وزیری که توقعات ورزشی ها را برآورده نکرد
تناقض هایی که این روزها پیرامون سرمربی تیم ملی فوتبال در گفته های مسئولان وزارت ورزش و جوانان وجود دارد نشان می دهد این وزارتخانه که باید آرام کننده فضای ورزش باشد، خود اوضاعی ناآرام و چند صدایی دارد!
وزیر ورزش درحالی در مراسم نشست با پیشکسوتان فوتبال به سرمربی تیم ملی ایران تاخت که تا پیش از این نماینده این وزارتخانه اعلام کرده بود مخالفان کی روش باید از فدراسیون فوتبال بروند.
وزیر ضد فوتبال
وزیر ورزش که معتقد است، ضد فوتبال نیست و ضد فساد است را عودت می دهیم به آنچه پس از ورود ایشان به ساختمان سئول با تصمیم های ایشان برفوتبال رخ نموده است.
تصمیم هایی که منتج به رخدادهایی عمیق و منفی در فوتبال شده که شاید بتوان تنها، عمق وجودی آن را با دوره ریاست آقای علی آبادی و تعلیق فوتبال مقایسه کرد که تاثیرات آن تاکنون هم در سلولهای ساختاری این «ورزش – صنعت» پرطرفدار دیده می شود.
از بلاتکلیفی و جنگ های فرسایشی و روانی وزارت با فدراسیون و تیم ملی فوتبال ایران بگیرید تا برسید به استقلال و پرسپولیس این مردم که در اوج مظلومیت طی طریق می کنند و با دهانی نیمه باز و چشم هایی حیرت زده وزیر را رصد می کنند.
آنچه در جلسه وزیر که به یارکشی در برابر فدراسیون و شخص شخیص کی روش می مانست، گفته شد، ادبیات و مقاصدی داشت بی نظیر، عجیب و غیر قابل وصف که گویش آن را از هرکسی می توان انتطار داشت به جز مقام رئیس وزارت ورزش و جوانان که دلخور و از دور سرمربی تیم ملی را نشانه رفته است.
تناقض در حرف و عمل
این همه درحالی است که پیش از این ده ها بار وزارت به اشکال مختلف اعلام کرده بود که مخالف حضور کی روش در تیم ملی فوتبال ایران نیست و عجبا که با وجود چونان بیانیه های طومار مانندی، امروز کی روش را کارگر خطاب می کند.
تناقض های رفتاری مقام اول وزارت و آن وزارتخانه عریض و طویل و معظم اما به آن حرف ها و این حرف ها مختومه نمی شود، بلکه به گفته های درون وزارتخانه هم باید اشاره داشت آنجا که حسنی خو «نماینده وزارتخانه در تولید تفاهم نامه و تمدید قرار داد کی روش» چند روز قبل اعلام کرد «هرکس با کی روش مخالف است از فدراسیون فوتبال کنار برود» و لابد خود محمود گودرزی باید یکی از همان ها باشد و از تصمیم های فدراسیون فوتبال دوری کند.
در این میان سرگیجه شخص رییس فدراسیون فوتبال ایران را در نظر بگیرید که چه کند با اینهمه تصمیمات ساعتی و آنهمه سرگیجه میان گودرزی، حسنی خو و اسدی که هر کدام سازی می زنند در دستگاههای مختلف فولکلوریک و جناب کفاشیان باید با همه آن سازها حرکات موزون انجام دهد و عنقریب به نظر می رسد که فریادی بر آورد و رها کند آنچه را که نه او که پدر پدربزرگ ایشان هم نمی تواند مدیریتش کند.
بلاتکلیفی تیم ملی ایران
سرگیجه فوتبال درحالی به اوج خود رسیده که خردادماه مسابقات انتخابی جام جهانی شروع خواهد شد و سرمربی تیم ملی ایران باید چون عقابی تیز بین لیگ را ببیند و کشورهای رقیب را آنالیز کند اما چه آنالیزی مهمتر از حرف های وزیر ورزش که دیروز آن وزارتخانه اطلاعیه می دهد که مخالف کی روش نیست و امروز نماینده اش در فدراسیون فوتبال حامی کی روش می شود و فردا رئیسش حملات کلامی سنگینی را به صورت کی روش پرتاب می کند.
