این نمایشی فراتر از انتظارات پس از شکست سنگین مقابل انگلیس بود. اما ترکیب صحیح، چینش درست و همچنین فداکاری بازیکنانی که 90 دقیقه سرشان را مقابل توپ گذاشتند، بردی خارق العاده و خاطره انگیز برای هواداران فوتبال ایران رقم زد. آن هم در شرایطی که ایران بعد از دیدار مقابل انگلیس به نظر در ضعیف ترین حالت روحی خود قرار داشت اما با کاهش فشار بیرونی و همچنین اتحاد بیشتر در موقعیت دشوار پیش از مسابقه همه چیز برای موفقیت هموار شد.
برای ایران همه چیز از نیمه دوم آغاز شد؛ جایی که قلق گیری نیمه اول بدل به یک بازی سریع، استفاده از کناره ها و همچنین حرکات موثر سردار روی مدافعان وسط ولز شد. در این میان احسان حاج صفی و سعید عزت اللهی بهترین نمایش ممکن را در میانه میدان داشتند و مدافعان مرکزی و کناری ایران هم فرصتی برای ایجاد موقعیت به حریف نمی دادند. به این ها باید نمایش ویژه سیدحسین حسینی را هم اضافه کرد که با تصمیم خوب کی روش بار دیگر فرصت بازی یافت تا بهترین نمایش عمر فوتبالی خود را به ارائه بگذارد.
ایران اما بعد از آن که سه فرصت استثنایی گلزنی را از دست داد، با یک اتفاق (اخراج گلر ولز که ستاره بازی بود)، موقعیت برتری عددی را به صورت کامل به دست آورد و با ورود مهدی ترابی، هر لحظه بیشتر در موقعیت برد قرار گرفت با این حال بازیکنی فوتبال ایران را به مهمترین برد چند دهه اخیر رساند که بیشترین انتقادات را در مسابقه قبلی روی دوش خود داشت؛ روزبه چشمی.
ایران پس از این گل هم عقب نکشید و اینبار با یک ضدحمله سریع دیگر و با کیفیتی که مهدی طارمی به صورت ویژه از آن برخوردار است صاحب موقعیت گل شد تا رامین رضاییان هم یکی از معدود گل های ملی خود را به زیبایی به ثمر برساند و صحنه های فوق العاده در ورزشگاه خلق کند. زمانی که او به همراه تنی چند از بازیکنان ایران مشغول گریستن بود...
فوتبال ایران به این پیروزی احتیاج داشت. به خصوص که نشان داد با رویکرد تهاجمی چه تیم خوب تر و موفق تری خواهیم بود.حالا ایران با سه امتیاز وارد روز سوم مسابقات شده و دست بالا را مقابل آمریکا و ولز خواهد داشت و چه بسا اولین صعود به دور دوم جام های جهانی در انتظارمان باشد. صعودی که پایه اش را در بهترین نمایش تاریخ فوتبال ملی جستجو خواهیم کرد.
