جلالی: به موفقیت تیم ملی با قلعه نویی خوش بینم

 سرانجام پس از کش و قوس های فراوان روز یکشنبه امیر قلعه نویی به عنوان سرمربی جدید تیم ملی فوتبال انتخاب شد تا پس از 12 سال بار دیگر یک مربی ایرانی روی نیمکت تیم ملی بنشیند. در گفت وگو با مجید جلالی کارشناس و مربی فوتبال کشورمان انتخاب دوباره مربیان داخلی برای هدایت تیم ملی را پس از نزدیک به یک دهه بررسی کرده ایم.

آقای جلالی! نیمکت تیم ملی فوتبال پس از 12 سال حضور مربیان خارجی مانند کارلوس کی روش، مارک ویلموتس و دراگان اسکوچیچ دوباره به یک مربی ایرانی رسیده است، درباره اعتماد مجدد فدراسیون فوتبال به مربی داخلی صحبت هایتان را آغاز می کنید.

به خاطر اینکه حداقل ما سعی می کنیم به نیروها و مربیان خودمان اعتماد کنیم و فضا برای کار بدهیم، خوشحالم. در کنار این باید از مربی حمایت لازم را انجام بدهیم، به هر حال مربیگری تیم ملی، شغل پرفشار و پرچالشی است و همه باید حمایت کنند.این چتر حمایتی نه به خاطر یک فرد، بلکه به خاطر فوتبالی ملی مان باید ایجاد شود. به خصوص که اگر ما بتوانیم صاحب مربیان خوبی باشیم، این خودش یک دید ملی است و امیدوارم این حمایت انجام شود.

انتخاب فدراسیون هم امیر قلعه نویی بود و او بعد 16 سال دوباره قرار است روی نیمکت تیم ملی بنشیند. این انتخاب را چطور می بینید؟

امیدوارم نگاه آقای قلعه نویی یک نگاه ملی باشد، البته می دانم که همین طور هم هست. وی چه در نحوه کار، چه انتخاب مربیان، چه انتخاب بازیکنان، منافع فوتبال و ملی را در نظر بگیرد و قطعا هم همین طور خواهد بود.

در حالی دوباره قرار است هدایت تیم ملی فوتبال را یک مربی ایرانی بر عهده بگیرد که همواره در دوره های گذشته شاهد تبعیض فدراسیون فوتبال بین مربیان داخلی و خارجی بوده ایم و امکانات و شرایطی که برای مربیان غیرایرانی فراهم شده، برای مربی ایرانی در نظر گرفته نمی شود.

وقتی حمایت می شود، باید فرض کنیم که یک مربی خارجی آوردیم، پول سنگینی به او داده ایم و مجبوریم از او حمایت کنیم و برنامه هایش را هم اجرایی کنیم. انتظار می رود که الان هم همین طور باشد. بازی ها و اردوهای تدارکاتی طوری باشد که تیم ملی و مربی تیم در آرامش باشند و بتوانند با تمرکز کامل تنها به موفقیت تیم فکر کنند و فکرشان درگیر کمبودها و بی توجهی ها باشد.

علاوه بر بحث امکانات و رسیدگی ها، زمان کافی هم خلاف مربیان خارجی به مربیان داخلی داده نمی شود.

همین طور است و این معضلی است که با آن روبرو هستیم، برای مربیان وطنی خیلی زمان و وقت قائل نیستند. اگر برگردیم به عقب می بینیم، علی دایی، امیر قلعه نویی و حتی محمد مایلی کهن با اولین شکست برکنار شده اند. به همین خاطر با یک شکست فشار زیادی را به مربی داخلی وارد خواهد شد و باید کادر جدید تیم ملی خیلی برنامه ریزی شده کار را جلو ببرند تا تیم در آرامش کار کند و بازیکنان بتوانند شایستگی شان را در بازی های پیش رو نشان بدهند.

جام ملت های آسیا که دی و بهمن سال آینده در قطر برگزار می شود آزمون اصلی تیم ملی با قلعه نویی و مربی ایرانی است، یک جام سخت با رقبایی سرسخت، تا محک سنگینی در انتظار قلعه نویی باشد.

به هر حال تیم ملی قرار است در جام ملت‎ ها شرکت کند، جامی که نزدیک به 50 سال است که نتوانسته ایم موفق باشیم، کشورهای رقیب هم پیشرفت کرده اند، با توجه به این واقعیت ها باید برای موفقیت تلاش کنیم، اینکه انتظار داشته باشیم یک نفر می تواند این کار را بکند و ما را به این افتخار بزرگ برساند، غیرمنصفانه است.همه باید دست به دست هم بدهند و هر کسی تا جایی که از دستش بر می آید از تیم حمایت کند تا تیم ملی به افتخاری که شایسته آن است، برسد.

