فرکی: زمان انتخاب مربی ایرانی فرا رسیده

، بلاتکلیفی تیم فوتبال بزرگسالان ادامه دارد و با گذشت دو ماه از پایان بازی های ایران در جام جهانی هنوز سرمربی جدید تیم ملی معرفی نشده است. مسئولان فدراسیون فوتبال هم اعلام کرده اند که عجله ای برای انتخاب کادر فنی تیم ملی ندارند و می خواهند با صبر و حوصله یک مربی برجسته را برای نشستن روی نیمکت ایران انتخاب کنند. رویکرد فدراسیون برای انتخاب سرمربی تیم بزرگسالان در شرایطی است که با توجه به نتایج ضعیف تیم ملی در جام جهانی و در پیش بودن جام ملت ها، تاخیر در معرفی سرمربی می تواند به فرصت سوزی و ادامه سیر این نتایج نزولی ختم شود. در گفتگو با حسین فرکی مربی اسبق تیم ملی درباره آخرین وضعیت تیم ملی و فوتبال ایران صحبت کرده ایم.

فوتبال ملی پس از پایان جام جهانی روزهای ساکت و بدون برنامه ای را تجربه می کند، این در حالی بود که انتظار می رفت با توجه به عملکرد نسبتا ضعیف تیم ملی در قطر، برای بهبود شرایط تیم بزرگسالان که سال آینده جام ملت های آسیا را پیش رو دارد، سرعت تصمیم گیری ها برای خارج شدن تیم بزرگسالان از بلاتکلیفی بیشتر می شد اما این اتفاق نیفتاده است. آقای فرکی تحلیل شما را ابتدا از وضعیت این روزهای تیم ملی می شنویم.

در حالی جام جهانی را پشت سرگذاشتیم که اکثریت هواداران از شرایط و نتایج تیم ملی راضی نبودند، تنها نکته راضی کننده در بین افکار عمومی به پیش از جام جهانی بر می گشت که با توجه به حاشیه هایی که در تیم ملی به وجود آمده بود، یک سرمربی انتخاب شود که این حواشی را کنترل کند. امروز اما همان طور که اشاره کردید فرصت زیادی تا جام ملت ها باقی نمانده و وضعیت فوتبال ما بعد از جام جهانی در یک حالت سکون و سکوت و خواب آلودی قرار گرفته است و همین باعث می شود که سوال برای افکار عمومی و هواداران تیم ملی به وجود بیاید که قرار است در آینده چه اتفاقی بیفتد و فدراسیون فوتبال برای انتخاب سرمربی تیم ملی چه تصمیمی خواهد گرفت.معتقدم فدراسیون فوتبال باید هر چه سریعتر نسبت به این مسئله شفاف سازی کند و فوتبالی ملی ما زمان را از دست ندهد و تکلیف کادر فنی مشخص شود تا در زمان باقی مانده تا جام ملت ها آماده سازی تیم ملی هر چه سریعتر آغاز شود.

به نارضایتی از نتایج جام جهانی اشاره کردید، این در حالی بود که بقیه تیم های آسیایی عملکرد فوق‎العاده ای داشتند، عربستان توانست آرژانتین قهرمان جام را شکست دهد و کره، ژاپن و استرالیا هم به جمع 16 تیم صعود کردند اما ما هدف صعود به مرحله حذفی رفتیم اما دستمان مانند تمام 5 دوره قبل خالی ماند و بازگشت کی روش هم آنطور که تصمیم گیرندگان می خواستند چاره ساز نشد.

کی روش از نظر فنی امتحانش را در 8 سال گذشته و در 2 دوره ای که سرمربی ایران در جام جهانی بود،پس داده بود و در این دوره هم حضور او از نظر فنی تاثیری نداشت. این در حالی بود که انتظار می رفت تیم ملی یک نمایش هجومی، زیبا و مقتدرانه مانند استرالیا، کره، ژاپن و عربستان دیگر تیم های آسیایی حاضر در جام جهانی داشته باشد اما شاهد این اتفاق در تیم ملی نبودیم جز بازی احساسی که مقابل ولز انجام دادیم. در دو مسابقه دیگر اما تیم ملی عملکرد خوبی نداشت و این دلایل خودش را داشت که به بازیکنان و فضایی که در قطر وجود داشت بر می گشت و فضای خوبی نبود. دلیل آمدن کی روش هم همان طور که اشاره کردم به خاطر کنترل حواشی بود و این برای فوتبال ما و کشور بزرگی مانند ایران یک نقطه ضعف بزرگ است که یکی وجود نداشت که این حاشیه ها را کنترل و مدیریت کند و ما مجبور شویم از یک خارجی استفاده کنیم. این جابجایی هم مصادف با انتخابات فدراسیون فوتبال تبدیل به یک حربه تبلیغاتی شد و تغییرات روی نیمکت تیم ملی صورت گرفت اما با وجود حضور کی روش باز هم درگیر مسائل حاشیه ای بودیم.

