و اینکه چه صحبتی با هواداران فوتبال ایران دارید؟
جایگاه و موضع من دقیقا مانند قبل است. من از آن دست مربیان نیستم که یک روز با یک تیم صحبت کنم و روز دیگر بخواهم بازیکنانم را با تیم دیگری تمرین دهم. این طور نیست که یک روز اینجا باشم و یک روز آنجا، به فدراسیون فوتبال ایران و علی کفاشیان تعهد دارم و همیشه هم به قراردادم متعهد هستم. کاملا به بازیکنان و کادرم وفادار هستم و این وفاداری من برای هواداران تیم ملی ایران بسیار پابرجاست. اطمینان داشته باشید و باور کنید اگر در هر لحظه ای تصمیم به رفتن بگیرم به این دلیل نیست که بخواهم به تیم دیگری بروم و رفتن من مطمئنا به خاطر موقعیت کاری در جای دیگری نخواهد بود. اگر تصمیم به رفتن بگیرم دلیلش این خواهد بود که به نتیجه رسیده ام که زمینه رسیدن به اهدافم در اینجا وجود ندارد. هیچ وقت به خودم اجازه نمی دهم که به هواداران فوتبال ایران دروغ بگویم و فراتر از آن هیچ وقت نمی توانم به آن هوادارانی که همیشه وفادار من بوده اند دروغ بگویم. همانطور که گفتم وظیفه من است که کاری که انجام می دهیم بتواند توقعات هواداران فوتبال ایران را برآورده کند.
من نمی خواهم در کشتی تایتانیک باشم وقتی که در حال غرق شدن است. بیاییم فراموش نکنیم و به این نکته حساس توجه کنیم که جام جهانی 2018 می تواند اتفاق مهمی را برای ایران رقم بزند. جام جهانی 2018، دو سال و خورده ای بعد از اتمام تحریم های جهانی علیه ایران برگزار می شود. آن موقع تمام تحریم ها برداشته شده که فرصت بسیار خوب و طلایی است تا کشور ایران بتواند در آن رویداد بزرگ دوباره خودش را نشان دهد. من نمی خواهم در کشتی تایتانیک باشم وقتی این کشتی در حال غرق شدن است، بیاییم فراموش نکنیم و به این نکته حساس توجه کنیم که جام جهانی 2018 می تواند اتفاق مهمی را برای ایران رقم بزند. جام جهانی 2018، دو سال و اندی بعد از اتمام تحریم های جهانی علیه ایران برگزار می شود و آن موقع تمام تحریم ها برداشته شده است که فرصت بسیار خوب و طلایی است تا کشور ایران بتواند در آن رویداد بزرگ دوباره خودش را نشان دهد.
** شرایط آماده سازی تیم ملی به مراتب بدتر از 4 سال پیش است
در جام جهانی 2014 برزیل تحت آن شرایط بسیار سخت باز هم توانستیم باعث افتخار هواداران شویم اگر چه همه افراد خوشحال و راضی نبودند و ما هم از این اطلاع داریم. حتی خود من توقعم این بود که به دور دوم صعود کنیم. من اینجا بودم و هستم تا به جام جهانی صعود کنیم و توقعم این است که به دور دوم هم برویم. دوست دارم کاملا متوجه این مطلب شوید که تمام جهان با سرعت زیادی در حال پیشرفت است و شرایطی که ما امروز در ابعاد آماده سازی تیم ملی داریم به مراتب بدتر از 4 سال پیش است. تعداد اردوها و تعداد روزهای تمرین مان و زمین بدی که قبلا در اختیار داشتیم اکنون 5 سال پیرتر شده است.
من آسیایی نیستم اما 3 بار و در 3 دوره مختلف در آسیا کار کرده ام. بسیار جالب است که بیش از 65 درصد از منابع مالی فیفا از شرکت های آسیایی تامین می شود. در ابعاد آماده سازی تیم ملی قانون فیفا می گوید که تیم های آسیایی 4 روز برای آماده سازی خود زمان دارند و این هدیه ای است که اروپایی ها و مسئولان فیفا با در نظر گرفتن اینکه منابع مالی آنها از آسیا می آید، به این قاره داده اند. شما مسافت های طولانی را طی می کنید و شاید پنجشنبه در دوحه قطر بازی داشته باشید و سه شنبه آینده باید در توکیوی ژاپن به میدان بروید. این مسافت های طولانی را در نظر بگیرید و فقط 4 روز برای آماده سازی فرصت دارید، آنها پول شما و آسیایی ها را برای خودشان و اینکه تیم های قدرتمندی در اروپا داشته باشند استفاده می کنند. از این پول برای اینکه بازیکنان بهتری داشته باشند، لیگ های بهتری داشته باشند، حق پخش های قوی و اسپانسرهای بزرگ داشته باشند و این از منابع مالی آسیایی هاست، درست است آنها به لحاظ فوتبالی بهتر هستند اما حداقل باید به تیم های آسیایی 7-8 روز وقت بدهند تا تیم های خود را آماده کنند. با 4 روز حتی اگر 3 هزار سال هم بگذرد ما نمی توانیم مقابل اروپایی ها مسابقه دهیم.
با آمدن استرالیا به آسیا هنوز هم این قاره برای جام جهانی 4 سهمیه دارد و با آمدن استرالیا به صورت خودکار یک سهمیه از آسیا گرفته شد. 3 سهمیه جام جهانی آسیا تقریبا قطعی و مشخص است که استرالیا، کره جنوبی و ژاپن آن را در اختیار دارند و فقط یک سهمیه می ماند که ازبکستان، قطر، ایران، امارات، چین و همه تیم های آسیایی باید برای آن یک سهمیه بجنگند. شما در یکی دو سال گذشته به تیم ملی استرالیا نگاه کنید که بازی های دوستانه اش با انگلیس، آلمان، برزیل، اروگوئه و تیم هایی مانند آنها بوده است.
آنها مثل تیم های آسیایی نمی آیند با تیم های آسیایی بازی کنند، اینکه استرالیا به آسیا آمده هیچ اشکالی هم ندارد اما حداقل یک سهمیه جام جهانی به آسیا اضافه کنید. ببینید استرالیایی ها چه کاری انجام دادند، آنها زمانی که می خواهند بازی دوستانه انجام دهند با تیم های خوب بازی می کنند اما بازی های رسمی را در آسیا انجام می دهند که به جام جهانی صعود می کنند و مسیر صعودشان نیز هموار است. ایران چه کار می کند که تمام این دست اندازها را از سر راهش بردارد؟ برنامه فوتبال ایران برای توسعه فوتبالش و چالشی که پیش رو دارد چه خواهد بود؟ من جواب این سوال را به شما خواهم داد؛ جواب، «بحث کردن درباره تعطیلات سرمربی تیم ملی است.»