حمایت همه جانبه قطعا لازم است اما به نظر می رسد جام ملت های سال آینده برای اینکه اعتماد به مربیان ایرانی ادامه پیدا کند، اهمیت بالایی دارد، به خصوص که با ناکامی به نظر می رسد پرونده مربیان داخلی بسته شود و دوباره به سمت مربی خارجی برویم.

در فوتبال کاری نمی توانید بکنید همه را راضی کنید، خیلی از کسانی که منافع شان در این انتخاب نیست، منتظر لغزش مربی داخلی هستند تا کل مربیان ایرانی را بزنند. در این 30 سال به شکلی این ماجرا تکرار شده است.به خاطر منافع ملی و نه فردی، باید همه نگاه حمایتی از تیم داشته باشیم، مربی ایرانی لغزش داشته باشد، کسی به او رحم نمی کند. اینجا در حوزه ملی هم نمی توانید کاری بکنید که همه را راضی کنید، مگر اینکه همه بازی ها را ببرید و در نهایت جام بیاورید.

با این حال یکی از دغدغه هایی که منتقدان مربی داخلی این است که با توجه به اینکه اکثریت ترکیب تیم ملی را لژیونرها تشکیل می دهند و آنها زیر دست مربیان بزرگ و در لیگ های اروپایی بازی می کنند، مربی داخلی چیزی برای یاد دادن به آنها ندارد.

خیلی مشکل است مربی ای بیاورید که برای تیم ملی فوتبال جامع الشرایط باشد و همه ویژگی ها را داشته باشد. آوردن چنین مربی ای چه خارجی چه داخلی برای کشورمان خیلی مشکل است.اما می توانیم با ترکیبی که تشکیل می دهیم کمبودها را جبران کنیم. درباره مربیان خارجی نتوانستیم این کار را بکنیم، چون همیشه شرایط خودشان را داشتند و نگاهی از بالا به پایین داشتند ولی در مورد مربیان داخلی می‎توانیم ترکیبی را ایجاد کنیم که در مجموع جامع الشرایط باشد.

حال با توجه به نمایش تیم ملی در جام جهانی و میانگین سنی بالای تیم، قلعه نویی چه اولویت هایی را باید در نظر بگیرد؟

ما پیرترین تیم در جام جهانی بودیم و با توجه به نتایجی که گرفتیم در بین 32 تیم اگر اشتباه نکنم تیم بیست ویکم شدیم. به همین خاطر یک سری تحولات لازم است اما با توجه به اینکه قلعه نویی قراردادش ده ماهه است و همه نگاه ها به این است که او در پایان ده ماه در جام ملت ها چه عملکردی دارد، این زمان کم باعث می شود دست مربی برای تحولاتی که می خواهد ایجاد کند، بسته است.در درجه اول بیشتر این مربی به جای یک برنامه بلند مدت، باید کوتاه مدت فکر کند. اگر بخواهد نگاه بلندمدتی داشته باشد، درباره جایگاهش ریسک بزرگی کرده است.

چرا فدراسیون به نظر شما خلاف مربیان خارجی، برای قرارداد با مربی داخلی، به یک قرارداد کوتاه مدت بسنده کرده است؟

معتقدم در این رابطه فدراسیون اول باید برنامه داشته باشد و بعد سراغ سرمربی برود. الان که فدراسیون با آقای قلعه نویی قرارداد 10 ماه بسته است، برنامه اش هم کوتاه مدت است.با این شرایط نباید انتظار داشته باشیم تا یک مربی بیاید تغییر نسل بدهد و یک تیم خیلی جوان و کم تجربه را انتخاب کند و به آینده فکر کند. به خصوص که ما با قراردادی که با این مربی بسته ایم کاری کرده ایم که او با توجه به زمان کوتاهی که در اختیار دارد، فقط به نتیجه فکر کند.این در حالی است با مربی ایرانی یا حتی خارجی باید قرارداد 4 ساله بسته می شد که مربی تغییر نسل بدهد و هدف جام جهانی بعدی باشد. الان اما اینطور نیست و فدراسیون یک برنامه کوتاه مدت در نظر گرفته و مربی مجبور است در این پروسه کار کند.

در پایان با تمام این تفاسیر به عملکرد تیم ملی با مربی داخلی در جام ملت ها خوشبین هستید؟

کاملا خوشبین هستیم، ما می توانیم قطعا سال آینده در جام ملت ها از دوره های قبل بهتر نتیجه بگیریم.