پای متهمان مالی باز هم به فوتبال باز شد!
یکی از شعارهای اصلی مسئولان ورزش در دولت تدبیر و امید خصوصی سازی 2 باشگاه زیان ده استقلال و پرسپولیس بود و وعده و وعیدهای بسیاری در این خصوص نیز از سوی مسئولان مطرح شد. ابتدا قرار بود تا پیش از آغاز لیگ برتر این 2 باشگاه خصوصی شوند، اما این مسئله پس از تلاش 4 باره منتفی شد.
کلید دولت اعتدال گویا در ورزش چندان پاسخگوی مشکلات نیست و در شرایطی که در طول یکسال گذشته بارها و بارها مسئولان ورزش کشور از رفع مشکلات دو تیم استقلال و پرسپولیس خبر داده بودند، اما گویا اهالی دولت یازدهم نیز مانند سایر دولت های قبلی در واگذاری این 2 باشگاه پرطرفدار و تامین هزینه های مالی آنها با مشکل روبرو هستند.
یکی از شعارهای اصلی مسئولان ورزش در دولت تدبیر و امید خصوصی سازی 2 باشگاه زیان ده استقلال و پرسپولیس بود و وعده و وعیدهای بسیاری در این خصوص نیز از سوی مسئولان مطرح شد. ابتدا قرار بود تا پیش از آغاز لیگ برتر این 2 باشگاه خصوصی شوند، اما این مسئله پس از تلاش 4 باره منتفی شد.این در حالی است که استقلال و پرسپولیس با تصمیم گیری های شتاب زده مسئولان ورزش، این روزها در بعد مدیریتی با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کنند و هر روز خبر تازه ای از اختلافات و مشکلات مالی آنها به بیرون درز می کند.
ماجرا از کجا آغاز شد؟
بی شک فوتبال ایران تابلوی اصلی سنجش مدیران ورزش در کشور است و به تبع آن وضعیتی که سرخابی های پایتخت در پی تصمیم گیری مدیران پیدا می کنند، عیار جایگاه مدیریتی مسئولان ورزش کشور را در اختیار اهالی ورزش قرار می دهد.
بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم و انتخاب وزیر ورزش از میان استاتید دانشگاهی، این امید ایجاد شد که با روی کار آمدن یک مدیر تحصیل کرده ورزشی، ورزش کشور ضمن دور شدن از دخالت اهالی سیاست، به سمت شکوفایی و پیشرفت حرکت کند. مسئولان جدید ورزش نیز همچون مدیران دولت های گذشته، فعالیت های خود را با مدیریت بر سرخابی ها آغاز کردند و تصمیم گرفتند تا سر و سامانی به اوضاع نه چندان جالب استقلال و پرسپولیس بدهند.
در این مسیر وزارت ورزش ابتدا تصمیم داشت مبحث خصوصی سازی که از سال های دور قرار است در فوتبال ایران عملیاتی شود را اجرایی کند اما بعد از کش و قوس های فراوان این مسئله نیز به سال های آینده موکول شد تا مسئولان ورزش خودشان دست به کار شده و بار دیگر مدیریت سرخابی ها را بر عهده بگیرند. از همین رو رسیدگی به وضعیت این 2 باشگاه و تصمیم گیری در خصوص وضعیت هیئت مدیره و اسپانسرهای آن به امیر رضا خادمی واگذار شد که هر چه افتخار در ورزش ایران به دست آورده در کشتی بوده و این برای اولین بار بود که پای به فوتبال می گذاشت.
تصمیم گیری های اهالی وزارت ورزش برای سرخابی ها با تصمیمات اشتباه و عجیب و غریب خادم آغاز شد و ابتدا مدیر عاملان سابق 2 باشگاه از کار برکنار و اعضای هیئت مدیره نیز کنار گذاشته شدند. در ادامه کار مسئولان ورزش تصمیم گرفتند که ابتدا به وضعیت سرخپوشان تهرانی سر و سامان دهند. وزارت ورزش اسامی اعضای هیئت مدیره پرسپولیس را اعلام کرد و غیر از یکی دو نفر، نام سایر نفرات برای هیچ کس آشنا نبود. اما بالاخره اعضای هیئت مدیره کار خود را آغاز کردند و در اولین گام اسپانسرهای پرحاشیه باشگاه معرفی شدند.
