خداداد عزیزی: از بازی با آمریکا می ترسم!

تیم ملی امروز در یکی از حساس ترین بازی های تاریخ فوتبال ایران به مصاف آمریکا خواهد رفت. جدالی که در هر شرایطی از حساسیت های ویژه ای برخوردار است اما شانس دو تیم برای صعود به مرحله بعدی جام جهانی حساسیت ها را افزایش می دهد. تقابل با آمریکا یادآور بازی تاریخی جام جهانی 1998 است که ایران با شکست رقیب به اولین برد خود در تاریخ جام جهانی دست یافت و حالا با موفقیت در بازی امشب می تواند اولین صعود خود در تاریخ این رقابت ها را تجربه کند. خداداد عزیزی که یکی از بازیکنان حاضر در آن جدال تاریخی بود، در گفت و گو با خبرآنلاین در خصوص دیدار امشب تیم ملی و شرایط ایران در جام جهانی صحبت کرده که در ادامه می خوانید:

جام جهانی برای تیم ملی ایران اصلا خوب آغاز نشد و ما در بازی با انگلیس نتیجه بدی گرفتیم. چه اتفاقی افتاد که باعث شد آن نتیجه عجیب رقم بخورد؟

بازی با انگلیس یک اتفاق بود ولی ما هم یک سری اشتباهات داشتیم که باعث شد انگلیس آن نتیجه را بگیرد. ما اگر 10 بار هم با انگلیس بازی کنیم هیچوقت 6 گل نمی خوریم. اتفاقاتی که در این سطح خیلی کم رخ می دهد مثل بازی سال 1996 که ما به کره جنوبی 6 گل زدیم یا 7 گلی که کاستاریکا از اسپانیا خورد. من فکر می کنم ما یک سری اشتباهات داشتیم مثلا با سیستم خیلی دفاعی وارد زمین شدیم و با سیستم 5-4-1 بازی کردیم که شاید به امید بازی های جام جهانی 2018 و 2014 بودیم تا با سیستم دفاعی فشرده نتیجه بگیریم. چیزی که کی روش خیلی به آن اعتقاد داشت و در جام های جهانی قبلی هم مقابل اسپانیا، پرتغال و آرژانتین انجام داد و نتیجه گرفت. من فکر کنم اولین اشتباه ما همین بود که با این سیستم وارد شدیم که شاید دوره های قبلی جواب داد ولی این سری نتیجه نداد. اشتباه بعدی این بود که ما با سه دفاع کار را شروع کردیم. سالیان سال است که ما در لیگ اکثر تیم ها به جز استقلال با این سیستم بازی نمی کنند و اکثرا چهار دفاعه هستند و در تیم ملی هم همینطور است. روزبه چشمی هم خیلی در آن پست دفاع تخصص ندارد و پست اصلی او هافبک دفاعی است. اشتباه سوم ما این بود که عناصر هجومی خود را بازی ندادیم و کلا دو بازیکن هجومی یعنی مهدی طارمی و علیرضا جهانبخش را در زمین گذاشتیم که او هم روز خوبی نداشت. طارمی هم نیمه اول اصلا شانس گلزنی برای او به وجود نیامد. من فکر می کنم تمام این عوامل دست به دست هم داد و اینکه انگلیسی ها خیلی زود به گل رسیدند. این باعث شد ما این باخت بد را به انگلیس دادیم. اینکه زود گل خوردیم هم تاثیر داشت. فکر کنم کی روش هم بین نیمه فهمید ما با سه دفاع نمی توانیم بازی کنیم و برگشت به سیستم خودمان ولی طبیعتا اینکه ما انقدر جلو کشیدیم کار را برایمان سخت کرد و باعث شد انگلیسی ها بعد سه گل با خیال راحت پاسکاری کردند و به گل رسیدند.