حق پخش تلویزیونی
وزیر ورزش از یک تضاد حرف می زند و اعلام می کند که به هنگام پرداخت مبلغ هزینه ها، وزارت باید ورود کند اما به هنگام تصمیم سازی ها دولت - وزارت ورزش- غریبه می شود. عجبا که وزیر ورزش همین امروز تعلیق لالیگای بزرگ را نمی بیند که حق و حقوق خود از تلویزیون اسپانیا را می خواهد و به بزرگی فوتبالش می نازد.
از وزیر توقع این نمی رود که سرمربی تیم ملی یا مدیر استقلال و پرسپولیس را تعیین کند بلکه انتظار این است که در خانه ملت حق فوتبال را از صدا و سیما بگیرد تا این ورزش ابر مخاطب، دست نیاز و تکدی گری به سوی وزارت دراز نکند. از وزیر ورزش انتظار می رود که به تصمیم ها و سازه ها نظم بدهد نه اینکه آنها را به دست خود به هرج و مرج بکشاند و دچار هیجان زدگی های بی دلیل و بی بدیل کند.
هرج و مرج خود خواسته و توقع از وزیر
از وزیر توقع آن می رود که درک درستی از صنعت فوتبال داشته باشد و این کلونی عظیم را این همه با ورزش های دیگر قیاس نکند و تصمیم گیری در این رابطه را به واحد تخصصی خودش ارجاع دهد و فدراسیون فوتبال را به عنوان ارگانی تخصصی و خودمختار بشناسد و به آن شخصیت و هویت بدهد نه اینکه هر روز مخل آسایش و آرامش فوتبال در همه سطوح شود.
از وزیر ورزش و جوانان این توقع می رود که کارهای حقوقی و کلان مدیریتی و را درست جلو ببرد تا مجبور به ارائه اعانه به فوتبالی ثروتمند نباشد که این وظیفه را هر روز به یاد فوتبال بیاورد و هر روز پولی را که نداده به رخ فدراسیون بکشد و بابت این بدهی، بدهکارش را ملزم به اجرای دستورات خویش کند.
از وزیر ورزش این توقع می رود که شاه کلید صندوقچه گنج این ورزش بی مثال و درآمد زا را از صدا و سیما بگیرد و به صاحبش بسپارد نه اینکه بخواهد بودجه تمام ورزش را از فوتبال و حق پخش تلویزیونی بگیرد و به فوتبال از آن سهم بدهد و در میان دعوای حق خواهی فوتبال با صدا و سیما به دنبال چنگ زدن به درآمد فوتبال باشد و بودجه وزارت را از آن کسب کند.
از وزیر ورزش توقع می رود که بتواند وزارت خودش را هماهنگ کند تا هر روز و هر ساعت ایده پردازی های جدیدی از آن استنباط نشود و نماینده اش حرفی بزند رئیس ارتباطاتش حرفی دیگر و خودش در میان چکیده های فوتبال حرفی جدیدتر و درست در تقابل با حرف های قبلی!
احترام به خواسته مردم
از وزیر ورزش توقع می رود که این همه به خاطر بودجه تیم ملی ایران و استقلال و پرسپولیس را با مخاطب های میلیونی به چالش نکشد، از فدراسیونی که توانسته به جام جهانی برسد و نمایشی در خور داشته باشد و برای تیم ملی ایران مربی قهرمان جهان و رئال مادرید را آورده است، حمایت کند و باور کند که نیامده با سیاست انقباضی تنها پول خرج نکردن را اجرا کند، بلکه با سیاست انبساطی شور و هیجان و چرخش مالی را به فوتبال ایران هدیه کند و خواسته هشتاد و دو درصد مردم را به جرا درآورد نه خواسته و تفکرات شخص گودرزی را.