ماجرا اما وقتی جالب تر شد که خبر رسید در راه انتخاب اعضای هیئت مدیره پرسپولیس بده بستان هایی نیز در کار بوده و تحصیلات آکادمیک وزیر ورزش و انتظاری که اهالی ورزش از مدیریت دانشگاهی وزیر داشتند، در این راه تاثیرگذار نبوده است. اما اختلافات از همان ابتدای فصل گذشته مشخص بود کار باشگاه پرسپولیس به جایی رسید که حمید رضا سیاسی، به یکباره از عضویت هیئت مدیره به ریاست هیئت مدیره و از این جایگاه با اخراج مدیر عامل قبلی و حتی سرمربی، به پست مدیر عاملی پرسپولیس دست یافت. اما دیری نپایید که سیاسی نیز به واسطه زندانی شدن، مدیرعاملی سرخپوشان را از دست داد اما ردپای وی همچنان حتی از داخل زندان نیز در فوتبال دیده می شد.
در این بین اما نمی توان از نقش وزارت ورزش و نصرالله سجادی به عنوان مسئول جدید رسیدگی به امور 2 باشگاه استقلال و پرسپولیس در تغییرات به وجود آمده غافل ماند. این روزها معلوم نیست اهالی وزارت ورزش که تا همین چند ماه پیش به صورت مستقیم در روند تغییر و تحولات پرسپولیس دخالت داشتند، حالا چرا روزه سکوت گرفته و در بحران ایجاد شده خود را مبرا از هرنوع خطا و اشتباهی می دانند. مسئولان امروز ورزش در شرایطی با شعار مدیریت دانشگاهی، مدیریت ورزش کشور را به دست گرفتند که انتظار می رفت حاصل این مدیریت دانشگاهی منجر به تصمیم گیری های آگاهانه و جلوگیری از برخوردهای شتاب زده شود. اما عملکرد مسئولان ورزش کشور در یکسال گذشته نه تنها باری از دوش ورزش برنداشت، بلکه این روزها با حوادثی که برای سرخابی ها در حال به وجود آمدن است، به نظر می رسد که حاشیه و سروصداهای ورزش ورزش بیشتر و بیشتر نیز شده است.
رد پای یاران بابک زنجانی
چند سالی بود که ورزش کشور به خصوص فوتبال ایران دروازه ای برای حضور و شهرت یافتن افراد سیاسی و برخی از نمایندگان مجلس شده بود و این افراد با لابی های گسترده سعی داشتند با حضور در جمع اعضای هیئت مدیره باشگاه های ورزشی، از فرصت محبوبیتی که فوتبال داشت به خوبی استفاده کرده و بر شهرت خود بیفزایند.
این شکل و شمایل ورزش به خصوص در دوران ریاست جمهوری 8 ساله محمود احمدی نژاد نمود ویژه ای یافت و تعداد زیادی از مدیران ورزش از شخص اول ورزش کشور تا مسئولان پایین دستی اغلب مدیرانی غیرورزشی بودند که با حضور در ورزش به شهرتی که می خواستند دست یافتند. اما پایان دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد این امید را در میان اهالی ورزش زنده کرد که ورزش بار دیگر به ورزشی ها سپرده خواهد شد. دولت جدید و وزارت ورزش نیز در انتخابات خود بر این نکته تاکید داشت اما افرادی برای جایگاه های مختلف ورزشی انتخاب شدند که یا جلوس در این جایگاه بر قاموس این افراد نمی گنجید و یا اینکه تخصص لازم را نداشتند.
اما دولت تدبیر و امید نیز چندان بر خلاف مسیر دولت قبل در موضوع ورزش رفتار نکرد. اگر در دوران محمود احمدی نژاد سیاسیون بودند که با ورود به ورزش بر شهرت خود می افزودند، این بار در دولت حسن روحانی نوبت به فعالان اقتصادی و سرمایه داران رسیده تا برای رسیدن به شهرت، تمام تلاش خود را برای حضور در ورزش معطوف کنند. البته حضور سرمایه داران و فعالان اقتصادی در ورزش امر نامناسبی نبوده و بعضا این افراد کمک های قابل توجهی نیز به ورزش داشته اند اما نحوه انتخاب این سرمایه داران و عدم نظارت و توجه دستگاه های نظارتی دولت سبب شد تا خبر از حضور افرادی در ورزش شنیده شود که پرونده چندان روشنی ندارند.