برای بازی با ولز یک سری تغییراتی داشتیم که تاثیر داشت ولی نکته دیگری که به چشم آمد این بود که کی روش خیلی تلاش کرد تیم را از نظر روحی برگرداند. مثلا بعد از بازی با انگلیس حلقه اتحاد تشکیل داد یا در حرف هایش می گفت جام جهانی برای ما از بازی با ولز آغاز می شود. به نظر شما این مدل رفتارها چقدر در برد ما اثربخش بود؟

در دنیای مربیگری بحث روانی مهم است و مربیان وظیفه دارند این کار را انجام دهند. حتی ما در باشگاه های بزرگ دکترهای روانشناس را داریم که حتی فرد به فرد با بازیکنان کار روانی می کنند. این قضیه خیلی کار عجیب و غریبی نیست. در فوتبال ما حالا کمتر بوده ولی طبیعتا کار روانی کی روش در برد مقابل ولز تاثیرگذار بوده است. جدا از این قضیه من فکر می کنم باخت به انگلیس یک اتفاق بود و بازیکنان هم این را فهمیدند و خودشان را جمع و جور کردند. یک بحث تاثیر مربی است و بحث دیگر خود بازیکنان هستند. شاید اگر بچه ها نمی خواستند یا نمی توانستند خودشان را جمع کنند، کی روش هر چقدر هم کار روانی می کرد تاثیر آنچنانی نداشت ولی در این شرایط حتما بحث روانی کی روش و کادر فنی او موثر بوده است. خیلی از بازیکنان ما هم در سطح اول فوتبال اروپا بازی می کنند و امثال طارمی و آزمون و قلی زاده و جهانبخش سریع خودشان را جمع و جور می کنند. کی روش هم با توجه به تجربه اش در این قضیه آدم قدرتمندی است و توانسته بچه ها را جمع کند تا تیم آماده بازی با با ولز شود. با این حال من فکر می کنم بیش از کار روانی تغییر سیستم و صرف کردن فعل خواستن از سوی بچه ها بیشتر تاثیر داشت. از اول بازی شروع به بازی تهاجمی کردند و در فاز دفاعی نرفتند.

در بازی با انگلیس اتفاق غیرمنتظره ای درون دروازه ایران رخ داد و با مصدومیت بیرانوند فرصت بازی به حسینی رسید. بعد از بازی انتقاداتی از حسینی وجود داشت و حتی گفته می شد ممکن است در بازی با ولز از عابدزاده استفاده شود ولی کی روش دوباره به حسینی اعتماد کرد و او هم پاسخ این اعتماد را دادو در حال حاضر گفته می شود بیرانوند شرایط بازی را به دست آورده ولی حسینی هم پس از بازی با ولز وضعیت خوبی دارد. به نظر شما کدام یکی از این دو دروازه بان باید در ترکیب اصلی باشند؟

این کم لطفی است که بگوییم حسینی روی گل هایی که ما از انگلیس خوردیم مقصر بوده است. شاید اگر بیرانوند هم بود آن گل ها را می خورد. هر 6 گلی که زدند خب مثلا گل اول ضربه سر غیرقابل مهاری بود و شاید بهترین گلرهای دنیا هم نمی توانستند بگیردند یا شوت ساکا روی گل دوم که از فاصله کمی زد و مهار آن سخت بود. گل سوم از نزدیک زده شد و روی گل چهارم هم دید کافی نداشت. یکی از گل ها هم سه به دو شدند و در کل به نظرم حسینی روی گل ها تقصیری نداشت و کم لطفی است که بگوییم اگر دروازه بان دیگری بود آن ها را نمی خورد. مثلا گلر ژاپن مقابل کاستاریکا مقصر بود ولی حسینی نه. در مورد انتخاب دروازه بان هم معمولا مربیان به تمرینات آن ها نگاه می کنند. درست است که علیرضا بیرانوند دروازه بان اول ما در جام جهانی بوده و حسینی هم به عنوان ذخیره وارد زمین شده ولی او در بازی با ولز روی توپ اول خوب کار کرد و در کل عملکرد خوبی داشت. مشکل بیرانوند به نظر من ترس از بینی و ماسکش باشد و نمی دانم می توان به او اعتماد کرد و کادر فنی و مربی دروازه بان های کی روش حتما به این فکر خواهند کرد. به نظر من هر کسی که سرحال تر باشد باید درون دروازه به زمین برود.