و خیلی ها معتقدند که حتی با دراگان اسکوچیچ و یک مربی ایرانی هم بالای سر تیم بود، تیم ملی نمی توانست کارنامه ضعیف تری داشته باشد.

در آن مقطع که دراگان اسکوچیچ برکنار شد، موافق کنارگذاشتن او نبودم و خودش باید کار را تمام می کرد و تیم را به جام جهانی می برد. هر مربی می تواند نقاط ضعف و قوت هایی داشته باشد اما اگر به نتایج نگاه کنیم تیم ملی با این مربی فوق العاده نتیجه گرفت و ما با اخراج اسکوچیچ بی اخلاقی کردیم. البته کار از دست او خارج شده بود و تیم ملی به یک مسیر غلط و اشتباه رفته بود و هر کسی می خواست در آن مقطع خودش را در فوتبال نشان دهد و بچسباند و دخالت می کردند و این فشارها باعث برکناری وی شد. باید پرونده جام جهانی را ببندیم و برای آینده فوتبال برنامه ریزی کنیم. آینده فوتبال نیاز یک دگرگونی، به یک نیروی تازه و بنزین سبز احتیاج دارد تا در جام ملت ها و دوره بعد جام جهانی بتوانیم از اعتبار فوتبال ایران دفاع کنیم.

صحبت از دگرگونی و تغییر کردید و به نظر می رسد با پیام خداحافظی کی روش که هفته گذشته منتشر شد، این مسیر هموارتر شده است، به خصوص که گفته می شد مسئولان فدراسیون فوتبال به دنبال تمدید دوباره با این سرمربی پرتغالی هستند.

آینده فوتبال ایران با ماندن کی روش سیاه و تاریک بود و نمی توانستیم به آینده خوشبین باشیم.کاری به شخص ندارم، فوتبال ما خلاصه شده به بازیکنانی که در جام جهانی حضور داشتند، قبل از این بازی ها هم 10، 12 جوان به اردو رفتند اما این فقط یک نمایش بود و همان تیمی که به مسابقات رفت که قبلا کی روش با آنها در دوره گذشته کار کرده بود. در جام جهانی به جای 5، 6 بازیکن فعلی می توانستیم چند بازیکن جوان به این مسابقات ببریم که به تجربه شان اضافه شود، شاید بازی هم نمی کردند اما کنار تیم ملی تجربه شان بیشتر می شد ولی این اتفاق نیفتاد. ادامه چنین روندی دلسوزان فوتبال را ناامید می کند، فوتبال ایران اگر چه با توجه به سوابق و افتخارات گذشته یک وجهه خوب در فوتبال آسیا داشته باشد اما الان که از دورن تهی شده است و چیزی برای عرضه ندارد. این شرایط سبب شده آدم هایی که از جنس فوتبال هستند، میل و رغبتی برای به میدان آمدن ندارند و خانه نشین شده اند و ترجیح می دهند با توجه به این حاشیه ها وارد فوتبال شوند.

با تمام این شرایط در روزهایی که همه در انتظار رونمایی از سرمربی تیم بزرگسالان هستند، بحث گزینه ایرانی و خارجی برای تیم ملی داغ است و هر کدام هر طرفداران و مخالفان خودش را دارد، آقای فرکی! شما کدام سمت می‎ایستید؟

علاقه دارم تجربه بعدی تیم ملی با یک مربی ایرانی باشد، از بین مربیان مورد نظر هم مانند امیر قلعه نویی سابقه حضور در تیم ملی را داشته است. البته گزینه های محدودی در بین مربیان داخلی برای حضور در تیم ملی داریم و این جای تاسف دارد که دست فوتبال ایران در این زمینه خالی است و سر چیزی که وجود ندارد در حال دعوا و کشمکش هستیم. گزینه های زیادی نداریم و مسئولان فدراسیون فوتبال به گزینه هایی که وجود دارد هم اعتماد نمی کنند و جرات گرفتن چنین تصمیمی را ندارند.از طرفی با مربی خارجی هم تیم ملی نتوانسته است که نتیجه بگیرد تا فدراسیون معلق در زمین و هوا برای تصمیم گیری برای آینده نیمکت تیم ملی باشد. شاید هم مانند دفعه قبل مسئولان فدراسیون سیاست خودشان را دارند و رسانه ای نمی کنند. در حال بازی با مهره ها هستند تا مثل قبل گزینه خودشان را انتخاب کنند. این برداشت من است که گزینه شان را انتخاب کرده اند و منتظرند که زمان بخرند و دوباره همان مربی مورد نظرشان را به نیمکت تیم ملی برساندد.