یکسال پیش بود که ماجرای حضور 2 تن از شرکای بابک زنجانی، میلیاردر معروف که چند ماه قبل از آن به دلیل بدهی های نفتی اش به وزارت نفت بازداشت شده بود، مطرح شد و شنیده شد این 2 نفر در تلاش هستند تا بتوانند خود را به یکی از باشگاه های پرطرفدار نزدیک کنند و در این زمینه موفقیت هایی نیز به دست آوردند. این در حالی است که این 2 شریک آقای میلیاردر نیز خود از جمله افرادی هستند که بدهی های بسیاری برگردن آنها وجود داشت و تکلیف این بدهی ها به دولت نیز مشخص نشده بود.
البته این اولین بار نیست که بابک زنجانی و یارانش پای در فوتبال می گذاشتند. زنجانی پیش از این نیز قبل از آغاز لیگ برتر سیزدهم، راه آهن شهر ری را خریداری کرد و نام سورینت را به ابتدای نام باشگاه راه آهن افزود تا مشخص شود هلدینگ سورینت که متعلق به بابک زنجانی نیز هست قرار است اسپانسر تیم فوتبال راه آهن باشد. بعد از این ماجرا نیز رد پاهایی از حضور بابک زنجانی و شرکایش در باشگاه پرسپولیس دیده شد که از جمله آنها می توان به ماجرای رنگ آمیزی یکی از هواپیماهای هلدینگ سورینت به رنگ قرمز و ثبت نام پرسپولیس بر روی آن اشاره کرد.
بازگشت مجدد سیاسی به فوتبال!
هفته گذشته و در جریان اعتراض کادر فنی و بازیکنان استقلال به عدم پرداخت های مالی جلسه ای در وزارت ورزش و در محل کار بهرام افشارزاده تشکیل شد اما زمانی که استقلالی ها وارد محل جلسه شدند حضور یک چهره آشنا باعث تعجب آنها شد.
حمیدرضا سیاسی مدیرعامل پیشین باشگاه پرسپولیس که به خاطر نشست با یکی از عوامل موساد در زمان حضورش در پرسپولیس مشکلاتی برایش ایجاد شده بود، در جمع آبی پوشان حضور یافته بود و تمامی توضیحات در مورد اسپانسر و حمایت های مالی را ارائه کرد.
این اتفاق علاوه بر ایجاد مجدد شائبه در وزارت ورزش برای استفاده از حمیدرضا سیاسی که در خوشبینانه ترین حالت متهم پرونده ای جنجالی در سال گذشته بوده، این بحث را دوباره باز می کند که سیاسی باز هم هر دو باشگاه استقلال و پرسپولیس را توامان از نظر مالی مدیریت می کند؟
حمیدرضا سیاسی در شرایطی توضیحاتی پیرامون اسپانسر را به استقلالی ها ارائه کرد که گفته می شود او در پشت پرده با اسپانسر پرسپولیس هم در ارتباط است. این درحالی است که فصل گذشته به خاطر همسان بودن سرمنشاء اسپانسر استقلال و پرسپولیس حرف و حدیث زیادی به وجود آمد.
تبلیغات برای انتخابات مجلس در فوتبال
این روز ها شنیده می شود هدف از انجام تمام این کار ها چیده شدن یک ترکیب مدیریتی، با هدف استفاده در تبلیغات انتخابات مجلس شورای اسلامی است. اتفاقی که از تغییرو تحولات سال گذشته سرخابی ها آغاز شد و فقط برای اینکه از محبوبیت و اهرم فوتبال برای سرنوشت انتخابات مجلس در تهران استفاده شود.
البته این اولین و آخرین بار نیست که اهالی سیاست برای کسب شهرت روی به فوتبال می آورند و این مسئله در دولت های گذشته به ویژه در دولت های نهم و دهم به شکل محسوسی وجود داشت. اما گویا حضور سیاسیون در ورزش برای کسب شهرت به دولت یازدهم نیز سرایت کرده و نه تنها اهالی سیاست بلکه برخی از اهالی اقتصاد و سرمایه داران را نیز وادار کرده تا برای کسب شهرت روی به فوتبال آورند. اما گویا این بار برنامه ها برای انتخابات مجلس بسته شده و فوتبال نیز راه حل مناسبی برای کسب شهرت برخی شده است.