در این دو بازی ابتدایی تیم ملی آمریکا را چطور دیدید؟

به نظر من تیم فوق العاده ای هستند. مقابل ولز یک نیمه اول فوق العاده داشتند و در نیمه دوم هم پس از گل کمی عقب کشیدند و به همین خاطر گل خوردند. مقابل انگلیس هم به مراتب بهتر از بازی نخست بودند و آن ها را تحت فشار قرار دادند و از جلو خیلی خوب پرس می کنند. تیم سرعتی و فیزیکی هستند. خب دوست دارم تیم ملی این بازی را ببرد و صعود کند اما من از بازی با آمریکا می ترسم. به نظرم تیم مرموزی دارند و چند بازیکن هجومی خطرناک در ترکیبشان است. ما مقابل ولز گرت بیل را کنترل کردیم ولی مهار پولیسیک سخت تر است چون آمادگی بالاتری دارد و جوان تر است و شاید ضربه به توپ او را نداشته باشد ولی تکنیک و سرعت حمل توپ او بهتر است. به نظر من بازی خطرناکی است و من بدون تعارف از این بازی می ترسم.به نظرم سیستمی که کی روش می گذارد و ترکیبی که انتخاب می کند خیلی مهم است. اگر ما ترسو بازی کنیم کارمان سخت می شود و باید شجاع باشیم.

شما خودتان در جام جهانی 1998 مقابل آمریکا بازی کردید و تیم ملی در آن بازی موفق به پیروزی شد. به نظر شما آمریکای 98 قوی تر است یا 2022؟

برعکس اینکه همه می گویند تیم سال 98 ضعیف تر بود ولی آن سال تیم خیلی خوبی داشتند. قبل از گل حمید استیلی آن ها خیلی ما را تحت فشار گذاشتند. یک شوت به تیرک زدند و عابدزاده هم دوتا توپ خوب گرفت. حتی در نیمه دوم وقتی 2-1 جلو بودیم دوتا موقعیت را عابدزاده از شش قدم گرفت. آن بازی بسیار سخت بود. آن روز یک اتفاقی افتاد که ما بازی را بردیم وگرنه حق آن ها باخت نبود. شاید اگر موقعیت های بازی را ببینیم آن ها بیشتر از ما موقعیت داشتند ولی ضربه سر استیلی موقعیت خطرناکی نبود اما ضربه غیرقابل مهاری زد که مثل گل اول انگلیس به ما بود و گلر آمریکا هر چقدر تلاش کرد به توپ نرسید. آن بازی بسیار سخت بود و این بازی هم خیلی سخت است چون تیم خیلی خوبی دارند با این تفاوت که تیم 98 سرعتی نبود ولی امسال تیم سرعتی دارند و من از این بازی می ترسم.

این روزها بحث های زیادی در خصوص حمایت از تیم ملی مطرح می شود و نظرات متفاوتی هم وجود دارد. دیدگاه شما نسبت به این مسئله چیست؟

هر کسی نظری دارد و من همیشه به نظر بقیه احترام گذاشته ام. انسان ها آزاد هستند که نظرشان را بدهند حالا یک عده می گویند حمایت نشود که من احترام می گذارم و نمی گویم غلط است. من خودم به عنوان کسی که در زمین فوتبال بازی در جام جهانی را تجربه کردم اعتقاد دارم بازیکنان درون زمین زحمت می کشند و پیراهن تیم ملی ایران تن آن هاست و من به آن ها احترام می گذارم چون می فهمم داخل زمین چیکار می کنند تا تیم ملی نتیجه بگیرد. من آرزو می کنم تیم ملی از گروهش صعود کند و حتی به مراحل بعد برود. برای من یک افتخار است ولی نظرات آدم ها مورد احترام است و هر کسی یک عقیده ای دارد. من به عنوان یک آدم فوتبالی که از سیاست و اقتصاد خیلی سر در نمی آورم ولی فوتبال کارم است این را می گویم. من خودم در این زمین بازی کردم و می دانم بازیکنان چقدر زحمت می کشند. شما در جام جهانی نگاه کنی همه همین شکلی هستند و عشق به تیم ملی دارند و بازیکنان برای تیم ملی کشورشان زحمت می کشند.

خبرانلاین