سمت مربی ایرانی برای تیم ملی ایستادید اما منتقدان مربی داخلی می گویند با توجه به اینکه دانش افزایی حلقه مفقوده مربیان ایرانی است و تعداد زیادی از ملی پوشان لژیونر هستند، یک مربی داخلی نمی تواند چیزی به داشته های بازیکنانی که در خارج از کشور با مربیان بزرگتر کار می کنند اضافه کند و به همین خاطر گزینه خارجی کار بلد و روزمه دار باید روی نیمکت تیم ملی بنشیند.

وقتی شرایط دانش افزایی را فراهم نکرده ایم، مربیان را محدود کرده ایم و کلاس و دوره های مربیگری را نتوانستیم به روز برگزار کنیم، مشکل مربی نیست، مشکل مدیریت فوتبال است.در فدراسیون فوتبال بررسی کنید که در 6 سال اخیر چه چیزی به فوتبال ایران اضافه شده و تغییر کرده است که بخواهیم به مربی ایرانی ایراد بگیریم و منتقد انتخاب یک سرمربی داخلی شویم.

اما در رفتن اسکوچیچ و آمدن کی روش به وضوح شاهد چنین موضع گیری هایی از سوی برخی بازیکنان تیم ملی علیه سرمربی وقت بودیم.

این نگاه و ذهنیت خوبی نیست و بازیکن باید وظیفه خودش را انجام دهد و مربی که انتخاب شده را قبول داشته باشد. اینکه عنوان شود بازیکنان ما در اروپا هستند و مربی ایرانی را قبول ندارند، پذیرفتنی نیست.به هر حال لژیونرها هم از داخل لیگ ایران به فوتبال اروپا رفته اند و به مردم بدهکار هستند و هر چیزی دارند از فوتبال ایران دارند. به همین خاطر وقتی در اختیار تیم ملی قرار می گیرند باید کاملا تابع باشند و توانایی هایشان را در چارچوب برنامه های سرمربی در اختیار تیم ملی قرار دهندآنها که نباید برای تیم ملی و انتخاب مربی تصمیم بگیرند و مدیران فدراسیون فوتبال باید این مسئله را مدیریت کنند و موضوعی که مهم این است که همه در کنار تلاش کنیم که فوتبال ایران را به موفقیت هایی که انتظار می رود برسانیم.

به مسیر موفقیت اشاره کردید و بدیهی است که یک تیم ملی قوی از دل یک لیگ قوی رشد بیرون می آید اما لیگ ایران شرایط ناامیدکننده ای دارد، به سختی پدیده ای دیده می شود و نتایج نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان و سه دهه حسرت برای قهرمانی در آسیا گویای همه چیز هست.

شرایط ما نسبت به قبل از کرونا تا امروز خیلی متفاوت شده و همه چیز در سطح معمولی و پایین در لیگ اتفاق می افتد. مهم ترین آن بحث تماشاگران است. بعد از کرونا در فوتبال جهان هواداران به ورزشگاه بازگشته اند و حضور آنها کیفیت مسابقات را بالا برده است و به بازیکنان هم انگیزه بیشتری می دهد. بازیکنی که در یک ورزشگاه خالی بازی می کند و هیچ چشمی بازی او را نمی بیند، کیفیت و راندمان کاری اش پایین می آید. علاوه بر این فوتبال ایران گرفتار حاشیه است و دچار بلاتکلیفی و در برزخ هستیم و هر روز چند اتفاق حاشیه ای همه چیز را تحت تاثیر قرار می دهد. رفتن به سوی حواشی و مسائل دیگر سبب شده نتوانیم از دل لیگ به اندازه انگشتان یک دست بازیکن پدیده و با کیفیت کشف کنیم، وقتی در لیگ بازیکن قابل نداشته باشیم، نگاه و تمرکز روی لژیونرها می رود که در شرایط بهتر و حرفه ای تری بازی می کنند.

در پایان می‎خواهیم بپرسیم برای رهایی از این وضعیت چه کار باید کرد؟

با توجه به تجربه و سابقه ای که مدیران الان فدارسیون دارند، باید تصمیم های بهتری گرفته شود، مهدی تاج، مهدی محمدنبی و مصطفی قنبرزاده سال ها در فوتبال مدیریت کرده اند و توان بالایی دارند.نگرانی من بابت هئیت رئیسه فدراسیون فوتبال است که نمی توانند برای فوتبال تصمیم گیری کنند و تصمیمات شان بر اساس بی تجربگی و عدم شناخت است. این یک نمونه از معضلاتی است که معلوم نیست که تا کی می خواهد ادامه داشته باشد. قصد جسارت به شخصی را ندارم اما این یک واقعیت است. آدم های بزرگی در هئیت رئیسه باید حضور داشته باشند که تصمیم های درستی را بگیرند.