بزرگ نباش اما کاپیتان پرسپولیس باش!

پرسپولیس سال 92

پرسپولیس مدل 94

10 تغییر در این 2 سال نشان دهنده اوضاع وخیم تیم فوتبال پرسپولیس در نگهداری بازیکنان با سابقه است!

در پرسپولیس البته بازوبند کاپیتانی روزگاری ابهت خاصی داشت و بزرگانی مثل علی پروین، حمید جاسمیان، محمود خوردبین، فرشاد پیوس، حسین عبدی، مجتبی محرمی، جعفر کاشانی، احمد رضا عابدزاده ، محمد پنجعلی، افشین پیروانی، محمد مایلی کهن، علی کریمی، علی دایی، مهدی مهدوی کیا، کریم باقری و ... آنرا به بازو می بستند اما زمانی که علیرضا نیکبخت واحدی که سابقه حضور در استقلال را داشت این بازوبند را بست خیلی ها نگران روزی بودند که شیث رضایی کاپیتان پرسپولیس این بازوبند را بر مچ دست بست و آن را یک تکه پارچه خطاب کرد. این در حالی است که پیشکسوتی مثل حسین کاشی نژاد عنوان می کند که 7 سال در پرسپولیس بازی کرد اما به خاطر حضور بزرگان فوتبال در این تیم هیچگاه نتوانست کاپیتان پرسپولیس شود!

بازوبند کاپیتانی در پرسپولیس نه امروز بلکه چند سالی است تبدیل به یک بحران شده به طوری که اگر محمد نوری و هادی نوروزی را فاکتور بگیریم متوجه می شویم که بازیکنانی در پرسپولیس این بازوبند را بسته اند که سابقه بیشتر از 3 سال در این سه تیم نداشتند. این موضوع نه تنها برای انتخاب کاپیتان بلکه پرسپولیس را در نتیجه گیری هم دچار مشکلات عدیده کرده است به طوری که سالهاست سرخپوشان از نتیجه گیری مورد پسند هواداران شان عاجزند.

در زیر کاپیتان های چند سال اخیر تیم فوتبال پرسپولیس را مشاهده می کنید.

به نظر می رسد از آنجایی که حرمت امامزاده را متولی نگه می دارد مسئولین باشگاه پرسپولیس باید فکری برای این مسئله کنند و شاید چاره کار اینجا باشد که در تیمی مثل پرسپولیس آنقدر تغییرات بوجود نیاید تا مسئله ساده ای مثل بازوبند کاپیتانی تبدیل به یک بحران شود.

روزی روزگاری هر بازیکنی به این افتخار نائل می آمد که کاپیتان باشد بازوبند کاپیتان سابق را کنار نمی گذاشت و دنبال بازوبند جدید نبود بلکه همان تکه پارچه به نفر بعدی ارث می رسید اما حالا از این رسم دیرینه در پرسپولیس چه مانده است؟ کاپیتانی فقط از نامی به نام دیگر تغییر می کند. آن هم ظرف هفته ای به هفته دیگر. گذشت آن زمان که تا ۱۰ سال یک بازیکن کاپیتانی را در دست داشت. گذشت آن زمان که برای انتخاب نفر اول یک تیم قاعده و قانونی وجود داشت. حالا پرسپولیس این قدر اسیر بی مدیریتی است که دیگر کدام مدیر است که بخواهد به کاپیتانی تیمش فکر کند. اصلا چرا باید فکر کند؟ اصلا چرا باید به این فکر کرد که پرسپولیس را چه شده که دیگر آدم هایش ثابت نیستند و مسئله کاپیتانی دیگر دغدغه نیست.

به راستی این تکه پارچه باید دور بازوی هر بازیکنی بسته شود؟ شخصیت و وزن هر تیم به کاپیتان آن باز می گردد و دقیقا یکی از مشکلات بزرگ پرسپولیس همین بوده که یک دهه است افراد خیلی بزرگی پا به این نگذاشته اند که وارثان خوبی برای این تکه پارچه باشند. بزرگی که وقتی به عنوان اولین نفر به میدان می آید ابهت و بزرگی از او ببارد نه وقتی هواداران چه از قاب کوچک در منزل و چه از سکوها در ورزشگاه به نفر اول پرسپولیس نگاه می اندازند دلشان بترسد و با حسرت به روزهایی فکر کنند که نمی دانستند بین بازیکنان چه کسی باید کاپیتان باشد تا شان دیگری زیر سوال نرود. تیمی که بزرگی ندارد که هواداراش به آن افتخار کند و با غرور از آن صحبت کند جای بسی تعمق و تفکر دارد. آری این پرسپولیس سالهاست که اسیر تفکرات خام است. تفکراتی غلط که این تیم را به سمت بی هواداری سوق می دهد.آقایان مسئول پرسپولیس خالی است. خالی از بزررگی و کاریزما. این تیم را دریابید نه اینکه ببلعید.

پرسپولیس باید از روزهایی می ترسید که به بهانه اسم داشتن و یا ملی پوش بودن هر بازیکنی را کاپیتان خود خواند بدون اینکه کسی به عواقب چنین تصمیمات احساسی فکر کند.

عکس های گذاشته شده خود گواه همه چیز است. تشخیص و نظر با شما. آیا همه افرادی که در طی این سالها بازوبند کاپیتانی را به دست بسته اند همگی در یک سطح هستند و همگی شایستگی این تکه پارچه را داشته اند؟